ในกระทู้ที่ผ่านมาเลยครับ  ภรรยากลับมาอยู่กับลูกได้ประมาณ2สัปดาห์ ผมก็ไม่ไปยุ่งอะไรเธอ มีแต่ชื้อของที่เธอชอบมาฝากในทุกๆวันดูจากสีหน้าของที่ซื้อมาฝากทำให้เธอมีรอยยิ้มบ้าง จนเมื่อคืนที่ผ่านมาลูกอยากกินหมูกระทะ แล้วผมจะพาลูกไปกิน แต่ลูกอยากให้แม่ไปด้วย ลูกเลยไปชวนแม่ แต่แม่บอกว่าแม่ไม่ไป ลูกก็พยายามอ้อนแม่ ไอ้ตัวผมก็ยุ่ตรงนั้น แม่เลยดุลูกว่าไม่ไป ผมเลยพูดขึ้นว่า ไปเป้นเพือนลูกหน่อยเถอะ สรุปไม่ได้ไปกันเลยเรื่องลามมาถึงผมและผมได้ขอโทษแม่ของลูกต่อหน้าครั้งแรกอธบายความรุ้สึกผิดให้เธอฟัง เธอก็ได้โมโหขึ้นอย่างมากแล้วเธอได้คุยเรื่องระหว่างเราซึ่งมีพ่อตา แม่ยายนั่งฟังด้วย เธอก็พูดแต่คำเดิมๆว่าเลิกไม่เอาแล้ว ไม่มีโอกาศแล้ว ไล่ผมให้ขนของออกออีกรอบซะงั้น แต่ทางพ่อตาเขาคุยก็ไม่ได้เก็บของออก แต่ให้อยู่ต่อแต่ไม่ให้ผมมาให้เห็นหน้าอีกซะงั้นถ้าผมมาให็เธอเจออีกเธอจะหนีไปอยู่ที่อื่นว่างั้น  ผมก็อยู่ในที่ของผม แค่เจอหน้ากันทุกวันตอบไปรับส่งลูกเท่านั้นเอง แล้วผมต้องทำไงครับ ผมดูจากทรงแล้วคงไม่มีโอกาศแล้วครับ พอเทอโมโหผมเสร็จ เทอไปนั่งคุยเรื่องเครื่องสำอางเฉยนั่งยิ้มคุยกะแม่กะน้าคุยกันประสาผู้หญิง ผมบอกตรงๆผมตามอารมณ์เธอไม่ทันจริงๆ เหมือนเธอได้ระบายออกมาแล้วโล่งใจ แล้วผมนั่งคุยกะพ่อตาเรื่องทั่วไป เธอหันมาพูดว่าไม่ต้องขอให้พ่อช่วย ไครพูดก็ไม่สำเร็จหรอกว่างั้น ผมกะพ่อนี่งงเลย ผมอยากถามสุภาพสตรีทุกท่านครับ อาการแบบนี้เขาเรียกอะไรครับ คือผมตามอารมณ์ไม่ถูก ผมต้องทำตัวยังไงครับ    และไม่ให้ผมไปให้เห็นหน้าอีก ถ้าเจอจะหนีอีกว่างั้นผมต้องทำตัวยังไงครับ เวลาไปรับ-ส่งลูกต้องทำไงครับ ตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆ
                                                                                                                                                  ขอคำชี้แนะด้วยครับ
                                                                                                                                                       ขอบคุณครับ