สวัสดีครับ ผมคบกับแฟนมา 3 ปีแล้ว เราเจอกันในเกมส์แล้วพูดคุยกันออนไลน์หลังจากนั้นก็ตกลงเป็นแฟนกัน เราอยู่จังหวัดใกล้กัน เดินทางแค่ 2 ชั่วโมงก็ถึง ช่วงแรกๆ ก็ไปเจอกันบ่อย ไปเจอกันที่ห้างเป็นส่วนใหญ่ ก็จะไปทานข้าว ไปดูหนัง ซื้อของ แล้วก็แยกย้ายกลับ ส่วนใหญ่ผมจะเป็นฝ่ายไปหา แรกๆก็อยากไปหาบ่อยๆครับ แต่ด้วยความที่ผมมีแฟนคนแรก การถูกเนื้อต้องตัว หรือการจับมืออะไรผมจะไม่กล้าเลยไปดูหนังก็ห่างๆเหินๆ ตอนนั้นก็คิดว่า เจอกันบ่อยๆ ก็คงจะสนิทหรือใกล้ชิดกันมากขึ้น เพราะตอนแรกที่คุยกันเขาก็บอกว่าเป็นคนที่ชอบ skinship แต่ผมก็ไม่กล้าอยู่ดี จนคบมานานๆเข้า ผมไปหาบ่อยๆ ก็เป็นยิ่งห่างเหินครับ ตัวแทบไม่แตะกันเลย (เขาเป็นคนนิสัยผู้ชายไม่ค่อยอะไรเยอะ เหมือนนานๆเจอกันทีก็ไม่แสดงความดีใจอะไร นิ่งๆ) รวมทั้งเวลาไปไหนด้วยกันที่ค้างคืนยิ่งห่างเหินกันมากครับ ครั้งนึงเคยไปธุระเป็นเพื่อนเขาต้องพักด้วยกันเขาบอกว่าผมกรนดัง นอนดิ้น ทำให้เขานอนไม่หลับ ปกติผมนอนกับเพื่อนไม่เคยมีใครบอกแบบนี้ตอนนั้นผมเกร็งมากผมเสียใจมาก ทั้งๆที่เราก็ตั้งใจไปเป็นเพื่อน ผมนอนไม่หลับ แอบไปนอนบนโซฟาร้องไห้ (พิมพ์ไปยังน้ำตาจะไหลเลย) มันเป็นเรื่องปกติของเขาเลยครับที่เป็นคนไม่ค่อยอะไรเลย ถึงจะไม่ได้คุยกัน 3 วัน เขาก็ไม่ได้อะไร เขามีความสุขกับชีวิตของเขาดีอยู่แล้ว มีครอบครัวอบอุ่น มีความชอบดารา ซีรีย์ ผมรู้ว่าเขาไม่ได้นอกใจหรือมีใครอื่นเลย แต่บางทีผมเล่าอะไรหรือชีวิตผมเป็นยังไง ผมชอบอะไรเขาแทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำ ผมรับฟังเขาตลอด ตอนไปหาไปเจอกันที่ห้าง ผมเองก็ต้องเป็นคนเดินตาม เขาอยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ เหมือนไม่ค่อยได้สนใจหรือแคร์ผมมากนะ ผมรู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วอึดอัดมากๆ ไม่เป็นตัวของตัวเอง ต่างจากตอนที่ผมอยู่กับพี่สาวมากๆ ผมสนิทกับพี่สาวผมเลยเป็นตัวของตัวเองสุดๆ เช่น ผมเป็นคนกินเยอะ หรือชอบกินอะไรเขาแทบไม่ได้สนใจเลย ผมเป็นคนยังไงเขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ผมเป็นคนขี้อ้อน ทำตัวติ๊งต๊องถ้าอยู่ด้วยแล้วสบายใจ แต่ผมไม่มารถแสดงมุมแบบนั้นหรืออยากเล่าอะไรให้เขาฟังเลย เพราะเขาไม่เคยตั้งใจฟังผมเลยสักครั้ง ขนาดผมเล่าว่าที่บ้านมีปัญหาเขาก็ยังฟังแล้วเมินๆ ตอนไปห้างผมแค่อยากแวะซื้อสายคล้องแมซแปปเดียวเขายังให้รีบเลือกๆรีบไป ทั้งๆที่เขาซื้อของส่วนตัวผมไม่เคยเร่ง รอตลอดไม่เคยบ่น ช่วยเลือก ช่วยคิดด้วยซ้ำ .......
