คือเรามีลูกสองคน เป็นผู้ชายคู่ คนโตเป็นสมาธิสั้นกินยาแค่ตอนไปโรงเรียนเท่านั้น คนเล็กปกติไม่มีไร อายุ 8 ขวบกับ 6 ขวบ
ปกติลูกเราอยู่กับแม่เรา ศุกร์ เสาร์ จะมาอยู่กับเรา แล้วช่วงปิดเทอม เราก็เอาลูกมาอยู่ด้วยเพื่อปรับพฤติกรรมลูก
คือคนโตเค้าติดทีวี มือถือมากกกกกก ดูได้ทั้งวันทั้งคืน ดูจนแบตหมดก็ไปเสียบสายชาร์จเปิดดูต่อ อันนี้แม่เราเล่ามา เราเลยจะปรับพฤติกรรมเค้า
เหตุผลที่ลูกเราอยู่กับแม่เพราะเรื่องโรงเรียนคะ เราทำงานฟรีแลนซ์กับสามี มันไม่เป็นเวลา บางวันตีสี่ออกไปทำงาน บางวันกลับสี่ห้าทุ่มกลับบ้าน อาจจะไม่ใช่ทุกวัน แบบ เดือนนึง สองสามวันเป็นแบบนี้ ทำให้กังวลเรื่องลูกว่าพามาอยู่ด้วยใครจะดู แต่เรามีทีมงานนะ ถ้าจำเป็นจริงๆ แบบลูกป่วยไม่สบายเราก็ต้องไม่ไปทำงาน สามีเรากับทีมจะไปทำงานเอง คือเรื่องงานเราก็ไม่ใช่ตัวหลักหรอก แต่เราอยากช่วยสามีทำงานด้วยไม่ใช่เอาแต่ขอเงินเค้า แล้วก็มาโดนบ่นว่าขออีกแล้ว เดี๋ยวจะพยายามหามาให้นะเวลาเราขอเงินเค้าเพราะเรื่องลูกส่วนมาก ต้องไปหาหมอ ซื้อข้าวให้ลูกกิน ซื้อขนมบางไรงี้ เราเลยอยากไปช่วยเค้าเพื่อจะได้รู้สึกว่า เงินนี่เราก็ช่วยหามานะ จะได้รู้สึกว่าเวลาขอเงินทำอะไรจะได้ไม่รู้สึกแย่เพราะก่อนมีลูกเราคือตัวหลักเรื่องงานเลย ทำกันสองคน มีทีมงานรวมเรากะแฟนแค่สามคน แต่พอมีลูก เราต้องดูลูกมากกว่างาน เลยมีทีมงานสามคนตอนนี้ และเราเป็นตัวเสริม แต่เราอยากช่วยงานมากกว่า ถ้ามีงานเราก็จะไปช่วย แต่ถ้าไม่มีงาน วันไหนว่างก็จะไปช่วยแม่ดูลูก วันศุกร์เสาร์ก็พาลูกกลับมาบ้านตัวเอง วันอาทิตย์ก็พาไปส่ง เรารู้ตัวเลยว่าอยู่กะลูกมากๆ เราประสาทจะกิน เราจะบ้า เลยต้องผลัดไปๆ มาๆ เพื่อไม่ให้เรา ปสด ใส่ลูก ต้องบอกว่าเราโชคดีที่แม่เราช่วยดูได้เลยทำแบบนี้ได้
แล้วช่วงนี้เรารับงานฟรีแลนซ์ส่วนตัว แบบทำงานที่บ้านไม่ต้องไปไหน เลยไม่ได้ไปช่วยแม่ดูลูกเลย แต่จะพยายามพาลูกกลับมาวันที่เค้าต้องอยู่บ้านทั้งวันเพื่อให้แม่ได้พักบ้าง ปิดเทอมนี้เลยเอาลูกมาอยู่ด้วย ตอนแรกตั้งใจว่าจะปรับพฤติกรรมคนโตเรื่องติดจอ ว่าจะไม่ให้ดูเลย แต่เล่นเกมได้ตามคะแนนที่ตัวเองทำได้ คือเราจะมีเหมือนบอร์ดเด็กดีอะ ทำความดีได้บวก ทำไม่ดีได้ลบ พอกินข้าวเย็นเสร็จเด็กๆ จะมานับคะแนนเพื่อดูว่าตัวเองจะได้เล่นเกมกี่นาที แต่ถ่สิ้นอาทิตย์ ทั้งอาทิตย์นั้นเป็นเด็กดีเราจะให้พิเศษเล่นเกมได้ 1 ชั่วโมง ถ้าคนไหนไม่ได้ 1 ชั่วโมงก็เล่นได้ตามคะแนนที่ตัวเองได้ หลังจากลเ่นเกมเสร็จก็ไปเล่นตามประสาเด็กต่อ แต่เอาเข้าจริง เรามาดูแล้ว เราไม่ไหวต้องมาดูต่อตอนกลางคืน กลางวันทำงานทำกับข้าวงานบ้านเลี้ยงลูก คือเราทั้งวันแล้วอะ เราไม่ไหวแล้ว คือเดือนที่แล้วทั้งเดือนงานฝั่งสามีมีแค่วันเดียว ส่วนงานเรามีเรื่อยๆ แล้วเราต้องการแค่อ่านการ์ตูนบนเตียงแบบสงบแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็พอ เราเลยตัดสินใจว่าให้เด็กๆ ดูการ์ตูนได้แค่ใน Netflix นะ เพราะลูกคนโตเราชอบไปดูพวกแคสเกมพวกปีศาจที่เด็กๆ ชอบแล้วพฤติกรรมไม่ค่อยดีเราเลยกำหนดไว้ แต่ตอนก่อนจะส่งกลับไปอยู่กับแม่สักอาทิตย์ได้เราให้ดูยูทูปแต่ห้ามช่องแคสเกม แต่เราบอกเหตุผลลูกหมดเลยนะว่าทำไมถึงไม่ให้ดู ทำไมถึงต้องกำหนด ซึ่งลูกเราเค้าก็เข้าใจนะ
ลูกกลับมาอยู่กะแม่เราได้อาทิตย์นึงแล้ว เมื่อวานเราพาคนเล็กไปหาหมอพอดีเค้ามีนัด แล้วพอพามาส่งบ้านแม่ แม่เราบอกว่าคนโตบอกว่าแม่กดดันเค้าทุกอย่าง เค้าเหมือนอยู่นรกกับแม่เลย เราอึ้งเลยอะ เรารู้สึกแย่แต่อึ้บไว้ พยายามไม่เอามาคิด แล้วก็กลับบ้านเรา
เรามาคุยกับสามีว่าเราอยากเอาเรื่ิองน้องคนหนึ่งมาสอนลูกดีมั้ย สามีบอกไม่น่าดีเพราะคนใกล้ตัวเกินไป แล้วบอกว่าเราเข้มงวดไปไม่ผ่อนเลย เราก็บอกว่าเราผ่อนแล้ว ถ้าไม่ผ่อนคือไม่ได้ดูอะไรเลยนะ แล้วจะอธิบายให้เค้าฟัง เค้าก็บอกโอเคๆ ไม่คุยแล้ว เราเลยพูดมาว่า เนี่ยไม่ฟังเลย เค้าขึ้นเลย เค้าบอกพูดใหม่สิ ไม่ฟังยังไงใช้คำใหม่เลยนะ เราก็อึ้ง ไปไม่ถูก เราไม่รู้ว่าต้องใช้คำไหน เค้าก็บอกว่าอันนี้คือไม่อยากทะเลาะหรือป่าว เนี่ยเธออะพอแบบนี้ก็บอกไม่ฟัง แล้วพอพูดไม่พอใจก็เถียง ไรประมาณนี้แหละ เราก็บอกเราบอกเหตุผล แล้วเค้าก็บอก ไหน ไหนบอกมาดิเหตุผลอะ เราก็อธิบายๆ ไป เค้าก็แบบไหนเหตุผลอธิบายมาเลยรอฟังอยู่ เราก็บอกเราบอกไปแล้ว เค้าก็บอกว่าเนี่ยเธอเอาอำนาจไปไว้ในมือ เวลาลูกจะเอาอะไรก็ต้องไปถามแม่ บอกแม่ไม่ให้ เราชอบหักหน้าคนอื่น คนอื่นบอกได้แต่แม่บอกไม่ได้ ไม่ให้อำนาจตัดสินใจคนอื่นเลย ซึ่งเรื่องเราโดนหลายรอบมากที่ว่าเอาอำนาจไว้ในมือเรื่องลูกอะ แบบ ลูกไปถามพแม่ว่า กินขนมได้มั้ย พ่อบอกได้ แต่เด็กเค้าจะรอคำตอบแม่ เราบอกไม้ได้หนูยังไม่ได้กินข้าว มาถามแม่ดูทีวีได้มั้ย พ่ิบอกได้ แม่บอกไม่ได้ เพราะหนูพึ่งดูไปตามที่ตกลงกันไว้แล้ว คือเข้าใจปะเราคือคนที่อยู่ ดู สอน บอกลูกตลอดเวลา ลูกเลยมาถามเราส่วนมาก บางเรื่องเค้าไปถามพ่อ พอ่บอกได้ แต่เค้าก็จะมาถามเราต่อ คือบางทีเราไม่รู้ว่าเค้าไปถามพ่อมา เราก็บอกไม่ได้ พอเราโดนสามีบ่นเรื่องนี้ว่าไม่ให้อำนาจเค้าเลย เราก็โอเค ดูเป็นเคสๆ ไป ถ้าให้ได้ก็ให้ ถ้าไม่ได้จริงๆ เราก็บอกไม่ได้พร้อมเหตุผล แล้วเมื่อวานสามีถามเราว่า 1 เดือนมานี้เราให้อำนาจอะไรเค้ามั้ย เราก็บอกมี เค้าบอกไม่มีเพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้พูดเลย เราบอกมี เค้าบอกไหนหลักฐานเอาออกมาเลย ที่ไม่พูดเพราะพูดไปเราก็ขัด เราก็บอกมี แต่เราจำไม่ได้ มันหลายครั้งด้วย เราก็บอกว่ามันมีที่ลูกมาถามว่าทำอันนี้ได้คะแนนมั้ย เธอบอกว่าได้ เราก็ให้ เค้าก็บอกไหนหลักฐาน ไม่มีเลย มีแต่บอกว่าไม่ให้เล่นเกมแต่ให้ดู youtube แทน เราก็บอกว่าเราบอกเหตุผลเธอไปแล้วไงว่า ถ้าเล่นเกมเค้าจะเสียงดัง แล้วที่ให้เล่นตอนกลางคืนเพราะกลางวันเราต้องใช้ไอแพดทำงาน ถ้าให้เล่นเครื่องเดียวกันเค้าจะทะเลาะกัน เลยต้องให้เล่นตอนกลางคืนคนละเครื่องเลย คือเด็กๆ จะได้เล่นไอแพดคนละเครื่อง เครื่องนึงเครื่องเก่าเรา อีกเครื่องเป็นเครื่องที่เราใช้ทำงาน เค้าบอกเราโชคดีนะที่ทุกคนเห็นด้วยกับเรา ถ้าเค้าจะบอกว่าไม่ จะให้ดู ไม่สนใจ จะเอามั้ย แล้วเค้าก็ให้เรานิยามคำตอนบทสนทนาแรกให้ได้มันคือคำว่าอะไร เราบอกเราอธิบานไม่ถูก มันเหมือนกดดันจนไม่กล้าพูดคำอะไรออกไปเลยอะ เค้ากดดันจนเราหนีเข้าห้องเลย
