สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูอายุ16 มีน้องชาย1คนอายุ13 ตั้งแต่เด็กจนโต หนูคิดมาตลอดว่าพ่อแม่รักน้องมากกว่า ไม่ว่าจะเรื่องต่างๆเรื่องความรักความสนใจที่พ่อแม่มีให้น้องมากกว่า ทำให้ตั้งแต่มีน้องหนูก็ไม่ชอยน้องตัวเองเลย ทำให้หนูคิดว่าตัวเองเป็นเด็กขาดความอบอุ่น ตอนหนูอายุ13 หนูเจอปัญหามากมาย และเข้าสู่ช่วงไวรุ่นแล้ว ปัญหาของหนูตอนนั้นก็อย่างเช่น ทะเลาะกับรุ่นน้องที่โรงเรียน ทำให้แม่ร้องไห้ หนูรู้สึกผิดมาก มันเป็นปัญหาของหนู และหนูร้องไห้ทุกคืน ไม่มีใครคอยช่วยหนูแก้ปัญหา หรือให้คำปรึกษา ไม่มีเลย ได้แต่โทษตัวเองที่ทำแม่ร้องไห้ ทำให้จึงระบายลงในเฟสบุ๊คเป็นข้อความยาวๆ แต่คนรู้จักก็ไปบอกพ่อแม่ ทำให้ยิ่งเกิดปัญหาเข้าไปอีก พ่อแม่รู้ก็มาว่ามาด่าหรือพูดคำพูดที่ทำร้ายจิตใจหนู อย่างเช่น 'ถึงแม่จะเครียดแค่ไหนแม่ก็ไม่โพสต์ลงเฟสหรอกนะ'
หรือพูดลอยๆว่า 'ถ้าโพสข้อความลงเฟสแบบนั้นเดียวคนอื่นเขาก็รู้หรอก ว่าพ่อแม่เลี้ยงมาไม่ดี' คำพูดแม่ทำให้หนูร้องไห้คนเดียวทุกคืน แต่หนูก็คิดว่าเราควรแก้ปัญหาของตัวเองคนเดียว และช่วงนั้นก็ทะเลาะกับพ่อบ่อยมากๆ พ่อทุบข้าวของและพยามทำร้ายตอนพ่อโกรธ เป็นฝันร้ายและปมของหนูมาก พ่อไม่เคยขอโทษ ที่ทำแบบนั้น ต่างจากน้องชายของหนู ซึ่งตอนนี้น้องอายุ13 ต้องบอกก่อนว่าตอนประถมหนูอยู่โรงเรียนใกล้บ้าน ทำให้อยู่ที่บ้าน แต่พอขึ้นมัทยมมาก็มาเรียนอีกที่ ที่ไกลบ้านเลยต้องเช่าหอใว้ พอน้องชายขึ้นมัทยมก็มาอยู่กับหนูที่หอ อยู่กับญาติๆอีก2-3คนค่ะ  และช่วงที่หนูมีปัญหาคือช่วงโควิทค่ะเรียนออนไลน์   ต่อนะคะ พอน้องมาอยู่ด้วย  ด้วยความที่หนูไม่ค่อยชอบน้องอยู่แล้วก็เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก หรือก็เคยพูดอะไรรุนแรงใส่บ้าง และทำให้น้องไปฟ้องพ่อแม่ หนูเลยนั่งจับเข่าคุยกับน้องและขอโทษทำให้กลับมาดีกันค่ะ และหนูก็ใส่ใจน้องมากขึ้น หนูเป็นเด็กกิจกรรม เข้าร่วมกิจกกรมโรงเรียนทุกอย่างดป็นพิธีกร เป็นเจ้าของรางวัลต่างๆของโรงเรียน แน่นอนว่าทำให้พ่อแม่ภูมิใจอยู่แล้ว แต่น้องชายหนูก็เป็นคนธรรมดาเกรดก็ไม่ได้ดีอะไรเลิศเลอ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ และพอน้องชายเข้าไวรุ่นก็จะมีเพื่อนใหม่ๆ และแน่นอนว่าต้องมีเพื่อนไม่ดีด้วย มีเพื่อนน้องชายมาบอกหนูว่าน้องของหนูเล่นการพนันหรือปั๋นสล็อตในเว็ปต่างๆ พอกลับถึงหอ หนูก็ถามน้องว่า ปั่นสล็อตหรอ น้องก็ตอบว่า'ใช่ทำไมสุดยอดไปเลยดิ'  หนูเลยถามต่อ'ทำไปทำไม'  น้องตอบหนูว่า'ก็ใจมันบอกให้เล่น' หนูอารมณ์ขึ้นทันที เลยทักไปบอกแม่กับพ่อ พอแม่โทรหาน้อง น้องก็ร้องไห้ และขังตัวเองในห้องน้ำ ไม่ยอมออกมา สุดท้ายหนูก็ง้อ และคุยกับน้องดีๆ จนเราหายกัน และกลับมาเป็นปกติ แต่ล่าสุด มีวันหนึ่งหนูหิวข้าวมาก ตอนเช้า เลยขอให้น้องไปส่งกินข้าวที่โรงอาหารหน่อยน้องก็งอแงและไม่อยากไป แตาสุดท้ายก็ยอมไป และวันนั้นวันเกิดหนู พอหนูไปซื้อข้าวมา กินได้3คำ กำลังจะชวนคุยเรื่องไปกินหมูกระทะวันนี้ แต่น้องก็ชวนทะเลาะเรื่องที่หนูให้มาส่งกินข้าว และมันก็เดินออกจากโรงอาหารไปเลย ทิ้งหนูใว้ตรงนั้นคนเดียว ทำให้หนูโกรธมาก หนูไม่ได้โกรธที่ให้หนูกินข้าวคนเดียว หนูโกรธที่ทำไมแค่มาส่งพี่กินข้าวไม่ได้ ทีตัวเองหิวข้าวเมื่อไหร่ ถึงเอาแต่เรียกชื่อพี่และขอให้พี่หาข้าวให้กินตลอดถึงที่ ทำให้หนูเสียใจและโกรธมาก  วันต่อมา หนูก็ไม่คุยกับน้อง เพราะหนูยังโกรธอยู่ อยากให้น้องมาขอโทษ แต่น้องเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อแม่ และแม่ก็มาด่าหนู ว่าให้หนู ว่าทำไมไม่พาน้องไปกินข้าว น้องหิวข้าว หนูบอกเหตุผลไป แม่ไม่ฟัง จะเห็นได้เลยว่า น้องชายหนูแก้ปัญหาเองไม่ได้ แทบจะทุกเรื่อง เช่นเรื่องงาน ช่วงปิดเทอมน้องค้างงานเยอะมาก ทำให้ต้องทำส่งครู วุ่นวายไปหมดแม่ก็ทำให้น้องแทบจะทั้งหมด น้องนั่งกินขนมดูคอมพิวเตอร์ เห็นได้ชัดเลยว่าน้องแก้ปัญหากับสิ่งที่ตัวเองเจอแทบไม่ได้เลยจริงๆ เช่นตอนขังตัวเองในห้องน้ำ จะเห็นได้ว่ามันคือการหนีปัญหาและไม่พร้อมรับฟังอะไรทั้งสิ้น แม่เป็นคนแก้ปัญหาให้ทุกอย่าง หนูสงสัย น้องหิวข้าวทำไมไม่บอกหนูที่อยู่ข้างห้อง แต่กลับโทรบอกแม่ที่อยุ่ห่างกัน70กิโล งานตัวเองไม่ได้ส่ง ก็โทรหาแม่ นี่พ่อแม่ชื่นชมน้องทุกอย่าง ถึงเกรดจะได้3.00 แม่ก็ยังชม หนูได้4.00แม่แทบจะไม่เคยได้ชม หนูเสียใจที่ทำไมตอนหนูเจอปัญหาที่หนักหน่วง พ่อแม่ถึงไม่ช่วยหนู ทำไมพ่อแม่ถึงปล่อยให้หนูร้องไห้คนเดียว ทั้งๆที่พวกท่านก็ได้ยินเสียงหนูร้องไห้ แจ่สำหรับน้องชาย เรื่องเล็กแค่ไหน แม่ก็จะคอยช่วยเสมอ คุณพ่อคุณแม่หรือผู้ใหญ่ที่เข้ามาอ่าน ก็ให้คำแนะนำหนูทีค่ะ หนูปรึกษาใครไม่ได้ พ่อแม่ หนูยังคุยด้วยไม่ได้เลย ขอบคุณค่ะ