ผมมีเรื่องใผ้ช่วยครับคือผมเป็นคนที่ค่อนข้างติดบ้านแต่มันมีเหนุจำเป็นจริงๆที่ต้อฝออกไปนอนข้างนอกเป็นเวลา1เดือนเพื่ออนาคตของผมเพราะผมไปติวที่เรียนพิเศษแบบกบดาน ผมลองคิดทบทวนดีแล้วว่านอนตึกมันดีกว่าจริงๆแต่คือมันทำใจไปไม่ได้ครับคิอผมลองไปนอนแล้ว1วันโคตรคิดถึงบ้านเลยถ่าแบบไม่มีงานทำหรืออยู่ในช่วงพักในหัวมันก็จะคิดเรื่องบ้านกับคนในครอบครัวจนหัวตาซึมอยากร้องไห้ตลอดเวลาเลยผมพยายามเบี่ยงเบนเเล้วทั้งหาอะไรดูหรือหาอะไรทำมันก็ไม่ช่วยเลยครับ มีวิธีช่วยให้เราไม่ร้องไห้ได้มั้ยครับ