เป็นเพราะเลือกเยอะหรอก็ไม่ใช่นะ เป็นเพราะกำแพงสูงหรอก็ไม่ใช่อีก เอาจริงๆเราเป็นคนซื่อสัตย์นะ คือรักเดียวใจเดียวแหละ ถามว่ามีคนเข้าหาไมก็มี ถามว่าเข้าหาคนบ้างไมก็มี แต่ไม่เคยได้สานความสัมพันธ์เลย บางคนที่เข้ามาคุยได้นิดหน่อยอยู่ๆก็หายไป และคนที่เราเข้าหาคุยได้นิดหน่อยอยู่ๆก็หายไป ยังสงสัยอยู่ทุกวันนี้ แล้วลองมานั่งทบทวนตัวเองดูและดูข้อความที่พิมพ์ลงไป เออเราก็ไม่ได้เห็นแก่ตัวหนิ เราไม่ได้งอแงใส่ มันอาจเป็นเพราะหน้าตาละมั่ง มันก็พื้นฐานอะแหละ ถ้าเราได้คุยกับใครสักคนนึงเราจะคุยแค่คนเดียว คือไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของอีกฝ่าย เคยเห็นหลายๆโพสต์หลายๆคำคมหรือ บทความให้กำลังใจ คำเตือนสติเกี่ยวกับความรัก #ความสบายใจอยู่เหนือสเปคทุกอย่าง ตรงนี้มีใครเชื่อบ้างครับ เราคนนึงแหละที่ไม่เชื่อ ความสบายใจมันจะมาหลังจากการเลือกเข้าหาก่อนอยู่เสมอ เมื่อเราเจอคนที่ชอบเราก็จะเข้าหาเขาโดยที่ไม่รู้ว่าคนคนนี้จะมอบความสบายใจให้หรือป่าว แต่ทุกคนก็มีสิทธิ์เลือกแฟนหรือคู่ชีวิต มันจะสมหวังมันยาวนานจนนิรันดร์ไม ก็ไม่มีใครรู้หรอก ทำไมทั้งผู้ชายและผู้หญิงต่างต้องการหาความรักที่ดีคนที่ใช่ ทำไมบางคนเจอคนที่ดีในความรักแต่กับไม่รักษา ไม่ใส่ใจไม่ค่อยสนใจ และทำไมบางคนถึงไปวิ่งตามสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อยู่เสมอถึงแม้มันจะเหนื่อยก็ยังเลือกวิ่งตามอยู่ ความรัก/ความดี มันก็คนละเส้นทางกันอีก 😌 และคำคำนี้ใช้ได้จริงเสมอ คนเราจะมองเฉพาะคนเราชอบอยู่เสมอ เมื่อมีคนมาชอบเราแต่เรากับไม่ชอบเขา บางคนกว่าจะเจอคนที่ใช่ก็ผ่านความเจ็บปวดมามากมาย บางคนก็ไม่เคยได้สัมผัสความเจ็บปวดแต่สมหวังยาวนานก็มี มันอาจเป็นเพราะฟ้าลิขิตเอาไว้หรือป่าว เอาจริงๆเราไม่เคยมีแฟนเลยสักคน หน้าตาไม่ได้แย่ มีคนเข้าหาและเข้าหา แต่ไม่เคยสมหวังเลย ตอนนี้ 24 ละ555 คนเราจะมีความรู้สึกอยากมีแฟนอยากรักใครสักคนตั้งแต่ตอนไหน ถ้าเราก็นับตั้งแต่ตอนนั้นแหละ อยากฟังความคิดเห็นหลายๆคนครับ ทั้งชายและหญิง