ต้องเริ่มเล่าก่อนนะคะว่าตอนที่เราท้องก็นอนตอนแรกแม่จะให้เราไปทำแท้งแต่ว่าเราไม่อยากทำเราก็เลยไม่ทำแม่ลบเราให้เราไปทำ 3-4 รอบเราก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเราไม่ทำจนคลอดออกมาเราก็เอาไปให้แม่แฟนเราเลี้ยงจนลูกเราได้ 1 ขวบกับ 9 เดือนเราก็คิดว่าจะเอาลูกขึ้นมาเล่นด้วยในช่วงเวลาที่น้องเราช่วยเลี้ยงแต่ว่าเอาขึ้นมาตอนนี้ก็ 7-8 เดือนแล้วค่ะลูกเราได้ 2 ขวบเป็น 6 เดือนแล้วเพราะว่าตอนนี้แฟนเราก็เข้ากลางคืนแล้วเขาก็เริ่มทำงานไม่ไหวแล้วเพราะว่าต้องเลี้ยงลูกตอนกลางวันและนอนวันละ 2-3 ชั่วโมงต้องไปทำงานต่ออีก 12 ชั่วโมงแฟนดูตอนเช้าเราดูตอนกลางคืนนะคะเรื่องมันมีอยู่ว่าที่ทะเลาะกับแม่เราบอกว่าเราจะเอาลูกกลับไปให้แม่แฟนเราเลี้ยงแต่แม่เราไม่ยอมจะให้ลูกเราเรียนที่นี่อยู่ที่นี่แต่สภาพแวดล้อมคือเราสงสารลูกเราค่ะคืออยู่ในห้องแคบๆแล้วไม่มีเพื่อนไม่มีที่จะวิ่งเล่นอย่างนี้เราสงสารลูกอยู่บ้านนอกมันดีกว่าอยู่กรุงเทพฯสำหรับเรานะคะที่โตมาจากบ้านนอกเรารู้สึกว่ามันมีความสุขกว่าอยู่กรุงเทพฯแล้วพอแม่มาพูดกับเราเราก็บอกว่าเออเราจะเอากลับจนกระทั่งเขาเอาไปพูดกับหัวหน้างานเราแล้วหัวหน้างานเราอ่ะเรียกเราไปคุยเออว่าทำไมต้องเอาลูกกลับบ้านทำไมไม่เลี้ยงนี่เอาไปให้เขาเลี้ยงลูกจะอยู่จะกินยังไงเราก็เลยไม่ได้ตอบอะไรเขาไปเราก็เงียบแล้วก็ฟังในสิ่งที่เขาพูดพอเรากลับมาห้องแม่ก็แชทมาหาแฟนเราว่าไม่ต้องเอามันกลับนะเดี๋ยวจะเลี้ยงเองแต่เราไม่อยากให้ลูกเรามาได้ยินหรือได้เห็นในสิ่งที่แม่เราพูดเราไม่อยากให้ลูกเราอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้เราก็ยังยืนยันว่าเราจะเอาลูกกลับไปเลี้ยงที่บ้านจนกระทั่ง 02:30 น แม่ก็แชทมาด่าเราพอเราตื่นมาเรามาเห็นแล้วเราก็รู้สึกหดหูเราก็ยังไม่ได้ตอบทันทีนะคะเราก็ยังคิดอยู่ว่าเออเราจะตอบยังไงหรือว่าไม่ตอบดีจนเรามาคิดว่าเออต่อไปก็ดีจะได้ไม่มีอะไรค้างคาปกติเราไม่เคยเถียงแม่ขนาดนี้นะคะเรายอมเราฟังมาตลอดถึงจะเถียงแต่เราไม่ได้เถียงที่มันแบบมันขนาดนี้อ่ะค่ะแล้วเรื่องที่บอกว่าเราเนรคุณตายายอย่างนั้นอย่างนี้อ่ะเราส่งให้ตายยายทุกเดือนนะคะตายอะไรอยากกินอะไรเราส่งให้หมดพอแค่เขาเอ่ยเราก็เลยย้อนแม่กลับไปว่าขนาดพ่อแม่ของแม่แม่ยังทิ้งได้เลยแม่ยังไล่เขาออกจากบ้านได้เลยยังให้คนนอกบ้านมาไล่ตากับยายไปอยู่ข้างนอกได้เลยแล้วอย่างนี้มันจะไม่เนรคุณหรอนั่นราคาเราก็ตอบไปแบบนั้นเพราะว่าเขาไม่ไหวแล้วกับสิ่งที่แม่พูดกับเราแล้วกับการที่เรามีผัว 2 คนมาแล้วอ่ะมันผิดหรอคะกับการที่เขาไม่ได้มาแต่งเราเพราะว่าฐานะทางบ้านเขามันไม่ได้ดีขนาดนั้นทุกวันนี้เขาอยู่กับเราเขาทำให้เราเขาให้เราทุกบาทมันก็ดีแค่ไหนเขาไม่นอกใจเขาไม่สำมะณีทีเหมาะสำหรับเรามันก็ดีแล้วค่ะเรารู้สึกโชคดีด้วยซ้ำที่ได้เข้ามาเป็นคู่ชีวิตเพราะเวลาเราป่วยเวลาเราใกล้จะตายก็มีแต่แฟนเราที่ช่วยเราตอนนี้เราก็เป็นซึมเศร้าขั้นรุนแรงมากเลยค่ะแล้วคิดว่าเราจะไปเอายามาทานดีไหมเพราะว่าตอนนั้นเราแอบฉีกใบนัดหมอทิ้งเพราะว่าตอนนั้นเราท้องอยู่เรายังกินยาไม่ได้จนตอนนี้เรารู้สึกว่ามันหนักขึ้นเรื่อยๆจนเราเริ่มทำร้ายร่างกายตัวเองมันรู้สึกกดดันมันไม่มีความสุขเลยค่ะเราต้องเจอหน้าแม่ทุกวันเราต้องเจอคำด่าทุกวันเราต้องเจอคำประจานทุกวันไม่มีสักวันที่แม่จะพูดดีกับเราเลยบางครั้งเราก็คิดนะคะว่าเขาเคยรักเราจริงๆสักครั้งไหมถ้าเรามีเงินเยอะมากกว่านี้มีเหลือเฟือให้เขามากกว่านี้เขาจะพูดดีกับเราสักคำไหมคะช่วยแนะนำหน่อยนะคะว่าเราจะทำยังไงดีรู้สึกว่ามันมืดไปหมดทุกทางเลยค่ะ นี่ก็เป็นแชทที่แม่แชทมาว่าเราเราถึงขั้นที่จะไม่ยอมแล้วเราก็เลยเถียงแกไปแบบนี้