สวัสดีค่ะเราไม่รู้จะตั้งคำถามไง เราบอกก่อนนะเราอยู่ม.6 เราเจอเพื่อนกลู่มนี้ม.4 เเรกๆมีกัน7คนพอม.5ก็มี8คน เรารู้สึกเพื่อนไม่สนใจ เพื่อนไปตั้งกลู่มเเชทที่ไม่มีเราอยู่ ตัวเองบังเอิญเห็น เเรกๆร้องไห้ ไม่

ทำยังไงดีค่ะคือตอนที่เปิดเทอมมัธยมเเรกๆเขามาขอเป็นเพื่อนด้วยเราก็ยอมเพราะตอนนั้นยังไม่มีเพื่อนพอสนิทเท่านั้นเเหละด่าเราทั้งวัน เอ๋อบ้าง โง่บ้าง โอโห้สราพัดเราก็ยอมตลอดเพราะไม่อยากโดนทิ้ง แล้วพอเวลาผ่า

เราอยู่กับเเม่พ่อช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาเราก็จะมาอยู่กับตายาย ตาเราบอกว่าให้เราจบม.6เเล้วทำงานกับเค้า คือตาเราทำไร่มีที่เป็นร้อยไร่ เราเคยไปช่วยพ่อทำไร่เรารู้สึกไม่ชอบทำไร่ทำอะไรแบบนี้ เเต่เราก็ไม่ได้ตอบ

ทำยังไงดีค่ะคือตอนที่เปิดเทอมมัธยมเเรกๆเขามาขอเป็นเพื่อนด้วยเราก็ยอมเพราะตอนนั้นยังไม่มีเพื่อนพอสนิทเท่านั้นเเหละด่าเราทั้งวัน เอ๋อบ้าง โง่บ้าง โอโห้สราพัดเราก็ยอมตลอดเพราะไม่อยากโดนทิ้ง แล้วพอเวลาผ่า

คือตอนนี้เราอยู่ม.1 คะ เเต่ว่าเเต่หน้าเเล้ว เราที่เเเต่งหน้าคือ ต้องลงปกปิดรอยดํา หรือใช้รองพื้นนี้เเหละคะเพราะเรา ไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองมาก เราเป็นคนหน้ามันเป็นสิว ผิว หมองคล้ำ เป็นลอยดําเเดง เย

สวัสดีครับ เราเป็นเด็กคนนึงที่เพิ่งขึ้นม.2 ที่อยากจะสอบเทียบ อยากจะบอกว่า มันเป็นประสบการณ์ที่มีคุณค่ากับผมมากๆ เลย  ผมขอเล่าไปเรื่อยๆ นะคับ ผมเริ่มเตรียมตัวตอนม.1เทอม2 ก่อนขึ้นม.2 ตอนนั้นมีไฟมา

เรื่องมีอยู่ว่า เราพึ่งย้ายมาเรียนค่ะม.3จากรรเดิมโดยสังคมต่างกันมากๆเราก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนเเล้วมันจะมีเพื่อนผชกลุ่มนึงหน่ะค่ะตอนย้ายมาเเรกๆชอบเรียกชื่อเราชอบเอาดินสอไม้บรรทัดมาเเตะหลังเเล้

ความสัมพันธ์ของเรากับเขาเริ่มมาจากความไม่ถูกต้องค่ะ ประมาณช่วงต้นๆกันยา เพราะว่าเขาเคยคุยกับเพื่อนเรา แต่เพื่อนเราก็เลิกคุยกับเขาไปด้วยเหตุผลที่ว่ายังลืมคนเก่าไม่ได้แล้วก็รู้สึกว่าเข้ากับเขาไม่ได้ด้วย

ทุกคนคิดยังไงกับการมาสายของพนักงานคนอื่นแล้วเราต้องตอกบัตรแทนให้คะ  ขอเล่าเสริมยาวหน่อยเพื่อความเข้าใจนะคะ เราทำงานในบ.ญี่ปุ่นเล็กๆพนักงานมีไม่ถึง10คนนายญป.1คน และจะมีพนักงานคนนึงที่มาสายบ่