คือหนูจะมาเล่าหรือระบายในนี้แหละค่ะ คือช่วงเดือนๆนี้ที่ผ่านมา ถ้าอ่านกนะทู้หน้าบ้างส่วนก็คือจะรู้ว่าหนูมีปัญหากับเพื่อน หลังจากสอบเสร็จไป คะแนนหรือเกรดหนู ค่อนข้างี่จะแย่มากๆเพราะหลายๆเรื้องที่เข้ามา เลยทำให้ ไม่มีสมาธิสอบในหลายอย่างเลยทำให้หนูเก็บไปคิดแล้วก็เคลียด แต่พอหลังการแม่หนูรู้คะแนน สอบหนูสิ่งที่หนูต้องการจากเขาคือคำปลอบใจ แต่สั่งที่หนูได้คือคำที่แท่งใจดำหนูอย่างเช่น จัเกิดมาทำไมในเมื่อทำไม่ได้หรือ สมแล้วที่ไม่มีเพื่อนเอา จะพาเรียนทำไมในเมื่อไม่ได้กูไม่หย้าเสียเงินให้เลย เลิกไปเรียนแล้วไปหาเงินให้กูเถอะเสียดายเงินป่าวๆ หรือ ถ้าการที่กรีดแขนแล้วเป็นความผิด ของกู เดี่ยวกูจะกีดให้แล้วเอาให้ตายๆไปเลย ๆลๆ พอเข้าใจอยู่ค่ะว่า เขาค่อนข้างขาดหวังจากหนูมากๆ แต่ตอนนี้หนูอยากได้กำลังใจมากๆเพราะความคิดหนูตอนนี้คือ ไม่มีที่ให้ระบายเลย เพราะถ้าระบายกับพ่อแม่ พอหนูมีปัญหา หรือทำให้เขสไม่ถูกใจอ่ะไร เขาจะเอาเรื่องที่ หนูระบายให้เขาฟัง ย้อนกลับมาแท่งใจดำหนูค่อนข้างแรงมากๆ หนูเลยไม่มีที่ระบายเลย มานั่งเก็บกฎแทนพอมากๆ ก็เริ่มอยากทำร้ายตัวเอง แต่ก็ต้องงด พองทำไมไม่ได้เลย หันมาติดเกมแทน ก็เลยมีปัญหาเกิดเพิ่มมาอีก กับคนในแต่ครอบครัว ความรู้สึกหนูตอนนี้คือไม่มีที่ระบายเลย ไม่มันใจว่าตอนนี้สุภาพ ความรู้สึกตอนนี้เป็นไงบ้าง แต่บ้างครั้งก็อยากฆ่าตัวตายเพราะคิดว่าอยู่ไปทำไม เพราะเคยทำมมาก่อนหน้านี้ แล้วแต่มาเห็นหรือช่สยทัน ตอนนันก็เหมือนจะดีขึ้น พอเจอหลายๆเรื่อง  ย้อนกลับมาอีกก็แน่เพราะว่าตอนนี้หนูเองก็ไม่สบายใจที่จะคุยด้วยแล้ว  จะทำยังดีค่ะ ให้ตัวเองไม่เครียดไปมากกว่านี้ เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่คนเดียวมากไๆ