มันเป็นแบบนี้แล้วจนผมไม่เคยพูดอะไรหรือไม่เคยเรียกร้องอะไรสักครั้ง บางครั้งทำได้แค่เงียบๆ หายไปแต่เราก็ไม่เคยทะเลาะกัน ไม่คุยปรับความเข้าใจอะไรกัน เขาอาจจะไม่ได้คิดมากอะไรเลยด้วยซ้ำว่าผมคิดมากอยู่ในใจแบบนี้ จนผ่านไป 3 ปี ผมไม่กล้าที่จะเริ่มพูด หรือเปิดประเด็นที่มันเป็นอยู่ทุกวันนี้ จนตอนนี้เราคุยกันน้อยมากๆ วันนึงส่งความหากัน นอนยัง ทำงานไหม บางทีก็ 3 วันพิมพ์แชทส่งหากันที ผมรู้สึกว่าคบกันต่อดีไหม แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ผมรู้ว่ามันเป็นนิสัยของเขาเป็นคนไม่คิดอะไรมาก แต่ผมก็อึดอัดมาก ไม่อยากคุย ไม่อยากไปหา เขาก็ไม่เคยถามหรือตั้งคำถามอยากมาก็มา ไม่อยากมาก็ไม่เป็นไร หรืออาจจะเพราะผูกพันธ์หรือกลัวอะไรไม่รู้ครับ แต่ผมไม่กล้าที่จะเริ่มคุย บอกตรงๆว่าผมคิดอะไรหรือรู้สึกอะไรอยู่ ด้วยความที่เขาไม่เคยฟังด้วย
ผมควรจะเริ่มยังไงดีครับ... ผมรู้สึกเป็นแฟนกัน หรือจะเป็นคู่ครองกันมันต้องเป็นของตัวเองได้ กอดได้ จูบได้ สนิทกันมากกว่านี้ ขอโทษนะครับที่มันยาวจริงๆยังมีความในใจเยอะกว่านี้อีกก ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกคนล่วงหน้าเลยนะครับ
คบกับแฟนมา 3 ปี คู่อื่นเป็นแบบนี้กันบ้างไหม ?
มันเป็นแบบนี้แล้วจนผมไม่เคยพูดอะไรหรือไม่เคยเรียกร้องอะไรสักครั้ง บางครั้งทำได้แค่เงียบๆ หายไปแต่เราก็ไม่เคยทะเลาะกัน ไม่คุยปรับความเข้าใจอะไรกัน เขาอาจจะไม่ได้คิดมากอะไรเลยด้วยซ้ำว่าผมคิดมากอยู่ในใจแบบนี้ จนผ่านไป 3 ปี ผมไม่กล้าที่จะเริ่มพูด หรือเปิดประเด็นที่มันเป็นอยู่ทุกวันนี้ จนตอนนี้เราคุยกันน้อยมากๆ วันนึงส่งความหากัน นอนยัง ทำงานไหม บางทีก็ 3 วันพิมพ์แชทส่งหากันที ผมรู้สึกว่าคบกันต่อดีไหม แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ผมรู้ว่ามันเป็นนิสัยของเขาเป็นคนไม่คิดอะไรมาก แต่ผมก็อึดอัดมาก ไม่อยากคุย ไม่อยากไปหา เขาก็ไม่เคยถามหรือตั้งคำถามอยากมาก็มา ไม่อยากมาก็ไม่เป็นไร หรืออาจจะเพราะผูกพันธ์หรือกลัวอะไรไม่รู้ครับ แต่ผมไม่กล้าที่จะเริ่มคุย บอกตรงๆว่าผมคิดอะไรหรือรู้สึกอะไรอยู่ ด้วยความที่เขาไม่เคยฟังด้วย
ผมควรจะเริ่มยังไงดีครับ... ผมรู้สึกเป็นแฟนกัน หรือจะเป็นคู่ครองกันมันต้องเป็นของตัวเองได้ กอดได้ จูบได้ สนิทกันมากกว่านี้ ขอโทษนะครับที่มันยาวจริงๆยังมีความในใจเยอะกว่านี้อีกก ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกคนล่วงหน้าเลยนะครับ