ผู้หญิงคนนี้ เขาคบกันหลังจากที่คบกับเราได้ประมาณ ปีกว่า แต่เราไม่เคยรู้เลย

จนเมื่อประมาณ 3-4 เดือนที่ผ่านมา เราเริ่มมีปัญหากันมากขึ้น จากที่วันหยุดเขาจะกลับมา หาเรา เขาเริ่มไม่กลับ อ้างว่างานยุ่ง เขาไม่มีเวลาให้เราเลย ทักแชทไปก็อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง คือเรากับเขาตอนแรกอยู่ด้วยกันแต่ทำงานกันคนละที่ แต่อยู่ในอำเภอเดียวกัน หลังจากนั้นเขาได้งานที่ใหม่เลยต้องไปหาเช่าห้องที่ไม่ไกลจากที่ทำงาน พยายามเข้าใจว่างานยุ่งมาตลอด  สุดท้ายมารู้ความจริง ว่าจริงๆแล้ว เขาคบผู้หญิงอีกคน (เขาไม่รู้ว่าเรารู้แล้ว...เพราะเพื่อนเราไปเห็นสตอรี่ แต่เขาปิดกั้นเราไว้) เราพยายามปืดหูปิดตาเพราะตอนนั้นเราท้อง เพียงเพราะอยากรักษาคำว่าครอบครัวไว้ เราเครียดมาก เข้ารพ. เพราะเลือดออก เขาก็ยังมาเยี่ยม บอกว่าต้องรีบกลับ ไปทำงานลาไม่ได้ จนสุดท้ายเราเสียลูกไป เรากอดคอร้องไห้กัน จนถึงวันที่เราต้องขูดมดลูก เขาไม่มา เขาบอกว่าต้องไปดูงานต่างจังหวัด แต่เอาจริงๆคือ เขาเองลางานเพื่อที่จะพาผู้หญิงคนนั้นไปเที่ยวต่างจังหวัด เราต้องขับรถกลับบ้านคนเดียว แต่เราก็เลือกที่จะไม่พูดถึง เพราะเรามัวแต่เสียใจเรื่องลูก  เราเองก็กลับมาพยายามทำใจ และห่างๆออกมา เขาก็ยังมีแวะเวียนมาหาเรา มาอยุ่กับเราบ้าง พากันไปทำบุญเพื่อขอให้ลูกกลับมาอีกครั้ง เราคิดว่าเขาคงจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว หลังจากผ่านไปประมาณ 5 เดือน เราก็ท้องใหม่อีกครั้ง

วันนึงเราลางานแล้วแอบไปหาเขาที่ทำงานเพื่อเซอร์ไพร์สเขา หอบหิ้วขนมไปฝาก เราเห็นรถเขาจอดอยู่แต่สตาร์ทเครื่องไว้ อยู่ที่มุมกำแพง เราเลยเปืดประตูรถ สิ่งที่เราเห็นคือ เขากำลังมีอะไรกับ ผู้หญิงอีกคน ที่ไม่ใช่คนที่พาไปเที่ยว เขาบอกเราว่าเจอกันในแอพเมื่อ 2 ชั่วโมงก่อน แล้วนัดมามีอะไรกัน เราช้อคจนสั่นไปหมด เขาเลือกที่จะไล่ให้เรากลับไป ไม่สนใจเราเลย  เราเลยขอเลิก เขาก็ไม่สนใจ ตอบมาแค่ว่าเออ แล้วหลังจากนั้น เขาก็หายไปประมาณ 3-4 วัน แล้วทักมาคุยกับเราเพื่อขอโอกาส พิสูจน์ตัวเอง เพื่อได้กลับมาดูแลเราและลูกในท้อง  เราก็ให้โอกาสเขาโดยบอกว่า เทอต้องเลิกนิสัยแบบนี้ให้ขาด เราให้เวลาเธอจนถึง สิ้นปี เห็นแก่ลูก เรามาเริ่มต้นกันใหม่ เขาก็ดีขึ้นหลังจากนั้น แต่ดีอยู่ประมาณ 2 เดือนค่ะ เริ่มหายอีก ไม่คุยไม่สนใจ เราต้องไปหาหมอคนเดียวทำอะไรคนเดียว 

จนสุดท้ายเขากลับไปเปิดตัว กับคนแรกข้างต้น ไปกินไปเที่ยว ดูสวีทกันมาก กลายเป็นว่า จู่ๆ เรากลายเมียน้อยซะงั้น 

ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้...ตอนนี้เราเหนื่อย พูดอะไรไม่ออก พยายามโฟกัสลูกในท้อง พยายามประคองไว้ ตอนนี้เรามีภาวะแท้งคุกคามอีก

ส่วนเขาก็เงียบเหมือนกัน เมื่อ2 อาทิตย์ที่ผ่านมาเขาย้ายงานไปอยู่ที่ใหม่ แต่คราวนี้มันกลายเป็น บ. ที่เราต้องติดต่องานกัน เราต้องเจอเขาเกือบทุกครั้ง เราพยายามไม่มอง ไม่คุย แต่เขาพยายามเดินเข้าหา ถามเราว่าลูกเป็นไงบ้าง เราก็บอกสบายดี  แต่ทุกครั้งที่เจอ เราก็ทำใจไม่ได้ ไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำ

เราจะฝืนเจ็บปวดอยุ่แบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหนเพราะถ้าให้ลาออกจากงาน เราคงหางานใหม่ยาก เลยคิดว่าฝืนทนทำไปก่อน คลอดเมื่อไหร่ เราจะกลับไปอยุ่บ้านแล้วหางานใหม่เริ่มต้นชีวิตใหม่  ตอนนี้เราแย่มากๆ สับสน เศร้าไปหมด เลย งานก็เครียด  เรื่องเขาก็เครียด  แต่จะพยายามรักษาลูกในท้องไว้ และคงปล่อยเขาไป มีความสุข

***ขอโทษด้วยนะคะ มันอาจจะพิมพ์วกวนไปบ้าง ขาดตกยังไงทักท้วงได้ค่ะ***  ขอบคุณนะคะ