มีเรื่องจะมาปรึกษาค่ะ เรื่องเพื่อน
เพื่อนคนนี้รู้จักกันมาตั้งแต่ มัธยมต้น พอขึ้นมัธยมปลายก็มาเรียนต่อที่เดียวกัน อยู่ในกลุ่มเพื่อนสนิท แต่ด้วยที่บุคลิกของเค้ามันไม่ค่อนตรงกับทางนี้มากเท่าไหร่ เราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน
เพราะทางนี้เป็นคนที่ชอบคุยชอบเล่นตลกแต่สวนทางกับเค้า เค้าเป็นคนที่เงียบๆ แต่ถ้าเพื่อนสนิทจริงๆ เค้าจะกล้าคุยกล้าพูด
เรามาเรียนต่อที่เดียวกันแต่คนละชั้น
เราสองคนเป็นเด็กประจำอยู่หอพัก ห่างไกลจากบ้านมาก พอไปโรงเรียนก็แทบไม่ได้เจอกัน เจอกันก็แค่ตอนอยู่หอพัก แต่ด้วยที่ทางนี้ก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับเค้าปกติ ก็เลยแทบจะไม่ค่อยได้คุยกันต่างฝ่ายต่าง อยู่แต่กับโทรศัพท์แต่ก็ไม่ใช้ว่าไม่คุยกันเลย คุยๆบ้าง พอเราเริ่มเรียนไปเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างมีเพื่อนใหม่ ซึ่งเพื่อนของทางนี้ค่อนข้างเป็นเด็กไปกลับหมดเลย ส่วนเพื่อนของเค้าก็ มีเด็กหอยุบ้าง เป็นเพื่อนสนิทกันแล้ว เราก็ไม่ได้อะไรจนมันมีเหตุการ กลับบ้าน คือจําเป็นที่จะต้องกลับด้วยกันเราจองที่6คน เพราะกลับกัน6 คน อีกสองคนเป็นรุ่นพี่เข้านั่งด้วยกัน ส่วนอีก4คน มีเรา1 เค้า1 แล้วก็เพื่อนเค้าอีก2 ต้องบอกก่อนว่าทางนี้ไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนของเค้าสักเท่าไหร่เพราะอยู่คนละห้องแทบจะไม่รู้จักกันเลย เราก็ถามเค้าว่า แล้วเธอจะนั่งกับใคร มันมีอยู่4คน มันต้องนั่งเป็นคู่ เราได้ทั้งนั้นเพราะเราก็ไม่ค่อยรู้จักใคร ขอแค่ให้ได้กลับบ้าน เค้าก็บอกว่า ไม่นั่งข้างเพื่อนอีกคน ก็นั่งข้างเพื่อนอีกคน เราเองตอนได้ยินก็รู้สึกไม่โอเคร แต่ก็เค้าใจได้เค้าคงไม่อยากนั่งกับเรา แต่ถ้ามันเกิดสถานการณ์ที่ว่าจะต้องเลือก แล้วมาบอกว่ากุอยากนั่งข้างไม่เอาอ่ะกูไม่อยากนั่งข้างคนนี้คือคนที่เค้ารู้ว่าอีกคนเค้าไม่อยากนั่งด้วย มันเสียความรู้สึก จริงๆ อยากให้เค้ามานั่งข้างเรานะคะเพราะเราไม่รู้จักกับอีกสองคน แล้วก็ไม่อยากรู้สึกเหมือนตัวเอง มันไร้ค่าฟิว ไม่มีใครอยากนั่ง คือทางนี้จะนั่งกับใครก็ได้ไม่อะไรทั้งนั้น ขอแค่ให้ได้กลับบ้าน แต่ความรู้สึกมันจะรู้สึกแปลกๆ ทุกครั้งเวลาที่ถามเค้า เพราะเราก็รู้อยู่แล้ว่เค้าาไม่อยากนั่งกับเรา
ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์รู้สึกไม่โอดคนที่ได้นั่งข้างทางนี้ ก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันค่ะว่าทำไมเค้าถึงไม่อยากนั่งข้างทางนี้ อาจจะด้วยไม่ค่อยได้คุยกัน
ถึงจะเป็นเพื่อนกันมาก่อน
ว่าด้วยเรื่อง เพื่อน?
