สวัสดีครับ ผมอายุ15แล้ว ผมจบม.3ต้องย้ายโรงเรียนผมเตรียมไว้หลายที่มากคับ เเล้วที่นี้ผมต้องการเรียนสายอาชีพ พ่อแม่ผมให้เรียนแต่ติดปัญญาเรื่องการเดินทาง
ผมเลยทะเลาะกับเขา เเต่มันเป็นเรื่องที่งี่เง่าสำหรับตัวผมเอง ผมเลยคิดจะไปเรียนที่ต่างจังหวัดผมเลยบอกพ่อให้คุยกับทางนั้นไว้เรียบร้อยแล้ว แต่พอผมกับพ่อปรับอารมณ์แล้ว แต่ผมดันตกลงกับทางนั้นแล้วที่จะไปเรียน เเล้วผมก็มานอนคิดผมไปเรียนที่ต่างจังหวัดคนเดียวจะอยู่ได้มั้ย ถ้าเราไปแล้วใครจะดูแลเขาพ่อกับแม่ผมอายุเยอะแล้วครับ ผมก็มารู้สึกผิดที่หลังที่ผมงี่เง่ากับพ่อเเม่ เเค่เรื่องงี่เง่าแบบนี้ ผมรู้สึกไม่อยากไปเรียนที่นั่นแล้ว แต่ก็ไม่ทันผมได้ตกลงไปแล้ว ผมจะอยู่ได้มั้ย แต่พ่อผมไม่อยากให้ไปไกลเขากลัวผมอยู่ไม่ได้ เขารักผมมากเเต่ผมดันไปงี่เง่ากับเขาจึงทะเลาะกันพ่อผมเป็นคนใจร้อน ผมก็เป็นคนใจร้อน ผมมีความรู้สึกไม่อยากไปแล้ว อยากอยู่ดูแลเขาครับ ผมรู้สึกผิดที่เราไม่ได้ดูแลเขา พ่อแม่ผมอายุเยอะมากๆๆผมไม่อยากห่างจากเขาเลยครับ ผมรักพ่อแม่มากๆนะครับ
ครอบครัว
ผมเลยทะเลาะกับเขา เเต่มันเป็นเรื่องที่งี่เง่าสำหรับตัวผมเอง ผมเลยคิดจะไปเรียนที่ต่างจังหวัดผมเลยบอกพ่อให้คุยกับทางนั้นไว้เรียบร้อยแล้ว แต่พอผมกับพ่อปรับอารมณ์แล้ว แต่ผมดันตกลงกับทางนั้นแล้วที่จะไปเรียน เเล้วผมก็มานอนคิดผมไปเรียนที่ต่างจังหวัดคนเดียวจะอยู่ได้มั้ย ถ้าเราไปแล้วใครจะดูแลเขาพ่อกับแม่ผมอายุเยอะแล้วครับ ผมก็มารู้สึกผิดที่หลังที่ผมงี่เง่ากับพ่อเเม่ เเค่เรื่องงี่เง่าแบบนี้ ผมรู้สึกไม่อยากไปเรียนที่นั่นแล้ว แต่ก็ไม่ทันผมได้ตกลงไปแล้ว ผมจะอยู่ได้มั้ย แต่พ่อผมไม่อยากให้ไปไกลเขากลัวผมอยู่ไม่ได้ เขารักผมมากเเต่ผมดันไปงี่เง่ากับเขาจึงทะเลาะกันพ่อผมเป็นคนใจร้อน ผมก็เป็นคนใจร้อน ผมมีความรู้สึกไม่อยากไปแล้ว อยากอยู่ดูแลเขาครับ ผมรู้สึกผิดที่เราไม่ได้ดูแลเขา พ่อแม่ผมอายุเยอะมากๆๆผมไม่อยากห่างจากเขาเลยครับ ผมรักพ่อแม่มากๆนะครับ