ลองมาดูภาพ The Last Supper ของ Jacopo Bassano กันนะ
ไม่น่าเชื่อนะฮะว่า The Last Supper นี้จะได้แรงบันดาลใจมากงานชื่อเดียวกันของดาวินชี แต่เวปไซต์ของ Boghese เขายืนยันอย่างนั้น
ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็คงจะบันดาลใจแค่เรื่องราวและองค์ประกอบหลักเท่านั้น หลังจากนั้นจาคอปก็คงคิดอะไรเตลิดเปิดเปิง วาดเติมเสริมแต่งตามสไตส์ตนเองจนออกมาเป็น The Last Supper ที่ไม่เหมือนใคร และดูเป็น The Last Supper ที่ไม่เป็น The Last Supper มากที่สุดแล้ว
หลายคนคงจะคิดว่านี่ดูเหมือนวงเหล้าของเหล่ากรรมการที่เพิ่งไปซื้ออาหารและไวน์มาจากตลาด และคงตั้งวง (จริง ๆ คือโต๊ะเหลี่ยม) อยู่ใกล้ๆกัน แถมยังมีหมาจรมานอนใต้โต๊ะด้วย
และแน่นอน เราก็ต้องมองหาพระเยซู ซึ่งในแวบแรกผมมองดูคนเสื้อแดงที่กำลังเมาเอามือเท้าคางอยู่ทำให้ผมงงไปสักพักว่าเนี่ยนะเหรอ แต่พอมองขึ้นไปอีกเผยภาพพระเยซูองค์จริงซึ่งชวนฉงนว่าพระองค์ดูเหมือนไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ของภาพเลย เหมือนจู่ๆก็ลอยมาเอง กลายเป็นวิญญาณที่บังเอิญติดอยู่ในภาพซะงั้น แต่ก็เป็นบุคคลเดียวที่ดูมีสง่าราศีเป็นสุภาพชน นั่งสงบท่ามกลางบรรยากาศที่ระเกะระกะและสกปรกจนเหมือนจะได้กลิ่นของตลาดสดออกจากภาพ
มีเกร็ดอีกเล็กน้อยที่มีคนเคยสังเกตว่า สีช้ำๆของผ้าปูโต๊ะที้มีความแดงระเรื่ออ่อนๆอาจแสดงถึงเหมือนการหลั่งเลือดที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่นาน ซึ่งไม่รู้นะว่าตอนจาคอปวาดเขาคิดแบบนี้จริงหรือเปล่า หรือว่าคนตีความช่างคิดเรื่อยเปื่อยไปเอง
ทำไมจาคอปถึงได้วาด The Last Supper ให้กลายเป็นแบบนี้ล่ะ? ถ้ามาที่เมืองไทยก็คงจะโดนประท้วงแล้วว่าเป็นการดูหมิ่นศาสนาอย่างแรง แต่เพื่อที่เราเข้าใจตัวศิลปินก็ขอแนะนำว่าให้ไปดูสไตส์การสร้างงานของเขา ซึ่งก็พบว่าพ่อคุณทำงานออกมาแนวนี้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นภาพชาวนา หมู หมา ม้า แกะ ที่อยู่กับฝูงชนอลหม่านแบบนี้
อันที่จริงสไตส์เหล่านี้แสดงความก้าวหน้าทางศิลปะเรเนอซองส์ที่กำลังจะแตกออกเป็นสไตลย่อยที่ชื่อแมนเนอริซึ่ม (Mannerism) เสียด้วยซ้ำ ซึ่งมันมีลักษณะของความไม่อยู่นิ่งสมดุล ต่างจากงานเรเนอซองส์แบบที่ราฟาเอลหรือคนอื่นๆนิยมทำกัน แต่เป็นบุคคลที่กำลังจะเคลื่อนกาย มีองค์ประกอบดูสะเปะสะปะกระจัดกระจายมากขึ้น แถมบางครั้งอาจพบเจอรูปมนุษย์ที่ผิดสัดส่วนบิดเบี้ยววิปริตไปอีก (แต่ภาพนี้ไม่มีนะ) เดี๋ยวหากได้ไปเจองานสไตล์แบบนี้จะได้เล่ารายละเอียดต่อไปอีก แต่ตอนนี้ขออุบไว้ประมาณนี้ก่อน
The Last Supper ของจาคอบถือว่ามีสไตส์โดนเด่นมากและมีความก้าวหน้ากว่าศิลปินอื่นๆที่เราเคยรู้จักมาในยุคเดียวกัน เป็นงานที่มีคนชอบหลายคนแต่ก็มีคนเกลียดอยู่หลายคนเหมือนกัน
ถ้ามีใครถามผมว่าชอบไหม ผมก็จะบอกว่าชอบนะฮะ ไม่รู้ว่าพวกคุณคิดยังไงกัน เกลียดหรือชอบ?
