คือสต.เราเคยมีภาวะ สมาธิสั้นเทียมเมื่อตอนเด็ก และเกีอบหายดี แต่รู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับอะไรสักอย่างในชีวิตเลย เราเป็นคนที่โง่เรื่องชีวิตมาก เพราะทุกอย่างเรามันดีเกินไปสำหรับเรา แต่อะไรที่มันมากไปก็ไม่ใช่เรื่องดี มันทำให้เราดูเหมือนเด็ก ทั้งนิสัย และบุคลิกภาพ คือเราแทบจะไม่มีความเป็นผู้ใหญ่ในตัว และค่อนข้างไม่ตรงต่อเวลา และเราก็อยู่ยากกับคนที่มีความเป็นผู้ใหญ่ ทุกครั้งที่เราทำตัวธรรมชาติ(ปัญญาอ่อน) เราก็จะชอบเป็นในสถานการณ์ที่ไม่ควร ซึ่งเราก็ต้องคุมความจริงจังตลอดเวลาเพื่อให้อยู่ในสังคมได้ง่ายขึ้นซึ่งมันก็เป็นมาหลายปีแล้ว เราไม่เคยชินเลย แถมเรายังแทบไม่เข้าใจเรื่องปัญหาต่างๆของบางคนเลย ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยผ่านปัญหา แต่บางทีก็แค่ไม่รู้จะให้แนะนำพวกอย่างไร เราอ่อนต่อโลกและขาดความวุฒิไปจากตัว เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่ไม่เคยเป็นคนที่วุฒิพอเลย แม้ว่าเราจะได้อันดับ1ใน3ของห้องอยู่บ่อยครั้ง แต่มันก็มาแทนที่กันไม่ได้ ที่สำคัญคือเราบริหารเงินไม่ได้ทั้งๆที่รู้วิธีเพียงเพราะความโลภและมันเป็นเวลาสิ้นเดือน เราโคตรขาดประสบการณ์ชีวิตเลย.. แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง.