สวัสดีค่ะหนูมีเรื่องอยากระบายเรื่องนี้ค่อนข้างดาร์กมากๆสำหรับชีวิตหนูเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ5เดือนที่แล้วค่ะขอบอกก่อนนะคะว่าตอนนั้นหนูมีแฟน ขอแนะนำตัวก่อนนะคะหนูอายุ18ปีนี้อยู่ม.6แล้ว เรื่องราวมันมีอยู่ว่าหนูได้มีโอกาสไปทำงานพาร์ทไทม์ช่วงปิดเทอม ชีวิตการทำงานแรกๆก็ดีนะคะพี่ๆที่ทำงานอัธยาศัยดี มีอยู่วันนึงช่วงสงกรานต์ที่ร้านกินเลี้ยงกันค่ะก็สังสรรค์กันปกติ จนพี่ๆบางคนเริ่มเมาแล้วพากันฟุบหลับไป ตอนนั้นหนูเองก็รู้ตัวว่าเริ่มเมาเลยแอบไปหาที่นอน แต่ในระหว่างที่หนูนอนอยู่นั้นมีพี่ที่ร้านคนนึง มาปลุกหนูแล้วดึงอุ้มหนูไปเขาบอกว่าจะพาไปนอนดีๆหลังจากนั้นเขาก็พาหนูไปที่ห้องๆนึงแล้วเขาก็เริ่มถอดกางเกงหนู ตอนนั้นหนูไม่มีสติมากๆแรงก็แทบไม่มีจะขัดขืน แบบนี้เรียกข่มขืนมั้ยคะ? แล้วเขาก็เริ่มทำหนูจนเสร็จที่สำคัญเขาไม่ได้ป้องกัน แล้วเขาก็พาหนูกลับไปทิ้งไว้ที่เดิมที่ที่หนูนอนตอนแรก ตื่นเช้ามาหนูสติแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเหมือนคนเป็นบ้าเลยค่ะ ทำอะไรไม่ถูก พอตั้งสติได้ก็รีบไปร้านขายยาซื้อยาคุมฉุกเฉิน ช่วงแรกหนูจิตตกมากค่ะกังวลไปทุกอย่างจะเอายังไงกับชีวิตดีกลัวท้องกลัวทุกอย่างหนูเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียวประมาณ2อาทิตย์ไม่บอกใครสุดท้ายรู้สึกรับไม่ไหวเลยตัดสินใจปรึกษาเพื่อนที่สนิทว่าจะบอกแฟนเพราะหนูไม่อยากปิดบังเขา หนูเลยตัดสินใจบอกเขาค่ะว่าหนูโดนกระทำแบบนี้มา แฟนเสียใจมากค่ะเขาร้องไห้หนักมากหนูไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อนรับรู้ว่าเขาทั้งช็อคทั้งเสียใจ เขาเสียใจจนเหมือนคนสติหลุดไปเลยค่ะหนูพยายามปลอบเขาพร้อมๆกับปลอบตัวเองไปด้วย หนูบอกเลิกเขานะคะเพราะหนูรู้ว่ายังไงแฟนก็รับไม่ได้บวกกับความรู้สึกผิดแต่เขาก็ไม่ได้เลิก ตอนนั้นหนูโทษตัวเองทุกอย่างเลยว่าถ้าไม่ปล่อยตัวเองเมาคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหนูรู้สึกทำผิดต่อแฟนมากๆตอนนั้นโคตรเกลียดตัวเองเลยค่ะ แต่แฟนก็บอกนะคะว่ามันไม่ใช่ความผิดหนูเขาไม่โทษหนูเลยมีแต่หนูที่โทษตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว ผ่านมาเดือนนึงหลังจากวันที่หนูบอกเขาช่วงนั้นความสัมพันธ์ค่อนข้างแย่ลงมากๆค่ะแย่ลงทุกวัน หนูรู้เลยว่าแฟนหนูเขารับไม่ได้ หนูเลยตัดสินใจบอกเลิกเขาเองอีกครั้ง ด้วยความคิดที่ว่าไม่อยากให้เขาต้องทนอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ไม่ต้องมาแบกรับความรู้สึกของหนูอีกหนูไม่อยากเห็นเขาทุกข์ไปมากกว่านี้แล้วเพื่อตัวเขาแล้วก็ตัวหนูเองด้วยตอนนั้นแค่ความรู้สึกตัวเองก็รับไม่ไหวแล้วเขาก็ไปแต่โดยดีนะคะอำลาจากกันด้วยดี หลังจากที่เลิกกันชีวิตหนูเหมือนดิ่งลงเหวเลยค่ะเคว้งไปหมดเหมือนไม่มีที่พึ่ง จมอยู่กับความรู้สึกตัวเองซ้ำๆได้แต่โทษตัวเอง ดิ่งจนถึงขั้นอยาก ฆตต.แต่ยังดีค่ะที่หนูมีเพื่อนที่คอยปลอบให้กำลังใจอยู่เสมอเรื่องนี้หนูตัดสินใจไม่บอดครอบครัวมีแค่หนูเพื่อนสนิทแล้วก็แฟนที่รู้เลยไม่ได้มีการเอาผิดคนกระทำแต่อย่างใด จากวันนั้นจนถึงวันนี้มันก็ยังไม่เคยจางหายไปจากใจหนูเลยค่ะมันยังคงวนคอยย้ำซ้ำเติมตัวเองอยู่ทุกวันภาพวันนั้นเหมือนหนังที่ฉายวนในหัวอยู่ซ้ำๆเป็นบาดแผลที่ลึกอยู่ในใจของเด็กวัย18คนนี้ ส่วนแฟนเก่าตอนนี้เขาก็มีคนใหม่แล้วค่ะเราคอยยินดีกับเขาเสมอช่วงนี้เครียดหลายเรื่องเลยค่ะทั้งเรื่องในอดีต เรื่องมหาลัยในอนาคตตอนนี้มืดแปดด้านมากๆ ไม่รู้จะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีจะเอายังไงกับอนาคตตัวเองดี จะไปทางไหนยังไง...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