คือเราไม่ได้สารภาพรักกับเขานะ เราแค่แอบคุยๆกันเหมือนชอบกัน
เป็นโมเม้นที่ดีมาก เป็นความรู้สึกที่มันดีไปหมดทุกอย่าง
เป็นการพัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อน เพื่อนสนิท และมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่พอวันนึงเราก็รู้สึกเหมือนตัวเองอกหัก จากการกระทำหลายๆอย่าง
จากที่เคยตอบไลน์เราถี่ๆบ่อยๆ ก็อ่านไม่ตอบ
เคยโทรหาบ่อยๆ คอยรายงานว่าทำอะไรอยู่ แต่ตอนนี้ไม่โทร
เคยส่งนอน เคยโทรปลุกทุกวัน แต่ตอนนี้ไม่ใช่

เขาหายไปเลยพักหนึ่ง หายไปเลย
เราก็เออ.. สงสัยเราไม่ใช่สำหรับเขามั้ง ดราม่านะ แต่ทำใจได้ละ
ใช้เวลาเป็นอาทิตย์ๆกว่าจะทำใจได้
แต่เราไม่แสดงออกเลยว่าดราม่า เพื่อนไม่รู้ ไม่มีใครรู้
เขาเองก็ไม่รู้ เราแสดงออกเวลาเจอกันเหมือนเดิม
ใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม ไม่แสดงถึงความอึดอัดใจ
ไม่ถาม ไม่หาคำตอบ ไม่สงสัย
เคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันยังไง เป็นแบบนั้น

แต่อยู่ดีๆนางก็กลับมาเล่นกับเราเหมือนเดิม
คอยแกล้ง คอยแหย่ จนเพื่อนๆที่เคยแซวตอนเราแอบๆคุยกันกลับมาแซวอีกรอบ
บางคนก็หาว่าจีบกันบ้างแหละ ไรบ้างแหละ
ต่อหน้าคนอื่นเขาชอบแกล้งชอบแหย่ ชอบตามเราไปนั่นไปนี่มาก
บางทีก็ชอบหยอด บางทีก็ชอบให้เราทำนั่นทำนี่กับเขา
เราชอบแว้ดๆใส่กัน เถียงกัน แต่ก็เป็นการเถียงที่สนุก ที่ขำ
เตตัสคู่ที่เคยขึ้นคู่กัน เราเอาลง แต่เขาเอาไว้เหมือนเดิม
เขาก็คอยพูดคอยแหย่ให้เอากลับมาตั้งแบบนี้อีกรอบสิ เท่ดี
เราก็ไม่ เพราะถ้าเราทำคนก็ยิ่งแซว ยิ่งล้อ
เขาแซวเพราะเขาไม่รู้ว่าที่จริงแล้วมันไม่ใช่อย่างที่เห็น
เราอึดอัดใจที่เรื่องที่พวกเธอแซวมันไม่จริง ฉันอกหักมาแล้วนะ
เราพยายามถอยห่างออกมามากๆ แต่มันก็ยังไม่ห่าง
ทุกอย่างมันคอยบีบให้เรากลับไปชอบเขาอีกรอบ
ซ้ำไปซ้ำมา ตกหลุมรักเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

ตอนเราบอกว่าพน.มีส่งงาน เขาก็บอกงั้นเดี๋ยวปลุกตอนเช้า
พอนางมีส่งนางก็บอกให้โทรปลุกด้วยนะ
เวลาเราพูดอะไรที่ไม่ค่อยสนใจนาง นางก็บอกให้เราง้อด้วยนะ
บางทีคนอยู่กันเป็นสิบๆคน แต่เขาก็จะเรียกชื่อเราเป็นคนแรก
นึกถึงเราเป็นคนแรกๆ คอยถามหา คอยชวนคุย
คือเรารู้สึกว่าเราพิเศษกว่าคนอื่นๆ แต่ไม่ถึงขั้นที่มันเคยพิเศษ
เราเคยได้มามากกว่านี้ เขาเคยแสดงออกกับเรามากกว่านี้
เขาเคยทักมากหาเราทุกวัน โทรหาเราทุกวัน
ไลน์เขาก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง บางทีก็อ่านไม่ตอบ บางทีก็ไม่อ่าน
ตอบแค่เรื่องจำเป็น แล้วเราก็ไม่มีอะไรคุยกันอีก
บางทีเขาหายไปเป็นวันๆ เราก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหน ทำอะไร
บางทีก็อยู่ด้วยกันทั้งวัน อยู่จนรู้ว่าเขาทำอะไรบ้าง ไม่ทำอะไรบ้าง
คืออ่านใจไม่ได้เลย

เราก็สับสนว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ เราพยายามที่จะไม่คิดไปเองมากๆ
เราพยายามคิดว่าเขาอาจจะอยากรักษามิตรภาพดีๆของเราไว้
เพื่อนที่ดีแบบเรา เพื่อนสนิท เพื่อนที่รู้ใจเขา รู้ว่าเขาคิดอะไร
บางทีเขาแค่อยากได้คนแบบเราไว้อยู่เคียงข้าง
ในฐานะเพื่อนไม่ใช่แฟน เราพยายามคิดแบบนั้น
แต่ก็แบบเดิม เรากลับไปรักเขาซ้ำไปซำมา ชอบเขาแล้วชอบเขาอีก
ตัดใจเอง ชอบเอง อยู่แบบนี้จนเริ่มที่จะฝืนไม่ไหว
เราไม่โอเคมากๆที่เขาทำแบบนี้ เขาไม่ได้ชอบเราแล้วแน่ๆ
บางทีเราก็ร้องไห้ แบบแกต้องการอะไรจากฉัน ต้องการให้ฉันวางตัวแบบไหน
นี่ไงอยากเป็นเพื่อนก็เป็นให้แล้ว ทำไมต้องมาทำแบบนี้
555555555555555555555555555555555555555

ทุกคนมีวิธีจัดการกับความรู้สึกบ้าๆนี่ยังไงบ้างคะ
หรือมีวิธีการวางตัวยังไงบ้าง

*****แต่เราจะไม่ถามเขาเด็ดขาด
เสียเพื่อนแน่นอน กลัวมองหน้ากันไม่ติดจ้า*****