เรามีความคิดแบบนี้มาตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้วค่ะ ยายชอบพูดตลอดว่าเป็นผู้หญิงเวลาไปไหนมาไหนคนเดียวจะถูกข่มขืน พอโตขึ้นมาอยู่ประถมเราก็ถูกผู้ชายในห้องแกล้งเช่นถอดกางเกงให้ดูบางทีก็มาจับหน้าอกเรามาเตะมาต่อยเรา พอเราโตมาจนอยู่ม.ปลายเราก็ถูกว่าเรื่องแต่งหน้าดูแลตัวเองเพราะคนที่บ้านไม่อยากให้เรามีแฟนทั้งๆที่เราแค่อยากดูแลตัวเอง แล้วเราชอบโดนว่าเรื่องไม่เป็นระเบียบไม่เรียบร้อยเหมือนผู้หญิง แล้วเวลาจะไปกินข้าวที่ร้านไหนเขาก็มักจะบอกว่าระวังขี้ยาลักไปข่มขืน เราเลยสงสัยว่าเกิดมาเป็นผู้หญิงต้องโดนข่มขืนอย่างเดียวเลยหรอ จนทุกวันนี้เราแทบไม่มีอิสระให้การใช้ชีวิตอยู่แต่กับบ้าน เราเห็นผู้ชายเขาจะทำอะไรก็ได้ไปไหนมาไหนอย่างสบายโดยไม่ต้องกังวล จนเราถามว่า 'ถ้าเป็นผู้ชาย มันจะไม่มีปัญหาใช่ไหม' เขาตอบว่าใช่ จนเรารู้สึกว่าที่ชีวิตที่ผ่านมาเรามีปัญหาหดหู่มาตลอด เพราะเราเป็นผู้หญิง จนเกลียดตัวเองที่เป็นผู้หญิง บางครั้งเคยคิดว่าอยากฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอด