ก่อนหน้านี้2ปี เราเคยฝันว่า บ้านหลังกนึ่งที่เราขับรถผ่านทุกวันทุกวัน จนเขารีโนเวทบ้านค่ะหนังจากนั้นในฝันประมาน2-3เดือน บ้านหลังนั้นก็เป็นร้านอาหารตามสั่ง อยู่มาวันหนึ่งเราหิวข้าว เราเลยเดินจากบ้านเราไปร้านข้าว(บ้านหลังนั้น)เราเจอผู้ชายคนหนึ่งค่ะ สูงประมาณ185-190ซม. หุ่นค่อนข้างดีค่ะมาพร้อมกับรถหนึ่งคัน เราจำได้ค่ะว่ารถคันนั้นทะเบียนกรุงเทพ เราสงสัยได้ซักพัก ผู้ชายคนนี้ก็เดินเข้ามาค่ะ ถามว่าใช่เราหรือเปล่า เราตอบไปว่าใช่มีอะไรกับเราหรือคนที่บ้านเราเหรอคะ เขาตอบเราว่าเปล่าครับไม่มีอะไรแค่รู้สึกว่าอยากจะทักครับว่าใช่คุณหรือเปล่า ในขณะที่กำลังสนทนาอยู่นั้นเราไม่เห็นหน้าเขาเลยแต่ดูจากโครงหน้าหรือหุ่นแล้วมันเหมือนกับแฟนเก่าเราคนนั้น(แฟนที่เพิ่งเลิกกันไปไม่นาน)เลยค่ะ หลังจากกินข้าวเสร็จนะคะ เขาขับรถตามเรามาค่ะ มองมาที่ห้องนอนเราทำหน้าเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่างแล้วก็ขับรถออกไป จากนั้นเราก็ตื่นขึ้นมาค่ะ สับสนมากเลย เขาคือใครกันนะ....
ถัดจากวันนั้นเราก็ไม่ฝันอีกเลยค่ะ จนกระทั่งวันหนึ่งในปี67เรากลับมาฝันต่อจากวันนั้น แต่คราวนี้เราใส่ชุดนักเรียนค่ะ คาดว่าในฝันน่าจะม.4นะคะ เรากลับไปกินข้าวร้านนั้นเจอเขาอีกแล้ว ตามกลับบ้านอีกแล้วแต่ครั้งนี้นะคะ เขาเดินเข้ามาคุยกับเราหน้าบ้านค่ะ พร้อมขอโทษ :คุณวันนั้นนะเราจอโทษนะ******(เสียงหายไป) วันนี้เรากลับมาหาคุณแล้วคุณยอมที่จะกลับมาหรือเปล่าครับ คุณอยากไปอังกฤษกับเราหรือเปล่าครับ เรา:ไปค่ะ(อย่างไม่คิดอะไร) เราตื่นมาพบกับความจริงที่บ้านหลังนั้นรีโนเวทจริง แต่เป็นร้านขนมจีนแทนค่ะ หลังจากนั้นเรามีคนคุยนะคะ(คุยกับเขาได้6เดือน แต่เราไม่ได้รู้สึกชอบเขาเลย) อยู่มาวันหนึ่งค่ะ เราคุยกับเขาอยู่ๆเราและเขาพูดขึ้นพร้อมกันว่า ถ้าไม่ใช่คนของกันและกัน ขอให้เน็ตไม่เป็นใจและแยกย้ายกัน 10นาทีต่อมาเน็ตไม่เป็นใจสายตัดจากนั้นก็หายไปเลย ตอนนั้นเวลสประมานตี4 เราก็นอนค่ะ ......10:45น. เราไปทำงานกลุ่มกับเพื่อน แฟนที่เพิ่งเลิกกันไปก็ทักมาในแอพหาคู่แอพหนึ่งค่ะ แวบแรกที่เห็นรูปเขานะคะเราตกใจมากเลยค่ะอุทานขึ้นมาว่าคนในฝันหรือเปล่าเหมือนมาก จากวันนั้นเราก็ไม่ฝันอีกเลย
เรารู้สึกว่าความฝันนี้กำลังบอกอะไรเราซักอย่างอยู่ค่ะ มันรู้สึกเหมือนราวกับว่าเรากับแฟนเก่าอาจะใช่แต่ผิดเวลา เราต้องโตมากกว่านี้เพื่อที่จะรักษาเขาไว้แต่เราเด็กเกินไปที่จะรักษาเขาเอาไว้วันนี้เขาเลยเกินจากเราไป
ฝันที่กลายเป็นจริง
ถัดจากวันนั้นเราก็ไม่ฝันอีกเลยค่ะ จนกระทั่งวันหนึ่งในปี67เรากลับมาฝันต่อจากวันนั้น แต่คราวนี้เราใส่ชุดนักเรียนค่ะ คาดว่าในฝันน่าจะม.4นะคะ เรากลับไปกินข้าวร้านนั้นเจอเขาอีกแล้ว ตามกลับบ้านอีกแล้วแต่ครั้งนี้นะคะ เขาเดินเข้ามาคุยกับเราหน้าบ้านค่ะ พร้อมขอโทษ :คุณวันนั้นนะเราจอโทษนะ******(เสียงหายไป) วันนี้เรากลับมาหาคุณแล้วคุณยอมที่จะกลับมาหรือเปล่าครับ คุณอยากไปอังกฤษกับเราหรือเปล่าครับ เรา:ไปค่ะ(อย่างไม่คิดอะไร) เราตื่นมาพบกับความจริงที่บ้านหลังนั้นรีโนเวทจริง แต่เป็นร้านขนมจีนแทนค่ะ หลังจากนั้นเรามีคนคุยนะคะ(คุยกับเขาได้6เดือน แต่เราไม่ได้รู้สึกชอบเขาเลย) อยู่มาวันหนึ่งค่ะ เราคุยกับเขาอยู่ๆเราและเขาพูดขึ้นพร้อมกันว่า ถ้าไม่ใช่คนของกันและกัน ขอให้เน็ตไม่เป็นใจและแยกย้ายกัน 10นาทีต่อมาเน็ตไม่เป็นใจสายตัดจากนั้นก็หายไปเลย ตอนนั้นเวลสประมานตี4 เราก็นอนค่ะ ......10:45น. เราไปทำงานกลุ่มกับเพื่อน แฟนที่เพิ่งเลิกกันไปก็ทักมาในแอพหาคู่แอพหนึ่งค่ะ แวบแรกที่เห็นรูปเขานะคะเราตกใจมากเลยค่ะอุทานขึ้นมาว่าคนในฝันหรือเปล่าเหมือนมาก จากวันนั้นเราก็ไม่ฝันอีกเลย
เรารู้สึกว่าความฝันนี้กำลังบอกอะไรเราซักอย่างอยู่ค่ะ มันรู้สึกเหมือนราวกับว่าเรากับแฟนเก่าอาจะใช่แต่ผิดเวลา เราต้องโตมากกว่านี้เพื่อที่จะรักษาเขาไว้แต่เราเด็กเกินไปที่จะรักษาเขาเอาไว้วันนี้เขาเลยเกินจากเราไป