ขอเล่าพื้นฐานของตัวเองเป็นลูกคนเดียวค่ะ อยู่กับคุณแม่ 2 คน ตอนนี้คุณแม่เกษียญ เรามีหน้าที่ดูที่คุณแม่และค่าใช้จ่ายที่บ้าน ซื้อบ้านให้คุณแม่อยู่ เงินเดือนเราให้แม่ 70% อีก 10% ผ่อนบ้าน และอีก 20% เป็นเงินที่เราเอาไว้ใช้ค่ะ ปลายปีนี้เรามีของที่เราอยากได้ แต่เราค้นพบว่าเราไม่มีเงินเก็บเลย เรามีเงินโบนัสมาเราให้แม่เกือบหมด เพราะเรากลัวแม่เราจะเครียดที่เราให้เงินท่านน้อย เราพยายามดูเงินที่เหลือแต่ไม่มีเลยค่ะ เพราะเงิน 20% ในทุกๆเดือนของเราแต่ล่ะเดือนเราก็ต้องใช้จ่ายเป็นค่าอาหาร ค่าใช้อื่นๆ ร่วมกันกับคุณแม่ เราต้องเอาของที่มี เช่น กระเป๋าที่เรามีไว้เผื่อเอาไปใช้ตอนทำงานไปขาย และ หาของที่มีของเราไปขาย เพื่อที่จะไปทำสิ่งที่ตัวเองอยากได้ ณ ตอนนั้นๆ เงินเดือนที่เหนื่อยมาทั้งเดือน หมดไปแบบเราไม่เคยได้ใช้ซื้อของหรือใช้เพื่อตัวเองเลยค่ะ ตอนนี้เราเครียดมาก เหมือนคนที่ไม่มีใครเข้าใจ ทำงานเหนื่อยมาทุกๆเดือน เพื่อให้ได้ผลงาน ให้ได้เงินเยอะขึ้น แต่เรากลับไม่มีเงินเก็บ และที่เราเสียใจกว่านั้นคือ แม่เห็นว่าเราลำบาก เงินไม่พอ ต้องเอาของใช้ของตัวเองไปขาย แต่แม่เรากลับไม่เห็นใจอะไรเลย พูดแค่ว่า ค่อยๆคิด แล้วเดินหนี เราไม่ไหวจริงๆค่ะ ไม่อยากจะอยู่แล้ว รู้สึกแม่คนเดียวในชีวิตที่เรารักและอยากให้เค้าสบายมากที่สุดที่จะทำได้ แต่เค้ากลับไม่เห็นใจเราเลยค่ะ