คือ มันนานแล้วละคับ แต่มันก็เป็นการสอนลูกละมั่ง พ่อแม่ผมจะเป็นคนเข้าข้างใครที่ดีกว่า พี่ผมเขาเรียนเก่งนะแต่นิสัยได้แม่ แม่เป็คนชอบสีร้างละครนํ้าเน่า ขี้บ่นแต่บ่นจนไปจี้ปม โม้เก่ง ขนาดลูกยัดหลอก ตอนแรกๆก็มีเรื่องอะไรเยอะอยู่ พ่อแม่ เวลาใครไม่ชอบผมก็จะไม่ชอบผมทั้งคู่ เวลาพี่ทำผิดก็จะเอาผมไปเปรียบเทียบ แต่ก็ว่าใครสนละ พี่ผมยังไงพ่อแม่ก็รักกว่าอยู่แล้วผมก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ผมมีปัญหาเรื่องปมต่างๆ ช่วงนี้ พ่อ แม่ ก็ยังด่าผมเหมือนเดิมเกลียดผมเหมือนเดิม ผมไม่เคยทำอะไรแน่เลย ผมเก็บอารมณ์ผมไว้นานมากรอวันที่จะได้ออกจากบ้านบ้านี้ แม่ผมนะชอบยืมตังใครซักคน คนอื่นคืนแต่ผมไม่เคยคืน หาเรื่องด่าผม ผมก็ถูบ้านให้นะ ทำงานให้ล้างถ้วยให้ แต่พอเข้ามาก็บ่นนั้นบ่นนู่นบ่นนี่ ผมกฌไม่ได้สนหรอก แต่คำจา มันไม่น่าให้อภัย ผมไม่อภัยให้ใครตั่งแต่เด็กแล้ว บอกตามตรง เกลียด พ่อแม่และวันแม่ ก่อนจะคลอดผมผมว่าอย่าคลอดผมเลยดีกว่า ผมเกลียดแม่มากที่สุดก็มีเยอะแต่ที่เด็ดสุดน่าจะคำพูดล่าสุด ผมกำลังไปร.ร แล้วจู่ๆแม่ก็บ่น และก็ด่าไปทั่วและก็คำว่า เม# มันไม่หล่อหรอก และก็คำอื่น แต่ผมไม่ใส่ใจนะแต่มันทำให้ผมเกลียดแม่มาก็ขึ้น ยิ่งวันแม่ผมยิ่งเกลียดเลย แต่ก็ไม่ชอบใครให้มารู้เรื่องผมนะ ผมรอได้ออกจากบ้านบ้านี้นานแล้ว อีก 4-5ปี ผมจะทนได้รึป่าว แน่นอน แม่แต่เงินแดงเดียวผมจะไม่ส่งให้แน่นอน อย่าหวังเลยว่าจะทำบุญให้แต่ละอย่างแต่ละวันมันไม่น่าให้เลยด้วยซ้ำ

ส่วนพ่อ ผมพ่อเป็นคนถ่อมตน เป็นคนที่ใจดี แต่พออยู่บ้านก็เป็นคนเก็บกฏไม่ได้ ละครเรื่องต่างๆ ว่าคนนั้น แอบนินทา จะเอาผมให้เห็นด้วย ทั้งที่ไม่ได้ดูตัวเอง หล่อแต่แย่ก็ไม่เอาหรอก ชอบเตะชอบตีโดยให้เหตุผม ตาพ่อก็สอนแบบนี้ พ่อยังอดทนได้เลย ถ้าผมจะอธิบายก็ไม่มีสิทธิ์สงใสกลัวหน้าแตก พอจะอธิบายก็ตีก็เตะ แฝแต่ไม่ใช่แค่เตะ ถ้าแย่กว่านั้นจะทำล้ายค่าของ หรือ ที่ผมเจอมา ก็เอาพัดลม โยนใส่อะน่าแต่ผมไม่ชอบนะ แต่ก็ต้องทนอยู่ต่อไป วันเกิดก็อย่ามาให้ผมดีกว่า เคยมีช่วงที่เป็นวันเกิดผมผมยังยิ้มได้ คิดบวก และพึ่งออกมาจากบ้านยาย หวังไว้ว่าพ่อแม่คงจะปรับปรุงตัวแล้ว แต่ แค่ของขวัญยังไม่มี พลอดวันเกิดผม 3ปี 2ปีนั่นไม่มีแม้แต่ เค็ก ของเล่นที่อยากได้ก็บอกว่ามัน ป.ญ.อ รู้งี้จะถามทำไม ชอบด่าได้แม่ จี้แต่ผมเอาเรื่องอนาคตมาพูด ผมรู้แหละ ผมอาจจะโง่ ชนาดความอบอุ่นยังไม่เห็นเลย และยังมีหน้ามาพูดว่าครอบครัวเรา perfect สภาพ ไอ้ลูกคนเล็กนี่ไม่เคยไอ้คนใหญ่ นี่มองจังเลย แต่ผมก็ไม่สนนะแต่มันแค้นฝังใจเป็นแผลในใจ ถามว่าเคลียดีมั้ย ไม่คับไม่เหลือ 

ผมก็ได้แค่แค้น ได้แต่เรื่องบ้าๆ เก็บไว้ในใจทั้งที่ไม่อยากเก็บไว้ อยู่ต่อหน้าคนอื่นก็คนแย่ๆนะละ บอกให้ผมไปไกลๆแล้วจะเรียกกลับทำไม เดี่ยวก็เดินมาสั่งสอน ว่าพูดเล่นขอโทษขอโทษอย่าพูดเลยผ่านไปไม่ถึง ช.ม ก็แย่เหมือนเก่า เถียงก็ไม่ได้ บ่นก็ไม่ได้ ทำดีแล้วแต่ก็ไม่พอใจ  ช่วงนี้ไม่ได้ทำล้านร่างกายนะแต่ถ้าไม่นานพ่อผมทำแน่ ผมเกลียด ชอบด่าว่าโง่ ก็ผมอาจจะโง่จริงละ คือผมไม่เข้าใจ ไม่เคยอธิบายให้ผมฟังเลย บอกถึงความรู้สึกผมนะ คือ ผมทนได้นะแต่มันจะเก็บแบบนี้จนกว่าจะได้ไม่อยู่ พ่อแม่ ถามว่าผมขะต้องดูตังเองใหมผมดูคับ ผมเกลียดสายเลือดนี้ที่นิสัยเหมือนกันแต่ผมจะไม่ทำ ผมจะอะไรที่ดีก็ว่า ตรงข้าม นามสกุลผม ถ้าบอกเดี่ยวมันจะยุ่งกับคนในสายเลือดผมเดือดร้อนเอา มีคนที่พอจะเคยออกข่าวหรือเป็นคนที่มีชื่อเสียงไม่มากคนไม่ค่อยรู้จักแต่ผมไบ่ให้ เป็นนักกีฬา