คือพี่ชาย ตั้งแต่มัธยมแม่ส่งเรียนก็ไม่ตั้งใจเรียน แม่ส่งเรียนไกลถึงกรุงเทพ ไม่ทันจบม.6 ก็ขอแม่เรียนช่าง อะไรไม่รู้แม่ก็ยอม จนส่งไปปวช.ก็ไม่ตั้งใจเรียน จบมาแบบบเฉียดๆตอน19 อายุ20-23 ก็ยังอยู่กรุงเทพบอกจะงาน พอหาได้ก็ทำงานไม่กี่วันก็ลาออก ก็วกแบบนี้เรื่อยๆ จนสุดท้ายก็ขอตังค์แม่ จนแม่ทนไม่ไหวไปรับกลับมา ก็พบว่าเป็นซึมเศร้า (ซึ่งตรงนี้เราไม่เข้าใจจริงๆว่าชีวิตพี่ไปเจออะไรมาถึงซึมเศร้าได้ทั้งๆที่ชีวิตของพี่ พ่อแม่ก็ไม่ได้กดดันอะไรเลย ไม่รู้ไปสังคมอะไรมา) พอกลับมาก็ขอแม่เรียนอีกครั้ง เกรดก็แย่อีกเช่นเคย พี่บอกเรียนไม่รู้เรื่องเพราะเอฟเฟกยา ปัจจุบัน24 แล้ว จึงลาออกอีกรอบ ไม่ทันเรียนครบ 1 ปี ปัจจุบัน ก็นั่งกินๆ นอนๆ ออกไปหาเพื่อน พอเงินที่ปฝแม่ให้ไม่พอก็ไปยืมเค้ามา แลกกับล็อคไอเคลาโทรศัพท์7,000 ดอก2,000 สุดท้ายตัวเองก็ไม่มีตังค์จ่าย พ่อแม่ก็เครียด เพราะปีนี้เราจบม.6 กำลังจะเข้ามหาลัย ปัจจุบัน พี่ก็ยังใช้เงินแบบไม่ยังวันล่ะ 200-300 ขอแม่บ้าง พ่อบ้าง เราบ้าง ส่วนตัวเราเองพอมีเงินอยู่ เพราะไปแข่งจนได้ทุน ปีล่ะ 200,000 ม.4-6 ได้เงินรายเดือน ปีล่ะ 30,000 ตอนนี้ม.6 แล้ว เงินก็เอาไปใช้จ่ายในบ้าน 
ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ จะทำยังไงให้พี่ชายคิดได้บ้างค่ะ ปีหน้าก็25แล้ว เราจะพูดอะไรมากก็ไม่ได้ เพราะเขาเป็นซึมเศร้ากลัวกระทบจิตใจ แต่เราสงสารพอแม่ ที่ต้องมาคอยล้างหนี้พี่ชาย คือมันผิดพลาดตรงไหนมันผิดตั้งแต่ตรงไหนกันนะ