คือเรื่องของเราในวันนี้ เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนต่อใจเรามากๆค่ะ คนในครอบครัว
คนที่ว่านี้คือแม่เรา ครอบครัวใหญ่แม่เราก่อนที่แกจะมีเราแกเป็นลูกที่ยายไม่รัก ยายรักลูกไม่เท่ากัน ทรัพย์สมบัติอะไรแม่เราก็ไม่เคยได้จากยาย แม่ต้องหาต้องสร้างเองอย่าว่าแต่สมบัติเลย แค่ความรักความรู้สึกดีดี ยายยังไม่เคยมอบให้แม่เลย ไม่ต้องถามนะว่ารู้ได้ไง เราเห็นตั้งแต่เด็กๆอย่าว่าแต่กับแม่ กับเรายายยังไม่สนใจขนาดเป็นหลาน จนยายเสียไป ในระหว่างที่เราเติบโต มาในครอบครัวของแม่ ที่มีพ่อและแม่คอยมอบความรักและความรู้ให้จนวันนึง ครอบครัวแม่แตกสลาย พ่อไปทาง แม่ไปทาง เราไปทาง
แต่เราติดต่อแม่ตลอด เพราะแม่คือคนที่ ถามสารทุกสุกดิบเรามาตลอด จนวันนึงเราเรียนจบ และมีครอบครัวของตัวเอง แล้วเรื่องมันก็เริ่มจากตรงนี้ แม่จะไม่ยินดีกับเราไม่ว่าเรื่องไร แกไม่อยากให้มีครอบครัว แกจะว่าตลอดเรื่องการใช้เงินการกินอยู่ การใช้ชีวิต พูดง่ายๆคือแม่จะพูดทุกเรื่องในตัวเรารวมถึงลูกถึงสามีเรา แกอยากให้เราไปทำงานแล้วมีเงินส่งให้แกเก็บ ให้แกใช้ทุกเดือนเหมือน ลูกๆบ้านอื่น  ที่เขาทำงานได้แล้วให้เงินพ่อแม่ใช้ แกจะพูดกับเราด้วยเรื่องพวกนี้อยู่ตลอดๆ
จนวันนึง เราอยากเปิดร้านค้า เพราะอายุเริ่มเยอะอยากหาอะไรที่เป็นรายได้เพิ่มเข้ามาจากงานประจำ แต่ด้วยความทุนน้อย เริ่มจากศูนย์ เราอยากมีสินค้าเยอะๆของครบ แต่ดันผิดพลาดไปเลือกกู้ยืมเงิน ซึ่งแม่ไม่เห็นด้วย จนสุดท้ายร้านเราต้องปิดไป เพราะทุนหายกำไรหด แต่หนี้สินยังคงมีอยู่ แล้วแม่เราก็ติก็ว่า ด่า สารพัดสิ่ง 
แกจะเป็นคนที่ชอบติทุกอย่าง ไม่ยินดีอะไรในชีวิตเราเลย ถ้าเราทำดีแล้วสำเร็จก็ดีไป แต่ถ้าผิดพลาด แกจะซ้ำเติม บ่นด่า ที่สำคัญ เอามาเปรียบเทียบกับชีวิตของแกเอง ว่าแกทำแล้วดี แบบนั้นแบบนี้ อะไรไม่ดีแกก็สอนแกก็บอก ไม่อยากให้เป็นหนี้ ทำไมไม่เชื่อไม่ฟังกัน  ทำไมต้องอยากรวยอยากเด่นอยากได้ดีเกินหน้าเกินตาพ่อแม่ ทำไมไม่ประหยัด ซึ่งเราตกใจนะกับคำนี้ ที่เราทำเราอยากมีเงินเพราะจะได้ไว้ใช้จ่าย ในครอบครัวเรา ได้มีเงินให้แม่อย่างที่แกอยากได้มาตลอด
พอเราล้ม แกก็ซ้ำเติม แต่สุดท้ายความเป็นแม่ลูก  แม่ก็ยังอยู่เคียงข้างเราเหมือนเดิม แต่เรื่องมันก็มีมาเรื่อยๆ แกก็จะบ่นทุกอย่าง กินนั้นไม่ได้แพง กินนี่ไม่ได้นะประหยัด เล่นโซเชียล ลงรูปอะไรแกก็เข้ามาคอมเม้นท์ติติงอยู่ตลอดๆ เราจะเจอแบบนี้อยู่ตลอดๆ ร้องไห้ ทุกข์ใจเสียใจ สามีเห็นเขาก็ได้แค่ปลอบเรา ให้มองผ่านๆไป เราเจอสารพัดเรื่อง ร้องไห้กับตัวเองบ่อยๆพยายามมองข้าม แต่แม่ก็จะทำเรื่อยๆพูดทุกวัน พูดแต่สิ่งที่ฟังแล้ว มีแต่แง่ลบตลอด จนเรารู้สึกว่าเราเป็นลูกที่ไม่ดี ไม่น่าเกิดมา หนทางเดียวที่จะหลุดพ้น คือเราต้องตายจากแม่
อย่างเดียว แม่ถึงจะหยุดติ หยุดแย้ง หรือหยุดพูดในแง่ลบทุกอย่างบนโลกใบนี้ 
เราต้องทำยังไงทุกคน แค่ลำพังครอบครัวเราเองก็ไม่ใช่ชีวิตรักจะสวยงาม ก็ยังต้องเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ก็มีทะเลาะกัน มีสุขมีทุกข์ปะปนไป แต่เรามีลูกเราถึงอดทนสารพัดสิ่ง  เพื่อลูกของเรา ในแต่ละวันหาเงินหากินหาใช้ก็เหนื่อยแล้ว แม่เรายังคอยพูดกรอกหู เรื่อยๆมาด้วยคำพูดแง่ลบตลอด เราจะทำยังไงดี เราจะหลุดพ้นยังไงดี ถึงแม้เราจะมองข้ามผ่านเรื่องนึงไปได้ รู้สึกดีขึ้นยิ้มได้ แม่ก็จะเอาเรื่องใหม่มาพูดต่อได้อีกเรื่อยๆ ไม่เคยหมด เราจะแก้ไขยังไง เรามีแม่แค่คนเดียว และเราก็เป็นแม่คนแล้ว เรารักลูก แต่เราไม่เคยคิดว่า เรามีลูกเพื่อหวังผลจากเขา เราจะให้ลูกหาเลี้ยงยามแก่เฒ่า เราไม่เคยคิดแบบนั้น เรามีแต่คิดจะหาไว้ให้ลูกเยอะๆเราตายไป ลูกเราจะได้ไม่ลำบาก
จะได้มีกินมีใช้ ไม่ต้องเริ่มจากศูนย์เหมือนเรา แถมติดลบด้วยหนี้สินอย่างเราอีก แต่แม่เราเขาคิดยังไง เพื่อนๆ เราจะแก้ไขยังไงดี