ผมก็คิดอยู่แล้วแหละผิดที่คิดแบบนี้ คือผมเห็นเพื่อนที่ผมคิดว่ามันไม่น่าจะมีของแพงๆมาใช้ครับแล้วผมก็คิดว่าทำไมเราถึงไม่อยู่จุดนั้นบ้างเพราผมก็คิดว่าอยากจะมีเหมือนกับเขาบ้างอยากจะซื้ออะไรก็คิดว่า มันสมควรต่อการใช้ชีวิตมั้ย แล้วก็มาเห็นเพื่อนใช้ของแพงๆที่มันไม่น่าจะมีได้มาใช้ คิดผมคิดเลยครับว่า(เฮ้ยมันมีได้ไงวะขนาดเรายังคิดว่ามันสมควรมั้ย) ผมกลับบ้านมาก็มาคิดครับว่าจะอิจฉาเขาทำไมก็พ่อแม่เขามีเงินจะซื้ออะไรก็เรื่องของเขา คือผมคิดมาแบบนี้หลายคนแล้วครับ แต่ก็คิดว่าทำไมต้องเป็นเราที่ต้องเป็นคนแรกสร้างตัวจากตัวเองให้มีฐานะที่ดี เพื่อนผมหลายๆคนผมมีโอกาสมากกว่าผมนะครับที่จะทำอะไร แต่ผมก็อยากอยู่จุดเดียวกับเขาอ่ะครับ ผมคิดว่าถ้าผมเกิดมามีฐานะที่ดี ผมก็คงที่จะเอาอะไรหลายอย่างที่เป็นประโยชน์ให้กับตัวเองให้ได้มากที่สุด ไม่อยากจะใช้ของแพงๆตอน ตอนเด็ก เพราะผมคิดเผื่อแล้วครับว่า ถ้าซื้อของชิ้นนี้ แล้วถ้าผมโตมาผมก็รู้ครับว่า มันก็มีมูลค่าเยอะแค่ตอนเรายังเด็ก ตอนโตมาเราค่อยซื้อก็ได้     แต่กว่าจะถึงตอนโตผมก็คงมานั่งอิจฉาตอนตลอดว่าทำไมไม่มีอย่างเขา   (ผมแค่มาอยาก ระบายความรู้สึกครับ)