เพื่อนคนนี้รู้จักกันมาตั้งแต่ มัธยมต้น พอขึ้นมัธยมปลายก็มาเรียนต่อที่เดียวกัน อยู่ในกลุ่มเพื่อนสนิท แต่ด้วยที่บุคลิกของเค้ามันไม่ค่อนตรงกับทางนี้มากเท่าไหร่ เราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน
เพราะทางนี้เป็นคนที่ชอบคุยชอบเล่นตลกแต่สวนทางกับเค้า เค้าเป็นคนที่เงียบๆ แต่ถ้าเพื่อนสนิทจริงๆ เค้าจะกล้าคุยกล้าพูด
เรามาเรียนต่อที่เดียวกันแต่คนละชั้น
เราสองคนเป็นเด็กประจำอยู่หอพัก ห่างไกลจากบ้านมาก พอไปโรงเรียนก็แทบไม่ได้เจอกัน เจอกันก็แค่ตอนอยู่หอพัก แต่ด้วยที่ทางนี้ก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับเค้าปกติ ก็เลยแทบจะไม่ค่อยได้คุยกันต่างฝ่ายต่าง อยู่แต่กับโทรศัพท์แต่ก็ไม่ใช้ว่าไม่คุยกันเลย คุยๆบ้าง พอเราเริ่มเรียนไปเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างมีเพื่อนใหม่ ซึ่งเพื่อนของทางนี้ค่อนข้างเป็นเด็กไปกลับหมดเลย ส่วนเพื่อนของเค้าก็ มีเด็กหอยุบ้าง เป็นเพื่อนสนิทกันแล้ว เราก็ไม่ได้อะไรจนมันมีเหตุการ กลับบ้าน คือจําเป็นที่จะต้องกลับด้วยกันเราจองที่6คน เพราะกลับกัน6 คน อีกสองคนเป็นรุ่นพี่เข้านั่งด้วยกัน ส่วนอีก4คน มีเรา1 เค้า1 แล้วก็เพื่อนเค้าอีก2 ต้องบอกก่อนว่าทางนี้ไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนของเค้าสักเท่าไหร่เพราะอยู่คนละห้องแทบจะไม่รู้จักกันเลย เราก็ถามเค้าว่า แล้วเธอจะนั่งกับใคร มันมีอยู่4คน มันต้องนั่งเป็นคู่ เราได้ทั้งนั้นเพราะเราก็ไม่ค่อยรู้จักใคร ขอแค่ให้ได้กลับบ้าน เค้าก็บอกว่า ไม่นั่งข้างเพื่อนอีกคน ก็นั่งข้างเพื่อนอีกคน เราเองตอนได้ยินก็รู้สึกไม่โอเคร แต่ก็เค้าใจได้เค้าคงไม่อยากนั่งกับเรา แต่ถ้ามันเกิดสถานการณ์ที่ว่าจะต้องเลือก แล้วมาบอกว่ากุอยากนั่งข้างไม่เอาอ่ะกูไม่อยากนั่งข้างคนนี้คือคนที่เค้ารู้ว่าอีกคนเค้าไม่อยากนั่งด้วย มันเสียความรู้สึก จริงๆ อยากให้เค้ามานั่งข้างเรานะคะเพราะเราไม่รู้จักกับอีกสองคน แล้วก็ไม่อยากรู้สึกเหมือนตัวเอง มันไร้ค่าฟิว ไม่มีใครอยากนั่ง คือทางนี้จะนั่งกับใครก็ได้ไม่อะไรทั้งนั้น ขอแค่ให้ได้กลับบ้าน แต่ความรู้สึกมันจะรู้สึกแปลกๆ ทุกครั้งเวลาที่ถามเค้า เพราะเราก็รู้อยู่แล้ว่เค้าาไม่อยากนั่งกับเรา
ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์รู้สึกไม่โอดคนที่ได้นั่งข้างทางนี้ ก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันค่ะว่าทำไมเค้าถึงไม่อยากนั่งข้างทางนี้ อาจจะด้วยไม่ค่อยได้คุยกัน
ถึงจะเป็นเพื่อนกันมาก่อน