ตามหัวข้อค่ะ ตามหาที่จะค่าตัวตายค่ะ จะที่ไหนก็ได้แต่อยู่ในกทม. ค่ะ แต่ถ้าไม่มีที่ไปเราอาจจะทำในบ้านก็ได้ แต่ก็ไหนๆก็อยากเล่าเหตุผลด้วยเลยแต่ว่าไม่ต้องอ่านก็ได้ค่ะ แค่มาบ่นเฉยๆ



เราอายุ13ปี รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าค่ะ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง เรียนไม่เก่ง ไม่มีความรับผิดชอบ ติดเกม ชอบวาดรูปแต่ก็วาดไม่สวย เรียกว่าไม่มีอะไรดีเลยจริงๆค่ะ ทุกอย่างมันเกิดเพราะเรา เพราะเราไม่พยายามมากพอ เพราะเราชอบคิดมาก เพราะเราชอบโทษตัวเอง เเต่เราไม่ไหวแล้วค่ะ ครอบครัวก็อาจจะส่วนหนึ่งด้วยแหละ ส่วนเพื่อนๆเป็นคนที่ดีกับเรามากๆค่ะ ดีจนเรารู้สึกว่าเราไม่ควรไปยืนอยู่ข้างๆเขา เขาเป็นคนเก่ง แต่เราไม่มีอะไรดีเลย เราไม่อยากอยู่เพื่อจะเป็นภาระของครอบครัวอีกแล้วค่ะ ไม่อยากอยู่เป็นจุดด่างที่ทำให้เพื่อนเราเก่งน้อยลง ชีวิตนี้เราทำอะไรหลายๆอย่างที่ลองอยากทำแล้ว เราเจอคนที่ดีมากมาย เราอยากให้เขาเป็นคนที่ดีต่อไปค่ะ เราอยากให้เขาเจอคนที่ประสบความสำเร็จกว่านี้ค่ะ.


: แล้วไม่กลัวเขาเสียใจหรอ?

กลัวสิคะ กลัวเขาเสียใจอยู่แล้ว ครอบครัว เราทำตัวเป็นลูกไม่ดีพอ เเต่ยังไงเราก็ต้องตายอยู่ดี อย่างที่เขาเคยบอกว่าอยู่ไปก็ไร้ประโยชน์ คนอย่างเราสมควรตาย เราเป็นเด็กมีปัญหาค่ะ.



เพื่อน เราก็กลัวเขาเสียใจเหมือนกันค่ะ แต่ว่าเราก็ขอเป็นแค่ส่วนหนึ่งของความทรงจำ เราขอเป็นคนที่ผ่านทางมาเจอกันก็พอ แล้วยังไงสุดท้ายเราจะอยู่เป็นเพื่อนเขาแค่นี้พอค่ะ


สรุปสุดท้าย เรากะว่าจะเรียนม.3ให้เสร็จ ตอนนี้เราอยู่ม.2 แล้ว เหลือเวลาอีกไม่ถึงสองปี เราเลยอยากจะเตรียมตัวให้พร้อม เราไม่อยากไปเป็นภาระใครอีกแล้วค่ะ เราขอโทษที่เรามีความคิดแย่ๆแบบนี้ เราขอโทษจริงๆนะคะ