รู้สึกว่าตัวเราไม่มีใครเคียงข้าง ไม่มีใครคอยยินดียินร้าย คนรอบข้างห่างเหิน ครอบครัวไม่สนใจ เหมือนข้างในใจมันกลวงๆหาคำตอบไม่ได้ เวลาอยู่กับคนอื่นก็กลัวว่าเขาจะไม่ชอบเรา มองโลกในแง่ลบ ไม่ค่อยกล้าพูดจากับใคร ไม่เป็นตัวเอง หลงลืมตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าถ้าตายไปก็คงไม่มีใครมาสนใจ ไม่มีที่ให้กลับไม่มีที่ที่เป็นของเราจริงๆ เวลาคนมาทำดีด้วยก็ไม่ได้รู้สึกดีใจอะไรมาก พยายามจะพัฒนาตัวเองก็ทำไม่ได้ การเรียนก็แย่ ไหนต้องหาเงินเอง การงานก็ไม่ดี แต่งตัวก็ไม่ดี ตังค์ก็ไม่มี ไม่มีอะไรซักอย่าง ไม่มีใครเชื่อถือ ไม่มีใครให้ความสำคัญ ไม่มั่นใจในรูปร่างหน้าตาตัวเอง ไม่กล้ามีความรักความสัมพันธ์ เป็นแบบนี้ได้ประมาณ2-3ปีได้ ยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆตั้งแต่เรียนมหาลัย