สวัสดีครับ ผมมีเรื่องประสบการณ์ชีวิตในวัยรุ่นของผมที่พึ่งจะผ่านมาได้ซักระยะนึง ที่จะมาเล่าในกระทู้ฟังคือ ตัวผมเนี่ยเป็นนักศึกษาปีแรก ถามว่าเรียนดีมั้ย? ฐานะการเงินเป็นยังไง? ต้องบอกว่าเป็นคนขยัน ทำงานเยอะมากในกลุ่ม แต่ก็ไม่ได้ขยันตั้งใจอ่านหนังสือหนักๆ ไรหรอกนะ ก็เหมือนคนทั่วไป ที่ใช้ชีวิตไปวันๆ เลื่อนเฟส ออกกำลังกาย ทำงานบ้านนี่แหละ ฐานะทางการเงิน? ก็ญาติเยอะมากมีฐานะดี แต่ใช้ชีวิตติดดินไม่หรูหรา
ละเมื่อไม่กี่เดือนมานี้ที่อยู่ต่างจังหวัดมาได้ คือบอกตามตรงใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวไปนานๆ ความเหงาเป็นเรื่องใกล้ตัวเอง อยู่แต่กับอินเตอร์เน็ต นึกสนุกไปเล่นบาคาร่า อันนี้คือไม่ใช่ครั้งแรกที่เล่นนะ ตอนม.ปลายก็เคยเล่นแต่ตอนนั้นไม่ได้เล่นเยอะ ละก็ไม่แตะเลย ละกลับมาเล่นอีกทีเพราะว่าง คือตอนนั้นเงินเก็บผมมีประมาณ 2-3 หมื่นมั้ง ละเล่นได้มาเยอะรวมเกือบแสน แต่ไม่พอสุดท้ายดันหมด ต้องขายนู่นขายนี่เอามาเล่นต่อสุดท้ายรอบสองก็หมดอีก
ละคือชีวิตดิ่งมาก สมเพชตัวเองที่มาเป็นผีพนันทำไมตอนนั้นจะเอากรรไกรมาเสียบคอตัวเองเลย เงินที่ได้จากป้า แม่ ก็เอามาเล่นจนเกือบหมด แต่สุดท้ายผมก็คิดได้ว่าละพอกับเว็บพนันจริงๆ ได้แล้ว เลยโทรไปบอกเพื่นสนิทที่สุด
(คนนี้เขาเป็นผีพนันมาก่อนช่วงม.ปลาย อยู่คนละห้องกับผม ห้องเขาสุดมาก ผีพนันเกือบยกห้อง ละเขาเลิกมาได้เพราะเป็นห่วงครอบครัว ละไม่กลับไปเล่นอีกเลย)
ผมโทรไปสารภาพไรต่างๆ เพราะเขาเคยเล่นพนันมาก่อนเขาเข้าใจดี ผมร้องไห้ออกมาเพราะรู้สึกผิดที่เอาเงินเก็บมาทำไรไร้สาระ กับความโลภตัวเอง เจ้าตัวยอมเสียเวลามาฟังผมพูดเป็นชั่วโมง ผมระบายออกมาหมด เขาก็คอยนั่งฟังละให้ผมคิดได้ละอย่าหันกลับมาเล่น มาสนใจเรื่องเรียน เรื่องอนาคตตัวเองดีกว่า เจ้าตัวก็บอกอีกด้วยว่า ว่างๆ ก็โทรคุยเรื่องเรียน เรื่องชีวิตในมหาลัย หาแม่ หาป้าก็ได้ จะได้ไม่เหงา เพราะบอกตามตรงผมไม่ค่อยได้คุยกับพวกท่านบ่อย เพราะผมเหมือนแบบไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ พอมาเสียเงินหมดกับพนัน ก็แอบรู้สึกผิด
ก็เลยไปโทรคุยกับแม่ ญาติ คุยเรื่องต่างๆ นี่แหละ ที่ไม่ได้คุยมานาน คุยไปซักพัก รู้สึกอยากกลับบ้านคิดถึงไรต่างๆ นํ้าตาผมร้องไห้ออกมารู้สึกผิด ละไม่เคยสนใจ มองข้าม พวกท่านมาก่อน พอเงินเหลือน้อยก็ดันมานึกได้ว่าพวกท่านนี่แหละที่คอยส่งเสียผมอยู่ แม่กับป้า ก็ให้กำลังใจละบอกจะคอยช่วยเสมอ มีไรขาดก็จะช่วย คือแบบอารมณ์ตอนนั้นคือ "เรายังเริ่มต้นกลับมาใหม่ได้ใช่มั้ย" เพราะยังเป็นแค่วัยรุ่น ยังไม่เข้าวัยทำงาน ขอบเขตของเงินก็มีจำกัด แต่คือถามว่าเสียดายมั้ยก็เสียดายมาก แต่ก็ได้บทเรียนราคาแพงมา
ถามว่าตอนนี้เลิกมาได้เกือบเดือนนึงละมั้ง แต่ในหัวก็มีความคิดอยากเอาเงินคืนให้ได้อยู่ แต่ผมตั้งสติเตือนตัวเองตลอดเวลา ลบพวกเว็นพนันออกหมดข้อความ ออกกกลุ่มนำบาคาร่าหมด ลบทุกอย่างไม่ให้เหลือหลักฐาน ละมาโฟกัสกับงาน ว่างๆ ก็ไปออกกำลังกาย ใช้ชีวิตให้มันดูดีขึ้นกว่าแต่ก่อน ตอนนี้คือรู้สึกโล่งนิดๆ มีเวลาว่างๆ เยอะขึ้นจากการไม่เอาเวลาไปเล่นพนัน ก็คุยกับแม่กับญาติ ละก็ออกกำลังกายฟังเพลง ให้มันลืมๆ เว็บพนันไปซะ ละขอชาตินี้อย่าหวนกลับไปเจออีก เข็ดดด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ 
เป็นผีพนันละเสียเงินหนัก เลิกเล่นพนันมาได้ รู้สึกยังไงกับตัวเองในตอนนี้?
