เป็นคนค่อนข้างเก็บตัว มีพื้นที่ขอบเขตตัวเองทั้งที่ห้อง(มีรูทเมท)และที่ออฟฟิตทำงาน แต่จะมีพี่คนนึงความสนิทนับว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงานอยู่ทีมเดียวกัน มองว่าตัวเองตอนนี้โดนเอาเปรียบอยู่ ถ้าด้านเรื่องงานมันวัดกันที่ผลงานอยู่เราทำมากกว่าผลงานก็มากกว่า แต่ติดนิดเดียวคือไม่ชอบพรีเซ้นต์ตัวเองความโดดเด่นมันเลยไม่เท่าเขา ต่อให้ผลงานจะดีกว่า มากกว่า แต่ถ้าเข้าหานายไม่เป็นเขาก็มองไม่เห็น ฟีลๆนั้น เรื่องที่อึดอัดคือ มันเป็นเรื่องทั่วไปที่ถ้าบ่นหรือพูดให้ใครฟัง ก็กลัวว่าเขาจะหาว่าเรื่องมาก หรือพูดกลับมาว่า เรื่องแค่นี้เอง "แค่นี้" ของเราไม่เท่ากัน.....
-เรื่องของกิน ของกินบางอย่างแชร์ได้ ชวนกินเป็นมารยาท แต่
ไล่เป็นข้อๆได้เลยจะยกตัวอย่าง วันนึงจะน้องในทีมจะสั่งชานมไข่มุกมากิน เราก็ถามยัยพี่คนนี้แล้วนะ กินมั้ยจะได้สั่งทีเดียว ไม่กินจ้ะนางบอก นี่ดูดไปได้ไม่ถึงครึ่งแก้ว มาละประโยคทอง "อี่อยป่ะขอชิมหน่อย อ่ะ ชิม ดึงหลอดตัวเองออกให้นางชิม เราจะหันมาทำงานต่อ นางสกิดแล้วดูดจนหมดต่อหน้าต่อตาเราเลย เหวอเลยค่ะ งงไปหมด แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อให้ไม่พูดแต่สีหน้าเราก็ออกอยู่!! แล้วก็อีกเรื่องซื้อของไว้กินที่ออฟฟิศตอนเราทำกินก็แบ่งนางนะ เหลือเราก็แพ็คแช่ตู้ไว้กินมื้อหลัง อีกวันเราก็หยุด พอกลับไปทำงานจะไปเอามาทำกิน หาย!!ไปไหน ก็ถามนางเห็นไก่จ๊อฉันมั้ย อ๋อพี่ทอดกินหมดแล้ว เดี๋ยวซื้อมาคืนนะ เดือนกว่าแล้วไม่ได้แดกเลยค่ะ จริงๆมีคำพูดในหัวเป็นล้านแต่ไม่อยากพูดกลัวมันจะกระทบเพราะว่าก็ยังต้องทำงานร่วมกัน แล้วก็คิดว่าไอ้เรื่องอะไรแบบนี้มันต้องมาบอกมาสอนกันด้วยหรอ อายุไม่ใช่น้อยๆ ความเกรงใจมั้ย รึไง
-ของใช้ส่วนตัว เครื่องหนีบ ไดร์ หนีบยันที่กดสิว เครื่องหนีบผมแรกๆยืม ถามขอคืนก็เฉย อีกวันมาบอกแมวที่ห้องกัดสายไฟขาดแล้วนะ เราก็บ่น ขึ้นเสียงเลย เอออออ เดี๋ยวซื้อมาใช้อื่น เป็นชาติละไม่ได้ใหม่เลย นางซ่อมของเราใช้ต่อนะ นี่เลยบอกว่าเอามาคืนเถอะ สภาพพังยับ เอามาดูให้เจ็บใจเล่น ของดีๆแพงๆใช้สะพังไม่เหลือสภาพ แล้วคือให้กระเป๋าเรามีอุปกรณ์อยู่ของใช้ กรรไกรตัดเล็บแนบที่กดสิวนางเคยเห็น มีวันนึงไปธุระกลับมาออฟฟิศเดินผ่นโต๊ะนาง ชุดอุปกรณ์นี่คุ้นจังนะ เลยมาดูในกระเป๋า อ๋อออออ ของเราค่ะ นางเปิดกระเป๋าเองหยิบไปใช้โดยไม่ขอไม่บอก นาเห็นเรามองถึงพูดขึ้นว่าหยิบมาอ่ะยืมก่อนนะ นี่เลยขอคืน พอเอาคืนมาก็กลับมาห้องแล้วก็ทิ้งทั้งชุดเลย วันหลังมานางถามยืมอีก คือไร ตอบไปว่าไม่ได้เอามาจริงๆทิ้งไปแล้ว เจ็บใจตรงหาซื้อแบบเดิมไม่มีแล้วมันใช้ดีมากนะ
-เรื่องแมวนาง นางจะกลับต่างจังหวัด อยากเอาแมวมาฝากหน่อย เป็นภูมิแพ้ค่ะ ไม่ชอบแมวด้วย เลยบอกไปว่าเอาห้องนั่นแหละจะแวะไปดูให้หรอก เข้าวันที่3 อีแมวเจ้ากรรมมันอ้วก มันขี้ใส่ทอปเปอร์ที่นอนเขา เราก็ถ่ายรูปไปให้เขาดู ใช้เราเอาออกไปไว้ระเบียงหลังห้องให้ที ก็ต้องลากออกไปอีก กลิ่น ความสะอาดเป็นศูนย์ ตั้งคำถามทุกวันจะทำไงกับคนแบบนี้ดี ไม่ได้วางตัวให้ใครเข้าถึงได้มากขนาดนั้นเขายังไม่เกรงใจเลยสักเรื่อง ไม่อยากสุงสิงด้วยต่อให้ไม่พูดแต่ก็แสดงออกทางสีหน้าอยู่ หรือต้องพูด แล้วต้องพูดว่าอะไร เรื่องทั้งหมดที่เกิดถามจริง มันควรเป็นจิตสำนึกมั้ยอะไรควรไม่ควร จะต้องมาสอนกันอยู่จริงดิ
จะปฏิเสธคนยังไงดี???
-เรื่องของกิน ของกินบางอย่างแชร์ได้ ชวนกินเป็นมารยาท แต่
ไล่เป็นข้อๆได้เลยจะยกตัวอย่าง วันนึงจะน้องในทีมจะสั่งชานมไข่มุกมากิน เราก็ถามยัยพี่คนนี้แล้วนะ กินมั้ยจะได้สั่งทีเดียว ไม่กินจ้ะนางบอก นี่ดูดไปได้ไม่ถึงครึ่งแก้ว มาละประโยคทอง "อี่อยป่ะขอชิมหน่อย อ่ะ ชิม ดึงหลอดตัวเองออกให้นางชิม เราจะหันมาทำงานต่อ นางสกิดแล้วดูดจนหมดต่อหน้าต่อตาเราเลย เหวอเลยค่ะ งงไปหมด แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อให้ไม่พูดแต่สีหน้าเราก็ออกอยู่!! แล้วก็อีกเรื่องซื้อของไว้กินที่ออฟฟิศตอนเราทำกินก็แบ่งนางนะ เหลือเราก็แพ็คแช่ตู้ไว้กินมื้อหลัง อีกวันเราก็หยุด พอกลับไปทำงานจะไปเอามาทำกิน หาย!!ไปไหน ก็ถามนางเห็นไก่จ๊อฉันมั้ย อ๋อพี่ทอดกินหมดแล้ว เดี๋ยวซื้อมาคืนนะ เดือนกว่าแล้วไม่ได้แดกเลยค่ะ จริงๆมีคำพูดในหัวเป็นล้านแต่ไม่อยากพูดกลัวมันจะกระทบเพราะว่าก็ยังต้องทำงานร่วมกัน แล้วก็คิดว่าไอ้เรื่องอะไรแบบนี้มันต้องมาบอกมาสอนกันด้วยหรอ อายุไม่ใช่น้อยๆ ความเกรงใจมั้ย รึไง
-ของใช้ส่วนตัว เครื่องหนีบ ไดร์ หนีบยันที่กดสิว เครื่องหนีบผมแรกๆยืม ถามขอคืนก็เฉย อีกวันมาบอกแมวที่ห้องกัดสายไฟขาดแล้วนะ เราก็บ่น ขึ้นเสียงเลย เอออออ เดี๋ยวซื้อมาใช้อื่น เป็นชาติละไม่ได้ใหม่เลย นางซ่อมของเราใช้ต่อนะ นี่เลยบอกว่าเอามาคืนเถอะ สภาพพังยับ เอามาดูให้เจ็บใจเล่น ของดีๆแพงๆใช้สะพังไม่เหลือสภาพ แล้วคือให้กระเป๋าเรามีอุปกรณ์อยู่ของใช้ กรรไกรตัดเล็บแนบที่กดสิวนางเคยเห็น มีวันนึงไปธุระกลับมาออฟฟิศเดินผ่นโต๊ะนาง ชุดอุปกรณ์นี่คุ้นจังนะ เลยมาดูในกระเป๋า อ๋อออออ ของเราค่ะ นางเปิดกระเป๋าเองหยิบไปใช้โดยไม่ขอไม่บอก นาเห็นเรามองถึงพูดขึ้นว่าหยิบมาอ่ะยืมก่อนนะ นี่เลยขอคืน พอเอาคืนมาก็กลับมาห้องแล้วก็ทิ้งทั้งชุดเลย วันหลังมานางถามยืมอีก คือไร ตอบไปว่าไม่ได้เอามาจริงๆทิ้งไปแล้ว เจ็บใจตรงหาซื้อแบบเดิมไม่มีแล้วมันใช้ดีมากนะ
-เรื่องแมวนาง นางจะกลับต่างจังหวัด อยากเอาแมวมาฝากหน่อย เป็นภูมิแพ้ค่ะ ไม่ชอบแมวด้วย เลยบอกไปว่าเอาห้องนั่นแหละจะแวะไปดูให้หรอก เข้าวันที่3 อีแมวเจ้ากรรมมันอ้วก มันขี้ใส่ทอปเปอร์ที่นอนเขา เราก็ถ่ายรูปไปให้เขาดู ใช้เราเอาออกไปไว้ระเบียงหลังห้องให้ที ก็ต้องลากออกไปอีก กลิ่น ความสะอาดเป็นศูนย์ ตั้งคำถามทุกวันจะทำไงกับคนแบบนี้ดี ไม่ได้วางตัวให้ใครเข้าถึงได้มากขนาดนั้นเขายังไม่เกรงใจเลยสักเรื่อง ไม่อยากสุงสิงด้วยต่อให้ไม่พูดแต่ก็แสดงออกทางสีหน้าอยู่ หรือต้องพูด แล้วต้องพูดว่าอะไร เรื่องทั้งหมดที่เกิดถามจริง มันควรเป็นจิตสำนึกมั้ยอะไรควรไม่ควร จะต้องมาสอนกันอยู่จริงดิ