สวัสดีค่ะ จขกท.เป็นคนพูดน้อยแต่ยิ้มเก่ง โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง เรียบร้อย แต่อยากเป็นคนสดใส เฟรนด์ลี่ เพราะอยากมีเพื่อนค่ะ(มีเพื่อนน้อย เพื่อนสนิทยิ่งน้อยแคาคนสองคน) เลยพยายามเข้าหาเพื่อนก่อน ทักทาย ชวนคุย แต่ทำได้ไม่นานค่ะ เพราะมันไม่ใช่ตัวจขกท. และรู้สึกอึดอัด เลยกลับไปเป็นเหมือนเดิม พอขึ้นม.ปลาย จขกท.ก็มีเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทค่ะ เขาเป็นคนเฟรนด์ลี่ คุยเก่ง สดใสร่าเริง จขกท.ก็อยากเป็นแบบนั้นบ้าง เลยไปขอคำแนะนำจากเขาว่าต้องทำยังไง เขาก็แนะนำแบบเดียวกับที่จขกท.เคยทำ และต้องมั่นใจ จขกท.ก็ทำค่ะ แต่ก็ยังมีเพื่อนน้อยอยู่ อาจเป็นเพราะสนิทกับคนยาก พอมาถึงจุดหนึ่งความรู้สึกแบบเดิมก็เข้ามา ว่ามันคือการฝืนค่ะ ไม่มีค่อยมีความสุข แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มเฟรนด์ลี่ ติดนิสัยเพื่อนสนิทมาบ้างแล้ว และที่เห็นชัดคือ จขกท.เริ่มมีเพื่อนผช.ค่ะ ไม่กลัวที่จะพูดด้วย(เมื่อก่อนขี้อายมาก)
จขกท.เลยอยากทราบความเห็นว่าควรจะฝืน(พยายาม)ต่อไปไหมคะ เพราะทำให้เรามีเพื่อน มีเสน่ห์ หรือเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ดีแล้วเพราะพอฝืนมาได้ถึงจุดหนึ่งก็รู้สึกไม่อยากทำ
ขอบคุณมากค่ะ
พยายามทำตัวเฟรนด์ลี่ คุยเก่ง เพราะอยากมีเพื่อน แต่รู้สึกเหนื่อยควรเลิกดีไหมคะ
จขกท.เลยอยากทราบความเห็นว่าควรจะฝืน(พยายาม)ต่อไปไหมคะ เพราะทำให้เรามีเพื่อน มีเสน่ห์ หรือเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ดีแล้วเพราะพอฝืนมาได้ถึงจุดหนึ่งก็รู้สึกไม่อยากทำ
ขอบคุณมากค่ะ