ละเมื่อไม่กี่เดือนมานี้ที่อยู่ต่างจังหวัดมาได้ คือบอกตามตรงใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวไปนานๆ ความเหงาเป็นเรื่องใกล้ตัวเอง อยู่แต่กับอินเตอร์เน็ต นึกสนุกไปเล่นบาคาร่า อันนี้คือไม่ใช่ครั้งแรกที่เล่นนะ ตอนม.ปลายก็เคยเล่นแต่ตอนนั้นไม่ได้เล่นเยอะ ละก็ไม่แตะเลย ละกลับมาเล่นอีกทีเพราะว่าง คือตอนนั้นเงินเก็บผมมีประมาณ 2-3 หมื่นมั้ง ละเล่นได้มาเยอะรวมเกือบแสน แต่ไม่พอสุดท้ายดันหมด ต้องขายนู่นขายนี่เอามาเล่นต่อสุดท้ายรอบสองก็หมดอีก
ละคือชีวิตดิ่งมาก สมเพชตัวเองที่มาเป็นผีพนันทำไมตอนนั้นจะเอากรรไกรมาเสียบคอตัวเองเลย เงินที่ได้จากป้า แม่ ก็เอามาเล่นจนเกือบหมด แต่สุดท้ายผมก็คิดได้ว่าละพอกับเว็บพนันจริงๆ ได้แล้ว เลยโทรไปบอกเพื่นสนิทที่สุด
(คนนี้เขาเป็นผีพนันมาก่อนช่วงม.ปลาย อยู่คนละห้องกับผม ห้องเขาสุดมาก ผีพนันเกือบยกห้อง ละเขาเลิกมาได้เพราะเป็นห่วงครอบครัว ละไม่กลับไปเล่นอีกเลย)
ผมโทรไปสารภาพไรต่างๆ เพราะเขาเคยเล่นพนันมาก่อนเขาเข้าใจดี ผมร้องไห้ออกมาเพราะรู้สึกผิดที่เอาเงินเก็บมาทำไรไร้สาระ กับความโลภตัวเอง เจ้าตัวยอมเสียเวลามาฟังผมพูดเป็นชั่วโมง ผมระบายออกมาหมด เขาก็คอยนั่งฟังละให้ผมคิดได้ละอย่าหันกลับมาเล่น มาสนใจเรื่องเรียน เรื่องอนาคตตัวเองดีกว่า เจ้าตัวก็บอกอีกด้วยว่า ว่างๆ ก็โทรคุยเรื่องเรียน เรื่องชีวิตในมหาลัย หาแม่ หาป้าก็ได้ จะได้ไม่เหงา เพราะบอกตามตรงผมไม่ค่อยได้คุยกับพวกท่านบ่อย เพราะผมเหมือนแบบไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ พอมาเสียเงินหมดกับพนัน ก็แอบรู้สึกผิด
ก็เลยไปโทรคุยกับแม่ ญาติ คุยเรื่องต่างๆ นี่แหละ ที่ไม่ได้คุยมานาน คุยไปซักพัก รู้สึกอยากกลับบ้านคิดถึงไรต่างๆ นํ้าตาผมร้องไห้ออกมารู้สึกผิด ละไม่เคยสนใจ มองข้าม พวกท่านมาก่อน พอเงินเหลือน้อยก็ดันมานึกได้ว่าพวกท่านนี่แหละที่คอยส่งเสียผมอยู่ แม่กับป้า ก็ให้กำลังใจละบอกจะคอยช่วยเสมอ มีไรขาดก็จะช่วย คือแบบอารมณ์ตอนนั้นคือ "เรายังเริ่มต้นกลับมาใหม่ได้ใช่มั้ย" เพราะยังเป็นแค่วัยรุ่น ยังไม่เข้าวัยทำงาน ขอบเขตของเงินก็มีจำกัด แต่คือถามว่าเสียดายมั้ยก็เสียดายมาก แต่ก็ได้บทเรียนราคาแพงมา
ถามว่าตอนนี้เลิกมาได้เกือบเดือนนึงละมั้ง แต่ในหัวก็มีความคิดอยากเอาเงินคืนให้ได้อยู่ แต่ผมตั้งสติเตือนตัวเองตลอดเวลา ลบพวกเว็นพนันออกหมดข้อความ ออกกกลุ่มนำบาคาร่าหมด ลบทุกอย่างไม่ให้เหลือหลักฐาน ละมาโฟกัสกับงาน ว่างๆ ก็ไปออกกำลังกาย ใช้ชีวิตให้มันดูดีขึ้นกว่าแต่ก่อน ตอนนี้คือรู้สึกโล่งนิดๆ มีเวลาว่างๆ เยอะขึ้นจากการไม่เอาเวลาไปเล่นพนัน ก็คุยกับแม่กับญาติ ละก็ออกกำลังกายฟังเพลง ให้มันลืมๆ เว็บพนันไปซะ ละขอชาตินี้อย่าหวนกลับไปเจออีก เข็ดดด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้