เรามานั่งคิดว่าเราจะทำยังไงดี ก็ตอนมีลูกเค้าบอกให้เราตัดสินใจเรื่องลูกเป็นหลักไปเลย พอตอนนี้เราตัดสินใจเรื่องลูกจริงๆ เราคือไม่ถูก ปกติเราไม่ใช่คนกล้าตัดสินใจอะไรอยู่แล้ว แค่จะกินข้าวเรายังถามเค้าเลยว่ากินอันนี้ดีมั้ย กินอันนี้ได้มั้ย พอมาโดนแบบนี้เรายิ่งไม่กล้าตัดสินใจเลย เรามานั่งคิดอยู่ว่าเราเลี้ยงลูกผิดหรอ เราผิดตรงไหน เราตะทำยังไง เรากดดันลูกมากไปหรอ เราไม่ดีใช่มั้ย เราเป็นแม่ที่ไม่ดีใช่มั้ย เราจะทำยังไงดี คือมีความคิดว่าลูกมาจออะไรเราจะให้ไปถามพ่อให้หมดเลย เราไม่ไหวแล้ว เราไม่เอาแล้ว เค้าอยากได้อำนาจมาก เอาไปเลย อยากเป็นคนตัดสินใตเอาไปเลย เราไม่เอาแล้ว แต่ก็คิดว่าเราไม่ควรเอาลูกมาทำแบบนี้ เด็กจะสับสนมั้ย เด็กจะแย่มั้ย เด็กจะเอาแต่ใจมากขึ้นมั้นถ้าให้พ่อตัดสินใจ เราไม่รู้แล้ว คือพ่อเค้าได้หมดอะ มันจะดีกว่าใช่มั้ยอะ เราไม่รู้จะทำไงแล้ว เพราะถ้าเด็กมีปัญหาคนที่ต้องมีปรับคือเรา เราทำมาห้าหกปีแล้วอะ เราไม่ไหวแล้ว เราอยากพอแล้ว ตอนนี้เรารู้สึกกดดันมาก เราอยากทำร้ายตัวเองเพื่อให้เราสงบขึ้น แบบระบายอารมณ์ออกไป อยากเอาคัตเตอร์กรีดแขนตัวเองให้แค่สบายใจขึ้น เราไม่ไหวแล้วอะ เราต้องทำยังไงดี 😢
เราควรทำยังไงดี ตอนนี้รู้สึกไม่ใช่แม่ที่ดีเลย 😢
ปกติลูกเราอยู่กับแม่เรา ศุกร์ เสาร์ จะมาอยู่กับเรา แล้วช่วงปิดเทอม เราก็เอาลูกมาอยู่ด้วยเพื่อปรับพฤติกรรมลูก
คือคนโตเค้าติดทีวี มือถือมากกกกกก ดูได้ทั้งวันทั้งคืน ดูจนแบตหมดก็ไปเสียบสายชาร์จเปิดดูต่อ อันนี้แม่เราเล่ามา เราเลยจะปรับพฤติกรรมเค้า
เหตุผลที่ลูกเราอยู่กับแม่เพราะเรื่องโรงเรียนคะ เราทำงานฟรีแลนซ์กับสามี มันไม่เป็นเวลา บางวันตีสี่ออกไปทำงาน บางวันกลับสี่ห้าทุ่มกลับบ้าน อาจจะไม่ใช่ทุกวัน แบบ เดือนนึง สองสามวันเป็นแบบนี้ ทำให้กังวลเรื่องลูกว่าพามาอยู่ด้วยใครจะดู แต่เรามีทีมงานนะ ถ้าจำเป็นจริงๆ แบบลูกป่วยไม่สบายเราก็ต้องไม่ไปทำงาน สามีเรากับทีมจะไปทำงานเอง คือเรื่องงานเราก็ไม่ใช่ตัวหลักหรอก แต่เราอยากช่วยสามีทำงานด้วยไม่ใช่เอาแต่ขอเงินเค้า แล้วก็มาโดนบ่นว่าขออีกแล้ว เดี๋ยวจะพยายามหามาให้นะเวลาเราขอเงินเค้าเพราะเรื่องลูกส่วนมาก ต้องไปหาหมอ ซื้อข้าวให้ลูกกิน ซื้อขนมบางไรงี้ เราเลยอยากไปช่วยเค้าเพื่อจะได้รู้สึกว่า เงินนี่เราก็ช่วยหามานะ จะได้รู้สึกว่าเวลาขอเงินทำอะไรจะได้ไม่รู้สึกแย่เพราะก่อนมีลูกเราคือตัวหลักเรื่องงานเลย ทำกันสองคน มีทีมงานรวมเรากะแฟนแค่สามคน แต่พอมีลูก เราต้องดูลูกมากกว่างาน เลยมีทีมงานสามคนตอนนี้ และเราเป็นตัวเสริม แต่เราอยากช่วยงานมากกว่า ถ้ามีงานเราก็จะไปช่วย แต่ถ้าไม่มีงาน วันไหนว่างก็จะไปช่วยแม่ดูลูก วันศุกร์เสาร์ก็พาลูกกลับมาบ้านตัวเอง วันอาทิตย์ก็พาไปส่ง เรารู้ตัวเลยว่าอยู่กะลูกมากๆ เราประสาทจะกิน เราจะบ้า เลยต้องผลัดไปๆ มาๆ เพื่อไม่ให้เรา ปสด ใส่ลูก ต้องบอกว่าเราโชคดีที่แม่เราช่วยดูได้เลยทำแบบนี้ได้
แล้วช่วงนี้เรารับงานฟรีแลนซ์ส่วนตัว แบบทำงานที่บ้านไม่ต้องไปไหน เลยไม่ได้ไปช่วยแม่ดูลูกเลย แต่จะพยายามพาลูกกลับมาวันที่เค้าต้องอยู่บ้านทั้งวันเพื่อให้แม่ได้พักบ้าง ปิดเทอมนี้เลยเอาลูกมาอยู่ด้วย ตอนแรกตั้งใจว่าจะปรับพฤติกรรมคนโตเรื่องติดจอ ว่าจะไม่ให้ดูเลย แต่เล่นเกมได้ตามคะแนนที่ตัวเองทำได้ คือเราจะมีเหมือนบอร์ดเด็กดีอะ ทำความดีได้บวก ทำไม่ดีได้ลบ พอกินข้าวเย็นเสร็จเด็กๆ จะมานับคะแนนเพื่อดูว่าตัวเองจะได้เล่นเกมกี่นาที แต่ถ่สิ้นอาทิตย์ ทั้งอาทิตย์นั้นเป็นเด็กดีเราจะให้พิเศษเล่นเกมได้ 1 ชั่วโมง ถ้าคนไหนไม่ได้ 1 ชั่วโมงก็เล่นได้ตามคะแนนที่ตัวเองได้ หลังจากลเ่นเกมเสร็จก็ไปเล่นตามประสาเด็กต่อ แต่เอาเข้าจริง เรามาดูแล้ว เราไม่ไหวต้องมาดูต่อตอนกลางคืน กลางวันทำงานทำกับข้าวงานบ้านเลี้ยงลูก คือเราทั้งวันแล้วอะ เราไม่ไหวแล้ว คือเดือนที่แล้วทั้งเดือนงานฝั่งสามีมีแค่วันเดียว ส่วนงานเรามีเรื่อยๆ แล้วเราต้องการแค่อ่านการ์ตูนบนเตียงแบบสงบแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็พอ เราเลยตัดสินใจว่าให้เด็กๆ ดูการ์ตูนได้แค่ใน Netflix นะ เพราะลูกคนโตเราชอบไปดูพวกแคสเกมพวกปีศาจที่เด็กๆ ชอบแล้วพฤติกรรมไม่ค่อยดีเราเลยกำหนดไว้ แต่ตอนก่อนจะส่งกลับไปอยู่กับแม่สักอาทิตย์ได้เราให้ดูยูทูปแต่ห้ามช่องแคสเกม แต่เราบอกเหตุผลลูกหมดเลยนะว่าทำไมถึงไม่ให้ดู ทำไมถึงต้องกำหนด ซึ่งลูกเราเค้าก็เข้าใจนะ
