คือก็ตามกระทู้เลยค่ะ

เราแอบชอบเพื่อนในห้อง …( ญญ ) เราไม่ได้ตั้งใจจะชอบเขาแต่มันก็เกิดขึ้นเองแบบไม่ทันตั้งตัว

 อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าเขาน่ารัก ชอบรอยยิ้มของเขา เวลาที่เขาหัวเราะ เวลาที่เขาเป็นตัวเอง แล้วก็รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆ

เขาเป็นผู้หญิงที่หน้าดุๆ แต่จริงๆ นิสัยเขาน่ารักมาก ใจดี ใส่ใจคนอื่น เรียนเก่ง พูดเพราะ เสียงหวาน มีน้ำใจ แล้วก็เข้ากับคนอื่นง่ายแต่ด้วยความเฟรนด์ลี่ของเขามันเลยยากที่จะรู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรา เพราะเขาทำดีแบบนี้กับทุกคน

ตอนแรกขาเป็นคนที่เข้ามาคุยกับเราก่อนเลยนะ ตอนเปิดเทอมแรกๆ เขาชวนเรานั่งด้วย ถามเราทุกเรื่อง ชวนคุยไม่หยุด เราเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด  จนสุดท้ายเขาก็ไปสนิทกับคนอื่นแทน ซึ่งมันก็สมควรแหละ เราเองก็ไม่ได้พยายามอะไรเลย

ทุกวันนี้เวลาคุยกัน เขาก็ยังน่ารักเหมือนเดิมนะ เขามักจะพูดเสียงหวานๆ ใส่เราแบบ “ขอบคุณค่า~” ทุกครั้งที่เราได้ช่วยเขาอะไรเล็กๆ น้อยๆ แต่เราก็รู้อยู่ลึกๆ ว่ามันไม่ใช่เพราะเราเป็นคนพิเศษ เขาก็แค่เป็นคนแบบนี้ คนที่ใส่ใจทุกคนรอบตัว

แต่เรามันก็อดคิดไม่ได้…เราเห็นเขาเฟรนด์ลี่กับทุกคน เห็นเขากอดเพื่อนคนอื่น , อยู่ข้างๆ คนอื่น เราก็ได้แต่มอง เพราะรู้ว่าตรงนั้นไม่มีที่ให้เรา ต่อให้เขาน่ารักกับเราแค่ไหน แต่มันก็เหมือนเป็นความบังเอิญมากกว่าจะมีความหมายจริงๆ

เขาไม่ได้ชอบเรา และคงไม่มีวันชอบด้วยซ้ำ มันไม่ใช่แค่เพราะเขาทำดีกับทุกคน แต่เพราะเรารู้ตัวว่าเราไม่ได้มีอะไรที่เขาจะมองได้เราไม่ได้เรียนเก่ง 

ไม่ได้เฟรนด์ลี่ ไม่ได้กล้าพูดกล้าคุยเหมือนคนอื่นๆ แค่จะเริ่มบทสนทนากับเขา เรายังต้องรอให้เขาชวนก่อน

บางครั้งก็แอบฝันนะว่า ถ้าสนิทกับเขามากกว่านี้ เราอาจจะได้อยู่ใกล้เขาเหมือนเพื่อนคนอื่น ได้กอดเขาเหมือนที่เขาทำกับเพื่อนสนิทของเขา…แต่มันก็คงเป็นได้แค่ฝันเเหละ 🥹

เราอยากถามว่า…ถ้าคุณอยู่ในจุดที่รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ คุณจะทำยังไงต่อ? จะพยายามต่อดีไหม หรือควรปล่อยไปและทำใจให้ได้?