กำลังปวดหัวกับความสัมพันธ์แบบ FWB ครับ
อยากขอคำแนะนำให้ความสัมพันธ์นี้ จบแบบละมุนละม่อม ไม่มีใครบาดเจ็บ
.
ตัวต้นเรื่อง
เริ่มต้นจากเราได้เจอกับผู้หญิงคนนึงผ่านการแนะนำจากรุ่นน้อง
คุยกันมาเรื่อยๆจนเลยเถิดไปถึงการมีอะไรกัน ถึงวันนี้รวมๆแล้วประมาณ8เดือน
ก่อนที่จะมีอะไรเกินเลย ได้นัดกินข้าวกันประมาณ 3ครั้ง
และผู้หญิงได้พูดกับเราตลอดว่า "พี่ไม่ต้องกลัวว่าหนูจะรักพี่หรอกนะ เรามาเจอกันเพื่อสนุกสนาน และเติมเต็มให้กัน"
พอได้ยินแบบนั้น เราไม่ได้ตอบอะไรไป แค่รู้สึกว่า แฟร์ๆดี
หลังจากทานข้าวผ่านไป 2-3 ครั้ง ก็มีอะไรกัน
ความถี่ในการเจอกันคือ เดือนละ 2-3 ครั้งครับ ผู้หญิงเป็นฝ่ายนัด
เพราะเราค่อนข้างว่าง ผู้หญิงจะยุ่งมากกว่า แล้วก็จบลงบนเตียงทุกครั้ง
สถานที่คือคอนโดเรา และทุกครั้งเราจะเป็นฝ่ายเลี้ยงข้าวตลอด
ผู้หญิงไม่เสียเงินในการมาเจอเราเลย
เรื่องเงินไม่ซีเรียสครับ เรายอมรับได้ในเรื่องนี้
.
เรื่องราวระหว่างความสัมพันธ์ : ก่อนจะปวดหัว
ตลอดระยะเวลา 6 เดือน
ตั้งแต่รู้จักกัน แลกไลน์กัน มีซัมติงกัน
ทุกๆครั้งจะไปทานข้าว ไปคาเฟ่ และจบลงบนเตียง
วันที่ไม่ได้เจอ จะคุยไลน์กันไม่บ่อย วันละ 2-3 ประโยค ซึ่งเราจะนานๆตอบไลน์เค้า ตอบช้า แต่ตอบนะ
ไม่มีการ call หากัน เค้าเคยขอ call 1 ครั้ง แต่เราไม่สะดวก
เป็นแบบนี้เรื่อยๆมาประมาณครึ่งปี
น้องผู้หญิงสวย น่ารัก หุ่นดีครับ ใจถึงพึ่งได้
ทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศ และจะชอบมาปรึกษาเรื่องงาน เรื่องครอบครัวบ่อยๆ
เราในฐานะเพื่อนมนุษย์คนนึง ที่อายุมากกว่า เลยให้คำแนะนำไปตามสมควร
ผ่านไปแล้วครึ่งปี เรายังไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลย นอกจาก FWB
.
จากนี้มีแต่เรื่องปวดหัว
2 เดือนมานี้ ผู้หญิงไลน์หาบ่อยขึ้นกว่าเดิม
พยายาม call มาก่อนนอน แต่เรารับสายบ้าง ไม่รับบ้าง
ไลน์มาทั้งวันครับ และจะเล่าเรื่องต่างๆที่เจอในแต่ละวันให้ฟัง
เราก็ยังเหมือนเดิมคือ ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง 
จนเดือนที่แล้ว ได้นัดเจอกัน และจบที่เตียงเหมือนเดิม
ตอนนั้นเรากำลังนอนเล่นโทร. และเค้ามากอดเรา
และพูดว่า "หนูอยากเป็นแฟนกับพี่อะ"
เราเลยถามว่า "อ้าว ไหนเคยบอกว่า ไม่คิดจะรัก แค่มาสนุกสนานไม่ใช่เหรอ"
แล้วคำตอบเค้าก็ทำเราสตั๊น เค้าตอบว่า "หนูชอบพี่ หนูห้ามใจตัวเองไม่อยู่ พี่ Perfect"
เราที่กำลังสตั๊นอยู่ เลยพูดตลกๆว่า "ห่างกัน 12 ปีนี่นะ 55555"
เค้าตอบว่า "ได้มั๊ยล่ะคะ"
เราเลยตอบกึ่งปฏิเสธว่า "อย่ามาชอบพี่เลย น้องยังมีอะไรให้เจอ ให้ทำอีกเยอะ"
แล้ววันนั้นก็แยกย้ายกันไป
.
