ในวัยเด็กเราเป็นคนนึ่งที่มีครอบครัวมีความสุข  ทางบ้านมีกินมีใช้ค่อนมาทางรวยไม่เคยลำบากไม่เคยทำงานบ้านแต่มีแฟนที่น่ารักและชีวิตช่วงนี้คือดีมากได้ไปเที่ยวทางประเทศ และกลังจากนั้น โควิด 19  เป็นอีกทางที่พรากสิ่งพวกนี้ไป จากมีเงินก็เริ่มขายทุกอย่างทิ้งของสะสมทองที่ดินที่เก็บไว้ขายมาประคับประคองธุกิจจนหมด แต่ก็ยังพอมีกินจนกระทั้งเกิดปัญหาครอบครัว พ่อแม่ทะเลาะกันเรื่อยๆ จนทางพ่อแอบไปมีชู้และเกาะชู้กิน จนทางแม่รู้ละแยกทางกันในที่สุดแม่ได้ไล่พ่อหนีออกจากบ้านและแม่ได้อยู่กับผมอีก1เดือนก่อนจะบอกผมว่าแม่จะไปทำงานผมก็โอเค    จุดพีค     หลังจากที่แม่ไปผมได้อยู่บ้านคนเดียวจากที่มีครอบครัวที่อบอุ่นผมได้นั่งทานข้าวคนเดียวจากที่เคยอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาผมแทบไม่ได้ไปไหนเลยจากที่ไม่เคยทำงานบ้านก็ได้ทำทุกอย่างหาเงินดอ้นรนเองรอจนกว่าแม่จะทักมาส่วนแฟนสุดน่ารักของผมนะหรอก็มาทิ้งกันช่วงนี้แหละหลังจากที่เศร้าได้ไม่นานผมก็ต้องดิ้นรนใหม่เหมือนทุกวันหาเช้ากินค่ำนั่งทานข้าวคนเดียวทุกอย่างคนเดียวจนแม่ได้งานและมีการติดต่อกลับมาทำมห้ผมพอมีที่พึ่งทางใจอยู่บ้างจนมาถึง ณ ตอนนี้ชีวิตผมยังดำเนอนไปแบบนี้ต่อไปในวัย16-17 ฯ ล ฯ
ขอบคุณมากๆสำหรับคนที่อ่านจบนี้เป็นบันทึกเรื่องราวในชีวิตของผมที่อยากระบายและแบ่งปันประสบการณ์ของผม ที่พบเจอ ณ ตอนนี้
ไม่ว่าทุกคนจะเจออะไรมาขอให้สู้ๆครับ✌️✌️