ตามที่เราบอกเลยในชีวิตเราทั้งที่บ้านและอยู่รร.ชีวิตเราในรอบข้างเราไม่มีเพื่อนเลยไม่ใช่ว่าไม่อยากมีแต่เราเคยมีแล้วรู้สึกว่าเขาไม่ได้ต้องการเราขนาดนั้นเขาดูไม่รักและจริงใจกับเราเลยเราไม่ได้คุยไม่ได้เล่นกับเพื่อนคนนั้นของเราต่อเพราะเจอเหตุการหนึ่งนี้แหละเราจำไม่ได้แล้วแต่เราจำได้ว่าในตอนนั้นในตอนที่เราต้องการเขาในตอนที่เราต้องการความช่วยเหลือต้องการใครสักคนกลับไม่มีใครเลยอยู่ตรงนั้นมีเพียงแค่เราที่ต้องจมอยู่กับปัญหาคนเดียวเพื่อนดีมากนะในบางครั้งเพื่อนคนนี้เราชอบเล่นกีฬาชนิดหนึ่งด้วยมากเราชอบกีฬานี้มากมันต้องแชร์อุปกรณ์กันแต่เขาชอบไม่เอามาละอ้างว่าเพราะกลัวเราไม่เอามาเลยไม่เอามาเพราะเหตุนี้ด้วยเราให้เราตัดสินไม่เล่นกับเขาต่อโดยที่ไม่ได้พูดตัดขาดกันเลยแต่เลิกเล่นกันได้เพราะปกติเราจะเป็นฝ่ายไปหาเขาไปรอเขาตลอดจนทำให้เราคิดว่าเราอยากเล่นกับเขาอยู่ฝ่ายเดียวหรือป่าวนะถ้าเราเลิกไปหาเขาจะมาหาเราไหมผลคือเขาไไม่มาหาไม่มาพูดด้วยเราเลยตัดสินใจจบกันตรงนี้เลยเพราะเหตุการณ์ทุกๆอย่างที่พิมพ์ไปและมีอีกหลายๆเรื่องเลยเราอยากจะปรึกษาว่าเราควรทำยังไงดีเพราะในห้องเราก็ไม่มีเพื่อนเลยและลืมบอกไปเรากับเพื่อนคนนั้นอยู่คนละห้องเราอยากรู้ว่าเราควรทำตัวยังไงทำแบบไหนให้มีเพื่อนเพราะในชีวิตประจำวันไม่ว่าจะทำงานหรือเรียนก็ต้องมีสังคมเพราะบางอย่างต้องทำเป็นกลุ่มเวลาครูให้จับกลุ่มก็จะเหลือเราคนสุดท้ายตลอดเราทำอะไรคนเดียวเราไม่ได้ต้องการเพื่อนมาเล่นด้วยแต่เราต้องการเพื่อนที่เราจะมีกลุ่มเข้าเพื่อทำงานที่ครูสั่งเพราะถึงจะมีเราก็ไม่ไว้ใจใครก็อยากให้อาการไม่เชื่อใจคนหมดไปจากตัวอยู่เหมือนกันขอคำปรึกษาหน่อยค่ะว่าควรเอายังไงกับชีวิต