ลูกกลับมาอยู่กะแม่เราได้อาทิตย์นึงแล้ว เมื่อวานเราพาคนเล็กไปหาหมอพอดีเค้ามีนัด แล้วพอพามาส่งบ้านแม่ แม่เราบอกว่าคนโตบอกว่าแม่กดดันเค้าทุกอย่าง เค้าเหมือนอยู่นรกกับแม่เลย เราอึ้งเลยอะ เรารู้สึกแย่แต่อึ้บไว้ พยายามไม่เอามาคิด แล้วก็กลับบ้านเรา
เรามาคุยกับสามีว่าเราอยากเอาเรื่ิองน้องคนหนึ่งมาสอนลูกดีมั้ย สามีบอกไม่น่าดีเพราะคนใกล้ตัวเกินไป แล้วบอกว่าเราเข้มงวดไปไม่ผ่อนเลย เราก็บอกว่าเราผ่อนแล้ว ถ้าไม่ผ่อนคือไม่ได้ดูอะไรเลยนะ แล้วจะอธิบายให้เค้าฟัง เค้าก็บอกโอเคๆ ไม่คุยแล้ว เราเลยพูดมาว่า เนี่ยไม่ฟังเลย เค้าขึ้นเลย เค้าบอกพูดใหม่สิ ไม่ฟังยังไงใช้คำใหม่เลยนะ เราก็อึ้ง ไปไม่ถูก เราไม่รู้ว่าต้องใช้คำไหน เค้าก็บอกว่าอันนี้คือไม่อยากทะเลาะหรือป่าว เนี่ยเธออะพอแบบนี้ก็บอกไม่ฟัง แล้วพอพูดไม่พอใจก็เถียง ไรประมาณนี้แหละ เราก็บอกเราบอกเหตุผล แล้วเค้าก็บอก ไหน ไหนบอกมาดิเหตุผลอะ เราก็อธิบายๆ ไป เค้าก็แบบไหนเหตุผลอธิบายมาเลยรอฟังอยู่ เราก็บอกเราบอกไปแล้ว เค้าก็บอกว่าเนี่ยเธอเอาอำนาจไปไว้ในมือ เวลาลูกจะเอาอะไรก็ต้องไปถามแม่ บอกแม่ไม่ให้ เราชอบหักหน้าคนอื่น คนอื่นบอกได้แต่แม่บอกไม่ได้ ไม่ให้อำนาจตัดสินใจคนอื่นเลย ซึ่งเรื่องเราโดนหลายรอบมากที่ว่าเอาอำนาจไว้ในมือเรื่องลูกอะ แบบ ลูกไปถามพแม่ว่า กินขนมได้มั้ย พ่อบอกได้ แต่เด็กเค้าจะรอคำตอบแม่ เราบอกไม้ได้หนูยังไม่ได้กินข้าว มาถามแม่ดูทีวีได้มั้ย พ่ิบอกได้ แม่บอกไม่ได้ เพราะหนูพึ่งดูไปตามที่ตกลงกันไว้แล้ว คือเข้าใจปะเราคือคนที่อยู่ ดู สอน บอกลูกตลอดเวลา ลูกเลยมาถามเราส่วนมาก บางเรื่องเค้าไปถามพ่อ พอ่บอกได้ แต่เค้าก็จะมาถามเราต่อ คือบางทีเราไม่รู้ว่าเค้าไปถามพ่อมา เราก็บอกไม่ได้ พอเราโดนสามีบ่นเรื่องนี้ว่าไม่ให้อำนาจเค้าเลย เราก็โอเค ดูเป็นเคสๆ ไป ถ้าให้ได้ก็ให้ ถ้าไม่ได้จริงๆ เราก็บอกไม่ได้พร้อมเหตุผล แล้วเมื่อวานสามีถามเราว่า 1 เดือนมานี้เราให้อำนาจอะไรเค้ามั้ย เราก็บอกมี เค้าบอกไม่มีเพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้พูดเลย เราบอกมี เค้าบอกไหนหลักฐานเอาออกมาเลย