น อนฺตลิกฺเข น สมุทฺทมชฺเฌ         
น ปพฺพตานํ วิวรํ ปวีสํ         
น วิชฺชตี โส ชคติปฺปเทโส                    
ยตฺรฏฺฐิโต มุญฺเจยฺย ปาปกมฺมา.
               
บุคคลที่ทำกรรมชั่วไว้ หนีไปแล้วในอากาศ ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้,               
หนีไปในท่ามกลางมหาสมุทร ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้, หนีเข้าไปสู่               
ซอกแห่งภูเขา ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้, (เพราะ) เขาอยู่แล้วใน               
ประเทศแห่งแผ่นดินใด พึงพ้นจากกรรมชั่วได้, ประเทศแห่งแผ่นดินนั้น หามีอยู่ไม่.