ผมไม่รู้หรอกนะใครจะมาเห็นกระทู้ผมหรือไม่แต่นี่คือเรื่องเล่าของผมนะครับผมเป็นคนที่สมาธิสั้นมากและวัยเด็กตอนประถมนั้นผมมีปัญหาเรื่องเรียนอยู่สม่ำเสมอและพ่อแม่ผมมักจะไม่เข้าใจในตัวผมว่าผมนั้นใช้ชีวิตลำบากมากในวัยเด็กกับการเรียนตอนเด็กผมอ่านหนังสือไม่ออกเขียนไม่ได้ถึงจะเขียนได้ก็เขียนได้แค่มากสุดก็คือชื่อของตัวเองผมนั้นค่อนข้างที่จะเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้เพื่อนส่วนใหญ่ของผมล้อผมมั่งเรื่องรูปร่างหน้าตาของผมรูปร่างผมจะเป็นคนอ้วนสูงแล้วจะโดนเพื่อนล้อบ่อยและผมจนผมเครียดเลยมักจะหันมากินข้าวหรือพวกขนมมากขึ้นจนตัวผมนั้นอ้วนเพิ่มขึ้นขนาดที่ตัวผมอ้วนอยู่แล้วผมก็ยังเริ่มที่จะกินต่อไปจนกระทั่งแม่ผมตายไปจากมะเร็งจนเหลือพ่อผมกับพี่ผมส่วนผมนั้นก็ต้องกลับมาอยู่บ้านเกิดที่ต่างจังหวัดส่วนพี่ผมนั้นก็มีครอบครัวแล้วเขานั้นต้องมีภาระที่จะต้องดูแลผู้เป็นลูก 2 คนผมก็เลยตั้งใจที่ว่าถ้าเกิดผมอายุ 18 ผมจะหางานทำแต่ประเด็นเลยคือไอ้โรคที่ผมเป็นโรคสมาธิสั้นผมอยากจะรักษาให้มันหายใครมีวิธีบ้างครับแต่ผมลืมบอกไปอย่างนึงผมพิมพ์มาถึงขนาดนี้แล้วคุณพ่อผมนั้นก็ได้ทำงานที่ต่างจังหวัดเหมือนกันพ่อผมก็ไม่ได้อยู่กับผมผมเลยอยู่กับยายกับญาติกับลูกเขาแต่คนที่ผมไม่ค่อยชอบเลยก็คือญาติคนนี้กับลูกของเขาช่วงหน้าเขาก็ไม่ได้มาอยู่นี่หรอกครับเพราะว่าเขาน่ะไปทำงานส่วนลูกเขาก็ให้คนอื่นเลี้ยงแต่เขานึกยังไงไม่รู้ว่าเขาเลยกลับมาบ้านโดยตั้งแต่ปัญหาไอ้คนเป็นแม่ญาติของผมชอบเอาเพื่อนมาบ้านมากินเหล้าพูดคุยเสียงดังเบิ้ลรถเสียงดังบางครั้งบางทีและคนเป็นลูกก็ดื้อสอนเท่าไหร่ก็สอนให้ฟังแต่พอผมไปบ่นคนเป็นแม่เขาก็บอกว่าบอกมันแล้วตีมันแล้วมันไม่อยากฟังไม่ใช่ทำยังไงควรลองคิดดูสิครับว่าคุณเป็นแม่คิดได้แค่นี้ผมมีเรื่องปวดหัวกับ 2 แม่ลูกคนนี้มากสวนน้าๆของผมก็ให้ผมมาดูแลยายผมก็อยู่ดูแลแกไปแต่สิ่งที่ผมเบื่อก็อย่างที่ผมว่าไปล่ะครับก็คือสองแม่ลูกคู่นี้แหละครับที่ผมเลยบอกว่าถ้าเกิดผมอายุ 18 เมื่อไหร่ค่อยมาทำงานกับพี่ที่นี่มีงานให้ทำอยู่ก็นั่นแหละก็นั่นแหละครับผมตอนนี้ผมก็อายุ 17 อีก 6-7 เดือนผมก็จะอายุ 18 แต่การจะต้องมานั่งทนอยู่กับไอ้สองแม่ลูกคนนี้ผมก็เบื่อและถึงผมจะคบอายุ 18 ไปทำงานได้ผมก็มีปัญหาของเรื่องสมาธิสั้นอยู่ดีซึ่งส่วนตรงนี้ผมไม่มีวิธีแก้ไขเลยครับส่วนตรงนี้ใครมีวิธีรักษาส่วนนี้ไหมครับ