เราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตคนคนนึง
แต่กลับเป็นเราที่คิดถึง เป็นเราที่เสียใจมากๆเลย ทำไมเราถึงได้ขี้แพ้ขนาดนี้ ตอนนี้ได้แต่โทษตัวเองซ้ำๆจะกลับไปก็ไม่ได้ จะเดินต่อตอนนี้ก้ยังไม่ไหว รู้สึกเหนื่อยและผิดหวังกับตัวเองมากเลย ในวันที่เราตัดสินใจเก็บของทุกอย่างแล้วเดินออกมา เราไม่ได้บอกลาแชะไม่ร้องไห้เขาเห็นเลย แต่พอเรากลับถึงห้องเราเท่านั้นแหละ มันดิ่งไปหมดเลย เข้าใจนะคะว่าแค่คนคนเดียวจะเสียใจขนาดไหนเชียว ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเสียใจขนาดนี้เราเอาตัวเองออกจากภวังนี้ไม่ได้เลย