พระเยซูในตลาดสด (The Last Supper of Jacopo Bassano)
ไม่น่าเชื่อนะฮะว่า The Last Supper นี้จะได้แรงบันดาลใจมากงานชื่อเดียวกันของดาวินชี แต่เวปไซต์ของ Boghese เขายืนยันอย่างนั้น
ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็คงจะบันดาลใจแค่เรื่องราวและองค์ประกอบหลักเท่านั้น หลังจากนั้นจาคอปก็คงคิดอะไรเตลิดเปิดเปิง วาดเติมเสริมแต่งตามสไตส์ตนเองจนออกมาเป็น The Last Supper ที่ไม่เหมือนใคร และดูเป็น The Last Supper ที่ไม่เป็น The Last Supper มากที่สุดแล้ว
หลายคนคงจะคิดว่านี่ดูเหมือนวงเหล้าของเหล่ากรรมการที่เพิ่งไปซื้ออาหารและไวน์มาจากตลาด และคงตั้งวง (จริง ๆ คือโต๊ะเหลี่ยม) อยู่ใกล้ๆกัน แถมยังมีหมาจรมานอนใต้โต๊ะด้วย
และแน่นอน เราก็ต้องมองหาพระเยซู ซึ่งในแวบแรกผมมองดูคนเสื้อแดงที่กำลังเมาเอามือเท้าคางอยู่ทำให้ผมงงไปสักพักว่าเนี่ยนะเหรอ แต่พอมองขึ้นไปอีกเผยภาพพระเยซูองค์จริงซึ่งชวนฉงนว่าพระองค์ดูเหมือนไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ของภาพเลย เหมือนจู่ๆก็ลอยมาเอง กลายเป็นวิญญาณที่บังเอิญติดอยู่ในภาพซะงั้น แต่ก็เป็นบุคคลเดียวที่ดูมีสง่าราศีเป็นสุภาพชน นั่งสงบท่ามกลางบรรยากาศที่ระเกะระกะและสกปรกจนเหมือนจะได้กลิ่นของตลาดสดออกจากภาพ
มีเกร็ดอีกเล็กน้อยที่มีคนเคยสังเกตว่า สีช้ำๆของผ้าปูโต๊ะที้มีความแดงระเรื่ออ่อนๆอาจแสดงถึงเหมือนการหลั่งเลือดที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่นาน ซึ่งไม่รู้นะว่าตอนจาคอปวาดเขาคิดแบบนี้จริงหรือเปล่า หรือว่าคนตีความช่างคิดเรื่อยเปื่อยไปเอง
ทำไมจาคอปถึงได้วาด The Last Supper ให้กลายเป็นแบบนี้ล่ะ? ถ้ามาที่เมืองไทยก็คงจะโดนประท้วงแล้วว่าเป็นการดูหมิ่นศาสนาอย่างแรง แต่เพื่อที่เราเข้าใจตัวศิลปินก็ขอแนะนำว่าให้ไปดูสไตส์การสร้างงานของเขา ซึ่งก็พบว่าพ่อคุณทำงานออกมาแนวนี้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นภาพชาวนา หมู หมา ม้า แกะ ที่อยู่กับฝูงชนอลหม่านแบบนี้
อันที่จริงสไตส์เหล่านี้แสดงความก้าวหน้าทางศิลปะเรเนอซองส์ที่กำลังจะแตกออกเป็นสไตลย่อยที่ชื่อแมนเนอริซึ่ม (Mannerism) เสียด้วยซ้ำ ซึ่งมันมีลักษณะของความไม่อยู่นิ่งสมดุล ต่างจากงานเรเนอซองส์แบบที่ราฟาเอลหรือคนอื่นๆนิยมทำกัน แต่เป็นบุคคลที่กำลังจะเคลื่อนกาย มีองค์ประกอบดูสะเปะสะปะกระจัดกระจายมากขึ้น แถมบางครั้งอาจพบเจอรูปมนุษย์ที่ผิดสัดส่วนบิดเบี้ยววิปริตไปอีก (แต่ภาพนี้ไม่มีนะ) เดี๋ยวหากได้ไปเจองานสไตล์แบบนี้จะได้เล่ารายละเอียดต่อไปอีก แต่ตอนนี้ขออุบไว้ประมาณนี้ก่อน
The Last Supper ของจาคอบถือว่ามีสไตส์โดนเด่นมากและมีความก้าวหน้ากว่าศิลปินอื่นๆที่เราเคยรู้จักมาในยุคเดียวกัน เป็นงานที่มีคนชอบหลายคนแต่ก็มีคนเกลียดอยู่หลายคนเหมือนกัน
ถ้ามีใครถามผมว่าชอบไหม ผมก็จะบอกว่าชอบนะฮะ ไม่รู้ว่าพวกคุณคิดยังไงกัน เกลียดหรือชอบ?