สวัสดีลูกๆที่น่ารักของป๊ะป๋าทุกคน โฮ่โฮ่โฮ่ นี่เราไม่ได้คุยกันนานแค่ไหนแล้วนะ???  กว่าจะรู้ตัวอีกที นี่ก็เป็นการทักทายพร้อมกับคำร่ำลาไปซะแล้ว

26ปีกว่า นับตั้งแต่วันแรกที่ป๋าได้เข้ามายังสโมสรแห่งนี้ มีหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปมากมาย ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา ป๊ะป๋าผูกพันกับทีมมากเหลือเกิน มันมีความทรงจำมากมายทั้งดีและแย่ทุกๆเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาตลอดระยะเวลาที่ป๊ะป๋าทำหน้าที่คุมทีมนี้

26ปีกว่า ที่ป๊ะป๋าเจอหน้าสตาฟฟ์ นักฟุตบอลและพนักงานที่สโมสรบ่อยกว่าเจอหน้าภรรยา ลูกๆหลานๆของตัวเอง   จนพูดได้ว่าสโมสรแห่งนี้คือบ้านของป๊ะป๋าเองก็ไม่ผิดนัก

26ปีกว่า ที่บ้านแห่งนี้ มอบความรัก ความอบอุ่น และแรงสนับสนุนให้ป๊ะป๋า แม้ในวันที่ป๊ะป๋าแพ้และพลั้งพลาดไป ทุกๆคนก็ยังคงให้กำลังใจและฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกัน

มีประโยคเชยๆที่คนมักจะกล่าวไว้ว่า "ไม่มีงานเลี้ยงใด ที่ไม่มีวันเลิกรา"   การจากลาเป็นสิ่งที่ยากลำบากและทำใจได้ยากที่สุดในชีวิตมนุษย์  แต่ทุกคนก็ต้องพบกับช่วงเวลานี้กันทั้งนั้น

ด้วยวัยเจ็ดสิบเบ็ด ป๊ะป๋าพิจารณาดูแล้วคิดว่า มันเป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะก้าวลงจากตำแหน่ง ในวันที่แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดยังอยู่บนสถานะทีมที่ดีที่สุดในอังกฤษ เราเต็มไปด้วยผู้เล่นชั้นนำมากมาย ผสมผสานกับดาวรุ่งฝีเท้าดีที่รอวันเวลาเติบใหญ่ในภายภาคหน้า

ป๊ะป๋าเองก็ไม่ได้หายไปไหนหรอกนะลูกๆหลานๆทั้งหลาย  ก็เพียงแค่เปลี่ยนบทบาท จากที่ต้องคอยลุ้นข้างสนาม ไปนั่งลุ้นบนอัฒจันทร์ก็เท่านั้นเอง....