ที่ไม่พูดเพราะพูดไปเราก็ขัด เราก็บอกมี แต่เราจำไม่ได้ มันหลายครั้งด้วย เราก็บอกว่ามันมีที่ลูกมาถามว่าทำอันนี้ได้คะแนนมั้ย เธอบอกว่าได้ เราก็ให้ เค้าก็บอกไหนหลักฐาน ไม่มีเลย มีแต่บอกว่าไม่ให้เล่นเกมแต่ให้ดู youtube แทน เราก็บอกว่าเราบอกเหตุผลเธอไปแล้วไงว่า ถ้าเล่นเกมเค้าจะเสียงดัง แล้วที่ให้เล่นตอนกลางคืนเพราะกลางวันเราต้องใช้ไอแพดทำงาน ถ้าให้เล่นเครื่องเดียวกันเค้าจะทะเลาะกัน เลยต้องให้เล่นตอนกลางคืนคนละเครื่องเลย คือเด็กๆ จะได้เล่นไอแพดคนละเครื่อง เครื่องนึงเครื่องเก่าเรา อีกเครื่องเป็นเครื่องที่เราใช้ทำงาน เค้าบอกเราโชคดีนะที่ทุกคนเห็นด้วยกับเรา ถ้าเค้าจะบอกว่าไม่ จะให้ดู ไม่สนใจ จะเอามั้ย แล้วเค้าก็ให้เรานิยามคำตอนบทสนทนาแรกให้ได้มันคือคำว่าอะไร เราบอกเราอธิบานไม่ถูก มันเหมือนกดดันจนไม่กล้าพูดคำอะไรออกไปเลยอะ เค้ากดดันจนเราหนีเข้าห้องเลย
เรามานั่งคิดว่าเราจะทำยังไงดี ก็ตอนมีลูกเค้าบอกให้เราตัดสินใจเรื่องลูกเป็นหลักไปเลย พอตอนนี้เราตัดสินใจเรื่องลูกจริงๆ เราคือไม่ถูก ปกติเราไม่ใช่คนกล้าตัดสินใจอะไรอยู่แล้ว แค่จะกินข้าวเรายังถามเค้าเลยว่ากินอันนี้ดีมั้ย กินอันนี้ได้มั้ย พอมาโดนแบบนี้เรายิ่งไม่กล้าตัดสินใจเลย เรามานั่งคิดอยู่ว่าเราเลี้ยงลูกผิดหรอ เราผิดตรงไหน เราตะทำยังไง เรากดดันลูกมากไปหรอ เราไม่ดีใช่มั้ย เราเป็นแม่ที่ไม่ดีใช่มั้ย เราจะทำยังไงดี คือมีความคิดว่าลูกมาจออะไรเราจะให้ไปถามพ่อให้หมดเลย เราไม่ไหวแล้ว เราไม่เอาแล้ว เค้าอยากได้อำนาจมาก เอาไปเลย อยากเป็นคนตัดสินใตเอาไปเลย เราไม่เอาแล้ว แต่ก็คิดว่าเราไม่ควรเอาลูกมาทำแบบนี้ เด็กจะสับสนมั้ย เด็กจะแย่มั้ย เด็กจะเอาแต่ใจมากขึ้นมั้นถ้าให้พ่อตัดสินใจ เราไม่รู้แล้ว คือพ่อเค้าได้หมดอะ มันจะดีกว่าใช่มั้ยอะ เราไม่รู้จะทำไงแล้ว เพราะถ้าเด็กมีปัญหาคนที่ต้องมีปรับคือเรา เราทำมาห้าหกปีแล้วอะ เราไม่ไหวแล้ว เราอยากพอแล้ว ตอนนี้เรารู้สึกกดดันมาก เราอยากทำร้ายตัวเองเพื่อให้เราสงบขึ้น แบบระบายอารมณ์ออกไป อยากเอาคัตเตอร์กรีดแขนตัวเองให้แค่สบายใจขึ้น เราไม่ไหวแล้วอะ เราต้องทำยังไงดี 😢