คือเราต้องขอเล่าย้อนกลับไปก่อนว่าสมัยเรียนมีเพื่อนคนหนึ่งแสดงออกมาชอบเราเพื่อนในห้องและคนในโรงเรียนก็รู้แล้วก็ชอบแซวเวลาเราอยู่ใกล้กันเสมอ จนเพื่อนคนนี้มาสารภาพบอกชอบเราแต่เราไม่เคยรู้สึกแบบเดียวกับเขาจึงบอกกับเขาว่าเป็นเพื่อนก็ดีอยู่แล้วนี่ เราไม่ได้ชอบแกแบบนั้นนะ เขาก็พูดว่าเขาต้องเป็นคนแบบไหนเราถึงจะชอบคือเขาไม่อยากเป็นเพื่อนแค่เราบอกว่าอยากให้เขาทำแบบไหนเขาจะทำให้เรา เราเลยบอกว่าไม่รู้สิ คงเป็นคนที่เก่งฉลาดมั้ง ตอนนั้นเรายังไม่มีความคิดเรื่องที่จะอยากมีแฟนหรือสนใจเพศตรงข้ามเท่าไหร่เลยไม่รู้ว่าตัวเองจชอบผู้ชายแบบไหนมันตอบยากมากค่ะ เวลาผ่านไปจนปัจจุบันเพื่อนคนนี้ก็ยังคงวนเวียนในชีวิตเราอยู่แหละค่ะ ยังคงแสดงออกว่าชอบเราอยู่เขาเก่งนะคะ เรียนก็ดีเป็นตัวแทนไปแข่งงานต่างๆเป็นนักกีฬา จบมาได้งานที่ดีทำมีอนาคตเลยแหละ พวกเรากลุ่มเพื่อนมีนัดกันไปเที่ยวซึ่งรวมเราและเพื่อนคนนี้ด้วย เขาก็มาถามเราอีกแล้วว่าชอบเขาบ้างรึยังให้เพื่อนคนอื่นมาบิ้วมาพูดถามความรู้สึกเราที่มีต่อเขา มาโน้มน้าวให้เราเอาเขาไว้เป็นตัวเลือก เรารู้สึกอึดอัดมากค่ะเพื่อนที่เข้าใจบ้างคนก็มีเข้าใจว่าเราไม่ได้ชอบอะไรแบบนี้ เรารู้สึกเหมือนกำลังถูกบังคับให้ต้องรักคนนี้ต้องชอบคนนี้สิ คนนี้ดีนะ อะไรแบบนั้นทุกครั้งที่เริ่มพูดกันเขาก็จะมีคำพูดว่าทำไมไม่รักเขาสักทีเขาไม่ดีตรงไหนหนักข้อคือแสดงตัวแสดงอาการหึงหวงเกินเบอร์ทั้งที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันและเราก็ไม่เคยให้ความหวังอะไรเขาเลยเราเฉยปกติมากๆทำเหมือนกับที่ทำกับเพื่อนทุกคนพูดคุยปกติ บางครั้งเราคิดว่าหรือเพื่อนคนนี้จะกำลังป่วยมีปัญหาทางจิตอะไรรึป่าวเราเริ่มไม่อยากเจอเขากับกลุ่มเพื่อนที่ชอบพูดถึงเขาเท่าไหร่แล้วทุกครั้งที่เจอเราจะรู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ไม่ดีเลยอึดอัดมาก ต่อให้เขาจะดีขึ้นยังไงเราก็ไม่เคยมีความรู้สึกอยากที่จะรักเขาแบบแฟนเลยสักนิด ตอนนี้เราเองก็กำลังมีคนเข้ามาคุยๆแล้วด้วยเหมือนกันเป็นคนที่ทำงานด้วยกันนี่แหละค่ะ เราก็ไม่รู้ว่าชอบเขาตรงไหนแค่อยู่ด้วยแล้วสบายใจรู้สึกดี เรายังไม่ได้บอกเพื่อนๆว่าตอนนี้เรามีคนที่คุยๆอยู่นะ เพียงแค่ห่างๆกันออกมาไม่ค่อยได้ไปเจอเท่าเมื่อก่อนแล้วเราอ้างว่าติดทำงานบ้าง มีธุระบ้าง ยกเว้นเพื่อนคนที่ชอบเรา เขาจะชอบทำเป็นผ่านมาแถวนี้เลยแวะมาหาบ้างแหละ ผลุบๆโผล่ๆเหมือนเขาตามดูเราเลยหรือเรารู้สึกไปเองก็ไม่รู้ มีครั้งนึงเราเห็นเขาขับรถตามรถคันที่เรากับคนคุยนั้งมาด้วยกันเราจำรถเขาได้ เราว่าเขาเริ่มทำตัวน่ากลัวแล้ว ถ้าเราพูดแรงๆตรงๆแบบไม่รักษาน้ำใจกันจะดีมั้ย เราก็ไม่อยากเสียเพื่อนแต่เราก็ทนกับอะไรแบบนี้ไม่ไหว เราไม่มีความสุขเลยค่ะ ถ้าเราเอ่ยปากยอมตัดเพื่อนกับเขาเราจะดูใจร้ายเกินไปมั้ย เพื่อนคนอื่นๆจะเข้าใจเรารึป่าวจะมองเราเป็นคนยังไง เราคิดไม่ตกเลยค่ะ