สวัสดีค่ะ หนูพึ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมา1ปีกับอีก5เดือน ซึ่งนานมากค่ะสำหรับหนู เพราะไม่เคยคบกับใครได้นานขนาดนี้ ระหว่างที่คบกันเรามีความทรงจำดีๆร่วมกันมาตลอด พอมาถึงจุดนึงที่เขาเข้ามหาลัย ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเลยค่ะ จากคนที่เขารักเรามากๆในวันนั้น เป็นคนที่ออกจากความสัมพันธ์ได้ไวขนาดนี้ แต่ก็ไม่ใช่ความผิดเขาหรอกค่ะ เขารักตัวเองได้เก่งกว่าเรา เลยรู้สึกว่าที่ผ่านมาเหมือนเราไม่มีค่าในสายตาเลย ตอนนี้เลิกกันมาเดือนกว่าแล้วค่ะ แต่เขายังติดอยู่ในใจ ด้วยความที่ไม่ว่าสุขหรือเศร้าเราเคยมีเขามาตลอด พอไม่มีเขา มันยากมากค่ะที่จะยอมรับความจริง อยากลืมเขาให้ได้เหมือนที่เขาลืมเราเลยค่ะแต่เรายังรักเขาขนาดนี้ ด้วยความเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว มันทำให้เราทำอะไรไม่สำเร็จเลยค่ะ นี่ก็พึ่งสอบไฟนอลไป ตอนอ่านหนังสือไม่มีสมาธิเลย นึกถึงแต่เขา เหมือนคนป่วยจิตเลยค่ะ แม้กระทั่งตอนนอนหนูก็ไม่กล้าหลับตาลงเลย เพราะกลัวว่าจะฝันถึงเขา เคยสะดุ้งตื่นแล้วนอนไม่หลับ ใจสั่นมากเลยค่ะ อยากถามพี่ๆที่เคยผ่านเรื่องราวความรักมาว่าจัดการตัวเองยังไงบ้างคะ ช่วยแชร์ประสบการณ์หน่อยค่ะ คือกับคนนี้หนูตั้งใจรักเขามาก มีอะไรก็นึกถึงเขาเป็นคนแรกตลอด ก็อยากโตพอที่ยืนข้างเขานะคะ แล้วก็หวังว่าสักวันเราคงจะได้พบเจอกัน หนูเข้าใจค่ะว่ายาก แต่ก็อยากเปลี่ยนตัวเองเพื่อตัวเอง และเขาจะได้เห็นบ้างน่ะค่ะ55555เขาคือไทป์เลยค่ะฮือออทำใจยากมาก  แล้วก็อยากถามว่า คนเราจะมีโอกาสวนกลับมาเจอกันในเวอร์ชั้นที่ดีบ้างมั้ยคะ วอนๆพี่ใจดีกับกระทู้หนูหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะㅠㅠ