ทุกคนค่ะเราไม่รู้นะคะว่าทุกคนจะเคยเป็นหรือไม่เคยแต่เราอยากตะถามเพื่อนๆพี่ๆน่ะค่ะว่าเราจะจัดการความคิดและอารมณ์ยังไงหรือเราต้องพบจิตแพทย์คือเราเป็นคนที่ไม่เคยระบายอารมณ์ให้กับใครเลยค่ะถึงแม้ในใจเราอยากจะระบายแทบจะบ้าตายแต่กลับไม่ทำสะอย่างนั้นในใจเราอยากระบายมากเวลาอารมณ์เศร้าๆไม่รู้ว่าตัวเองเศร้ารึป่าวแต่เราคิดในใจตลอดแท้ๆแต่ไม่รู้จริงๆค่ะว่าความรู้นี้มันยังไงเราแมร่งโคตรอยากลองไปหาหมอจิตเลยแต่ที่บ้านดันยังไม่ปล่อยเลยปี้หน้าก็จบม.6อยู่แล้วเราก็คิดนะว่าก็เข้าไปจะรอดหรือป่าวอีกอย่างเราไม่ค่อยชอบแต่งหน้าสะด้วยเพราะแต่งไม่เป็นเห็นเขาว่ากันถ้าขึ้นมหาลัยต้องสวยเท่านั้นแต่ดันเราหน้าหมาแต่ถ้ารู้จักกับเรา เราก็คงน่ารักแหล่ะมั้งตอนไปรร.ครูหลายท่านก็คอยดูแลเราคอยดีกับเราตลอดเหมือนเราเป็นเด็กเลยเราก็คิดนะว่าเราอาจจะทำตัวเหมือนเด็กเพื่อนแต่ละคนพากันแต่งหน้าหมดแต่เราก็ไม่เคยจะอิจฉานะบ้างครั้งเพื่อนบางคนก็ว่าเราโลกสวยเกินมองโลกในแง่ดีอ้ะทำไมว่ะ??เราพูดไปพูดมาก็เริ่มเรื่อยเปื่อยล่ะ555เราพูดจริงๆนะคะแค่ไม่อยากให้คนที่อ่านต้องคิดหนักแต่เราก็คงหนักพอตัวมั้งนะ ที่พูดมาใครมีคำชี้แนะก็
ขอบคุณมากๆนะคะ