ตะเกียงดับ ลับไป แล้วอีกหนึ่ง
เป็นผู้ซึ่ง ดูแล แม่พ่อให้
อยู่กับเรา ตั้งแต่เล็ก จนสูงวัย
ได้อาศัย เลี้ยงลูกหลาน ดูบ้านเรือน

ก็ไว้ใจ มากกว่า ญาติสนิท
ยิ่งกว่ามิตร น้ำใจ ให้เกินเพื่อน
เขาล้มป่วย อัมพฤกษ์ เข้ามาเยือน
กรรมขับเคลื่อน ต้องลาร้าง ห่างกันไกล

กลับอ่างทอง ผืนดิน ถิ่นกำเนิด
ถึงวันเกิด พี่น้องเรา เขาจำได้ 
ต้องโทรมา หาทุกครั้ง ทุกคนไป
อวยพรให้ แล้วสังสรรค์ จำนรรจา

สัปดาห์ก่อน ยังโทรมา หากันอยู่
แล้วจู่จู่ เมื่อวาน หลานเขาว่า
ถึงวาระ สุดท้าย เขาจากลา
คงไปหา พ่อแม่เรา เขาผูกพัน

ขอขอบใจ มากนะ ที่อยู่ด้วย
ที่มาช่วย ระหว่างทาง ร่วมสร้างฝัน
ช่วงชีวิต ที่อยู่ด้วย ช่วยฝ่าฟัน
บุญใดนั้น ขอมอบให้ เขาไปดี