หลังจากที่เค้ามาสารภาพวันนั้น
ตัวเราก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ
แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ หลังจากวันสารภาพ ผู้หญิงรุกหนักมากกว่าเดิม
ไลน์มาเช้า สาย บ่าย เย็น ก่อนนอน
call มาทุกๆครั้งที่มีโอกาส เราตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง รับสายบ้าง ไม่รับบ้าง
เรื่องราวที่ไลน์มา เป็นการชวนคุย และสารภาพว่าชอบเรา พูดแล้วพูดอีก ย้ำคิดย้ำทำ
แต่เราก็ยังคิดว่า สถานการณ์นี้เราควบคุมได้ แค่ปล่อยไปเฉยๆ เค้าน่าจะเบื่อและหยุดไปเอง
แต่เราคิดผิดไปเยอะ
ผู้หญิงพยายามที่จะนัดเจอเรา เราพยายามบ่ายเบี่ยงไม่เจอ เพื่อจะได้จบ
จนมี 1 ครั้งที่เรายอมไปเจอ และวันนั้นเราคิดว่า เราจะไปเพื่อเคลียร์ว่า เราไม่ได้รู้สึกกับเค้าแบบนั้น
เมื่อได้เจอกัน และทานข้าวกัน 
ผู้หญิงให้เราพามาที่คอนโด และเริ่มที่จะพูดสาธยายว่า รักเรา และชอบเรามาก
อยากขยับจาก FWB เป็นแฟนตัวจริง
ซึ่งเรายืนยันว่าไม่ได้ และวันนั้นไม่ได้มีอะไรกัน
.
จนวันนี้ผ่านมาแล้ว 1 เดือน เรายังไม่ได้บล๊อคไลน์ผู้หญิง
เค้ายังคงส่งไลน์มาหา และโทรมาเรื่อยๆ
เราอ่าน และตอบบ้าง ตอบแบบกึ่งสอน กึ่งปลอบใจ
ความรู้สึกเราตอนนี้คือปวดหัวกับเค้าพูดไม่รู้เรื่อง เค้าจะเอาอย่างที่ใจเค้าต้องการให้ได้
.
เรากำลังลังเลว่า เราควรจะบล๊อค และปิดกั้นทุกช่องทางการติดต่อเลยดีมั้ย
แต่เราก็ไม่อยากดูเป็นคนใจร้ายขนาดนั้น
ข้อเสียของเราคือ เราใจอ่อนกับผู้หญิงทุกคนบนโลกใบนี้ (ถ้าสวย)
เหตุผลที่เราไม่อยากเป็นแฟนเค้าคือ เรายังอยากมีอิสระ ไม่พร้อมดูแลใครนอกจากตัวเอง และครอบครัว
ไม่อยากเอาอีกคนเข้ามาในชีวิต ในขณะที่เราเป็นตัวเองสูงขนาดนี้
.
ขอคำแนะนำฉากจบของเรื่องนี้แบบละมุน ไม่เสียน้ำตาหน่อยครับ
หรือมีคำพูดไหน ที่พูดแล้วเค้าจะเข้าใจ ไม่มายุ่ง วุ่นวาย กับเราอีก

ขอบคุณครับผม