หลังจากที่เราทะเลาะกัน หนักมาก ทำให้เธอเสียใจมาก จนเทอต้องเก็บของหนีจากบ้านไป2อาทิตย์กว่าๆ จนเธอได้กลับมา แต่เธอมาอยู่กับพ่อแม่ กับลูก (พ่อตาแม่ยาย)ลูกก้วิ่งไปวิ่งมาหาพ่อบ้างแม่บ้าง แต่นอนกับแม่ ผมก็ทำตัวปกติพาลูกไปเล่นเที่ยวทุกวัน2คนพ่อลูกทุกวันหลังเลิกงาน ซื้อของที่เธอชอบมาฝากบ้างทำตัวปกติทุกอย่าง แต่เวลาผ่านไป1เดือนแล้วเธอยังนิ่งมากไม่สนใจอะไรเกี่ยวกับผมเลย เจอหน้ากันทุกวัน เธอก็ไปทำงานกลับบ้านปกติ เธอยิ้มหัวเราะร่าเริงปกติมาก ทางพ่อตาแม่ยายเขาเริ่มเห็นว่าอารมณ์ดีแล้วเขาก็พยายามคุยให้เรามาปรับความเข้าใจกันแต่เธอไม่สนใจเรื่องนี้เลยตลอดเวลาที่ผ่านมาผมก้นิ่งมาตลอดก็มีคุยบ้างผ่านแชตนิดหน่อยเพื่อให้เวลากับเธอใด้ทบทวนอยู่กับตัวเอง ไม่ไปเซ้าซี้ แต่พอเวลานานนเข้าผมรู้สึกว่ามันยิ่งห่างกันเรื่อยๆทั้งๆที่อยู่ไกล้กันเจอหน้ากันทุกวันแต่ไม่คุยกัน ที่ผ่านมาผมขอโทษเทอทุกอย่าง ปรับปรุงตัวเอง ดูเหมือนว่ามันไม่มีความหมายอะไรเลย เวลาผมไปรับ-ส่งลูกจากที่เธอหัวเราะร่าเริง เธอจะหน้าตึงไส่ตลอดไม่พูดไม่สนใจทำเหมือนไม่เห็น พอผมออกมาเธอก็จะร่าเริงต่อ ผมเลยอยากจะถามท่านจอมยุทธทั้งหลายเป็นกระทู้สุดท้าย ว่าความรู้สึกแบบนี้ผมควรไปต่อหรือเปล่า ผมยังมีโอกาศอยู่ป่าว ผมไม่ได้เร่งรัดหรือเร่งรีบอะไรครับแค่ผมมารู้สึกว่าเหมือเธอไม่มีผมอยู่ในหัวแล้วประมาณนี้ แค่ความรู้สึกนะครับ เจอหน้ากันทุกวันแต่ไม่คุยกัน