เรากับแฟนคบกันมาได้ประมาณ 8 ปีแล้ว 
ปัจจุบันเราอายุ 27 ปี แฟนอายุ 30 ปี 
อาศัยอยู่กันคนละจังหวัด เราอยู่กรุงเทพ เขาอยู่จังหวัดใกล้เคียง

ตลอดที่ผ่านมาเรารักกันดี ในแง่ของการดูแลเอาใจใส่ 
ความชอบที่ตรงกันหลายอย่าง ความเข้ากันได้ของครอบครัวทั้งสองฝั่ง
มีทะเลาะกันบ้างตามประสาแฟนกัน ดูๆไปแล้วก็ไม่น่าจะมีอะไร 

แต่ช่วง 2 ปีที่ผ่านมานี้ แฟนประสบปัญหาการเงินกับทางบ้านเขา
ที่ค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่และเรื้อรัง ซึ่งปัญหานี้ไม่ได้เกิดจากแฟนเขา
แต่เขาต้องเป็นคนที่โดนพ่วงเอี่ยวเข้าไปด้วยแบบเลี่ยงไม่ได้ และจากปัญหาที่เกิดขึ้น
ทำให้เขาต้อง support ครอบครัวด้วยทุกอย่างที่เขามี และเขาสามารถทำได้ ทั้งแรงกายใจ เวลา และเงิน 

ในช่วงแรกที่เราได้ทราบถึงสถานการณ์ที่เขาเป็นอยู่ เรารู้สึกสงสาร เห็นใจเขามากๆ
เห็นเขาทุกข์ เขาเจ็บ เราก็เจ็บด้วย ก็พยายามช่วยเหลือเขาทุกทาง ให้เขาสบายใจมากที่สุด

แต่อย่างที่เล่าไปตอนต้น ด้วยความที่เค้าต้องเป็นเดอะแบกของบ้านไปแล้ว มันทำให้ส่งผลกระทบหลายอย่าง
ซึ่งที่โดนแน่ๆ ก็คือความสัมพันธ์ของเรากับแฟน อะไรที่เรากับเขาเคยทำ หรือวางแผนจะทำด้วยกัน ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไป 

ตัวอย่างว่า แต่เดิมเค้าจะมาหาเราทุก weekend ไปเที่ยวด้วยกัน มาพักผ่อนหย่อนใจที่บ้านเรา ตอนนี้มันไม่ได้ละ 
เพราะเค้าต้องเอาเวลาไปอยู่กับที่บ้าน และต้องประหยัดเงินมากๆ เราก็ปรับกันไป เป็นเจอกัน week เว้น week,
เจอกันครึ่งทาง, เราไปหาเขาที่บ้านบ่อยขึ้น ฯลฯ

แต่นานๆเข้ายิ่งแย่ลง เค้ามีภาระหนี้สินระยะยาวเพิ่มขึ้น ทำให้การเจอกันแต่ละทีดูลำบากมาก ขนาดว่าปรับกันแล้วหลาย way มากก็ดูจะไม่พอ
เค้าพยายามหารายได้ทางอื่นเสริม เราก็ช่วยเค้า save ทุกอย่าง งดกิน งดเที่ยว เจอกันน้อยลงเพื่อ save เงิน มันเลยกลายเป็นทุกอย่างตึงมาก

และเราเองก็มีชีวิตของเราเช่นกัน ในอายุแค่นี้ มีกิจกรรม มี goals ที่อยากทำหลายอย่างมาก กลายเป็นตอนนี้คือถ้าอยากทำอะไร อยากกินอะไร เที่ยวไหน โอเคลุยเดี่ยวเองไปก่อน ไม่ก็ไปกับครอบครัว เพื่อน แต่มันก็เหงา เศร้าเพราะ เราก็อยากทำกับแฟนเหมือนที่ผ่านๆมาเหมือนกัน 
ซึ่งเขาก็รู้นะว่าเรารู้สึกยังไง เค้าก็ยิ่งพยายามเขียมตัวเอง ทำทุกอย่างให้เป็นเหมือนปกติ ให้เรามีความสุขไม่เศร้า

แต่ภาพที่เราเห็นตอนนี้คือ ยิ่งเห็นเค้าต้องเขียมตัวเองขนาดนี้เพื่อเรา เรารู้สึกว่าตัวเองไปทำให้เค้าลำบากเพิ่ม 
จากเดิมที่เค้าต้องหาเลี้ยงตัวเองกับช่วยครอบครัวก็เต็มกลืนแล้ว ยังต้องพยายามให้ความสัมพันธ์เราไปต่อได้อีก 
เค้าก็เต็มที่ เราก็เต็มที่เท่าที่เราจะทำได้แล้ว เท่าที่ความสามารถ และการเงินในอายุของเราเท่านี้ 

พอเราเริ่มมองถึงอนาคต เรายิ่งรู้สึกเศร้ากว่าเดิม ยังมองภาพไม่ออกเลยว่า เราจะอยู่ด้วยกัน จะสร้างครอบครัวกันยังไง
ยิ่งเรื่องแต่งงาน ที่ครอบครัวเรา ญาติผู้ใหญ่ เริ่มถามถึงบ่อยมาก น่าจะลืมไปได้เลย เพราะประเมินจากสภาวะหนี้สิน และอื่นๆอีกหลายอย่างคือเรียกได้ว่า คงอีกนานกว่าเค้าจะสามารถเก็บเงิน มาตั้งตัวสร้างครอบครัวได้ พอมองไปถึงเรื่องชีวิตคู่ คำนี้ก็ลอยขึ้นมาเลย หรือรักอย่างเดียวจะยังไม่พอนะ T__T
แล้วเราจะมีความสุขไหมที่จะต้องอยู่ในสภาวะแบบนี้ไปเรื่อยๆ ที่ไม่รู้เลยว่ามันจะจบ หรือจะดีขึ้นเมื่อไหร่

เลยต้องมานั่งคิดแล้วว่า เราในตอนนี้ ควรไปต่อ หาทาง support กันไปอย่างนี้
หรือ
ควรหยุดความสัมพันธ์กันไว้เท่านี้ดี แยกย้ายกันไปเติบโตตามทางของตัวเอง 
เขาเองก็จะได้ดูแลครอบครัวเขาอย่างเต็มที่ 

อยากฟังความคิดเห็นของทุกท่านค่ะ  หรือหากมีข้อคิด หรือข้อแนะนำดีๆ 
แชร์ได้เลยนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