วัดดีคะ หนู ออม นามสมมุตินะคะ  คือออมนะคะ ชอบน้องคนนึงชื่อ อันดา   จุดเริ่มต้นมันเริ่มจากที่เพื่อนของออม คือตอนนั้นออม บ่นอยากมีแฟนกับเพื่อนที่กำลังเดินเล่นอยู่ที่รร. เพื่อนออมก็เลยไปเจอน้องเด็ก ผ.ช คนนึง ใช่ค่ะ นั้นคือครั้งแรกที่ออมได้เจอน้อง แล้วเพื่อนก็ได้แซวน้องตั้งแต่นั้นมา  จนน้องกับออมเริ่มชอบกันจริง เลยคุยกันตั้งแต่นั้นมา จนถึง เดือนกันยายน เริ่มเป็นวันที่ทาง รร. ให้กลับบ้าน (ออมลืมบอกไปนะคะ  ออมอยู่รร.ที่มันมีหออยู่ในตัว  รร.มันจะพื้นที่กว้างมั้กๆๆ เอาเป็นว่าเป็นเหมือน รร.ประจำอะคะ )   กลับบ้านประมาณ 5 วันคะ แต่น้องกลับบ้านไปน้องไม่ทักหาออมเลย ออมก็เลยทักไป แต่น้องดันอ่านไม่ตอบ ออมเลยคิดในแง่ดีคะ น้องอาจจะคิดถึงบ้านกะได้ ก็เลยไม่ค่อยอะไรเลยรอกลับ รร. พอวันกลับมา รร. น้องก็ไม่มาคุยด้วยนะคะ น้องแค่มองหน้าและเดินผ่านไปคะ ออมตอนนั้นมันแอบเจ็บนิดๆนะคะ  แต่ตอนนั้นคิดแค่ว่าน้องอาจจะกำลังยุ่งกะได้เลยไม่คิดอะไร บวกกับตอนนั้นออมเดินมากับเพื่อนด้วย ก็เลยไม่ได้ใส่ใจคะ ผ่านไปอาทิตยเลยคะ ที่น้องเมินออม ออมเริ่มเอะใจละคะ บวกกับวันนั้น เขาประกาศแข่งจรวดวิทยาศาสตร แล้วมีชื่อน้องอยู่ ก็เลยไปดูคะ แต่ครั้งนี้แปลกกว่าที่น้องมองออมแล้วยิ้มหวานให้คะ เหมือนคนดีใจที่ได้เจออออมคะ หลังแข่งเสร็จน้องก็เดินมาหาออม แล้วน้องก็อวดว่าน้องได้ที่นู้นที่นี่บ้างคะ แล้วก็กลับมาคุยกันค่ะ  จนได้กลับบ้านอีกครั้งคะ น้องก็เริ่มเป็นแบบเดิมคะ กลับมาก็เหมือนเดิมเป้ะ  ผ่านไป  3 วันหลังกลับมาที่ รร. ออมทนไม่ไว้คะ ที่น้องเมินออมเลยเดินไปเปิดเลยคะ เดินไปคุยด้วยคะ น้องให้คำตอบมาว่าน้องไม่กล้าทักก่อนคะ เพราะว่าน้องเขินคะ ออมก็เลยแบบมันใช่หรอวะ ก็แอบคิดนะคะ ว่ามันเริ่มแปลกๆละคะ  แต่ก็ไม่อยากคิดมากเลยไม่ได้ใส่ใจ  ใช่คะออมกับน้องกับมาคุยเหมือนเดิมปกติเลยคะ จนถึงวันกลับบ้านอีกรอบคะ แต่ครั้งนี้ต่างออกไป ออมบอกน้องก่อนกลับบ้านว่า ถึงบ้านให้ทักหาด้วย น้องเลยบอกตกลง  คะออมถึงบ้าน น้องทักมาบอกออมว่า พี่ผมถึงบ้านละนะ ออมตอบกลับไปว่า อ้ออ กินข้าวยังง น้องอ่านไม่ตอบคะ หริอน้องจะเข้าใจแค่ว่าถึงบ้านแล้วทักมาด้วยแค่นั้นวะ ตั้งแต่วันนั้นน้องก็ไม่ทักมาจนวันกลับ รร. น้องก็เมินเหมือนเดิมเลยคะ  ออมเลยเดินไปคุยคะ  น้องบอกว่าช่วงนี้น้องไม่ค่อยว่างคะ น้องเอาเวลาไปออกกำลังกาย เล่นกล้ามหมด ทั้งๆที่ออมก็เห็นน้องเดินเล่นอยู่เลยคะ ตั้งแต่วันนั้นออมกะไม่คุยกะน้องอีดเลยคะ น้องมีจะเข้ามาทักด้วยนะคะ ออมเดินหนีคะ แต่ออมกะไม่รู้เหมือนกันคะ ว่าเดินหนีทำไม จนมาถึงเดือนตุลาคมออมไม่หนีละคะ  แต่น้องเหมือนจะเข้ามาทักด้วยคะ แต่โดนเพื่อนขัดตลอดเลยคะ น้องก็เลยทำได้แค่อยู่ห่างๆคะ  พอออมเดินไปอยู่แถวน้องนะคะ น้องจะมองตลอด พอออมมองกลับ น้องจะยิ้มหวานให้ตลอดเลยคะ  จนออมตอนนี้เฉยๆไปแล้วคะ   แต่ออมยังคิดถึงอยู่นะคะ  แต่ออมกลัวกลับไปแล้วเป็นแบบเดิมมากคะ ออมควรทำยังไงดีคะ แบบถ้าเรากลับไปมันจะเป็นแบบไหน  หรอถ้าไม่กลับจะเป็นยังไง แนะนำหน่อยคะ (ถ้าเขียนผิดข้ออภัยด้วนนะคะ)