เราคบกับเเฟนมา 3 ปีแล้วค่ะ มีลูก 1 คนลูกเพิ่งจะ 4 เดือนกว่าๆ [ เราเป็นไทยพุทธเข้าอิสลามนะคะ ]
เราไม่ถูกกับแม่แฟน เพราะหัวโบราณโครตๆ อัดอึดมากตอนอยู่กับแก แฟนเราก็เข้าใจ เลยพากันออกมาอยู่กันเอง
เรากับแม่แฟนไม่คุยกันเลย เพราะว่าเขาเกือบเป็นต้นเหตุให้ลูกเราป่วยหนัก ( ที่คิดว่าเกือบเพราะวันนั้นแกไม่สบาย เคยอยู่บ้านเดียวกับเขา แล้วน้องสาวบังแต่งงานคนเลยเยอะก็เลยคิดว่าอาจจะติดโรคมาจากคนเยอะ ) น้องเคยเป็นโควิคค่ะแค่ 21 วันนอนโรงพยาบาล 5 คืน เวลาเขาจะมาหาหลานจะให้พี่สาวของแฟนมาพาตัวน้องออกไปให้
วันหนึ่งเราแอบฟังเขาคุยกัน เขาจะมาพาลูกเราไปอยู่ด้วย 3 คืน แล้วแทนตัวเองว่า ม๊ะ ( เดี๋ยวม๊ะมารับพาไปอยู่ด้วย 3 วันนะลูก ม๊ะจะพาไปเที่ยว )
แน่นอนว่าเราไม่ให้ลูกเราไปแน่ เพราะเดี๋ยวนี้โรค RSV ระบาดในเด็กเยอะ เราจะพยายามเลี้ยงลูกระบบปิด แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่พาไปไหนเลย เราแค่อยากให้เขาโตอีกสักนิดก่อนค่อยพาเที่ยว และต้องเป็นเราที่พาไปเที่ยวเอง เพราะเราไม่รู้ ว่าที่เขาจะพาไปนั้นใครเป็นหวัดไหม ใครจับบ้าง เด็กไวต่อเชื้อโรคมากๆ แล้วแม่แฟนก็ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เลย
ทุกครั้งที่เขามาหาหลานจะชอบพูดใกล้ๆ หูหลานว่านี่ม๊ะนะ นี่ม๊ะหนูนะลูก แบบนี้
เราเลยมีความรู้สึกกังวลกลัว เหมือนแพนิคไปเองว่าลูกจะติดเขามากกว่าเรา ลูกจะอยากไปกับเขามากกว่าเรา และกลัวเขาจะบอกว่า เราไม่ใช่แม่เขา ( ถ้าเขามากรอกหูบ่อยๆ แล้วพอเด็กโตเด็กจะคิดอีกแบบกับเรา )
เวลายายมาหาร้องงอแงไม่ค่อยยอมให้ยายอุ้ม ( ยายคือแม่เรา ) เวลาแก่ของเขามาหา ให้อุ้มไม่ร้อง แต่ไม่ได้ยิ้มอะไร แค่มองแบบงงๆ ( แก่คือแม่แฟน ) ตอนเราอยู่บ้านเขาตอนแรกคลอด เขาชอบพูดบ่อยๆ ว่าขอได้มั้ย อยากได้มาเป็นลูก ขอได้มั้ย อยากได้จังเลย เกิดให้อีกสักคนนะ ถ้าเกิดคนที่สองม๊ะขอนะม๊ะจะเลี้ยงเอง ตอนนั้นเราดีกันแหละเลยคิดว่าคงพูดเล่น ในใจจริงๆไม่รู้เลยว่าคิดจริงไหม [ เราหน้าตาดีระดับนึงเลย ไม่ได้หลงตัวเองนะคะเรื่องจริงค่ะ ลูกเราหน้าตาน่ารักมากๆ เป็นลูกชายแต่สวยเหมือนผู้หญิงเลย ]
พ่อกับแม่ของเราซัพพอตทุกอย่าง นม แพมเพิส ของเล่น ของใช้เด็ก แต่แม่แฟนไม่ให้อะไรเลย คิดแต่จะมาพาลูกเราไปอย่างเดียว ไม่เคยซื้ออะไรให้ ไม่เคยช่วยคิดเหลืออะไร
ตอนเราคลอดบอกตรงๆเงินไม่พอจ่ายค่าคลอดเลย หมดหนทางเข้าตาจนมาก เขาก็ยืนเฉยๆ ไม่พูดอะไร ไม่คิดจะออกตัวเลยว่า เดี๋ยวม๊ะช่วยนะ มีแค่พ่อกับแม่เรา ที่ช่วยกันหาเงินมาให้ ตอนเขาช่วยดูแลเราที่โรงพยาบาล ( แผลผ่าคลอด ) เขาไม่ได้ดูแลเราเลยค่ะ เขาอุ้มแต่หลาน เดินไปมาทั่วโรงพยาบาล ( แถมด่าพยาบาลเป็นว่าเล่น ) แล้วก็บังคับให้เรานั่งให้ได้ บอกว่านั่งได้เเล้วก็ต้องเดินให้ได้ เดินเองเลย ดีที่แฟนเราอยู่ด้วย แฟนเราช่วยพยุงตัวเราอยู่ตลอด คอยช่วยพานั่ง คอยช่วยพาเดิน คอยพาเข้าห้องน้ำ [ ไม่คิดจะทวงบุญคุณอะไร แต่แค่รู้สึกว่าไม่ช่วยเหลืออะไรแล้ว ยังอยากจะเอาลูกเราไปอีกเหรอ ]
โชคดีที่หลุดพ้นมาได้ แต่เขาก็ยังคงแวะเวียนมาหา แล้วชอบกรอกหูแบบนี้ทุกครั้ง ไม่ชอบการกระทำเขาแบบนี้เลยค่ะ
เลยอยากจะถามความคิดเห็นของทุกคนค่ะว่า เป็นคุณจะทำยังไงดี หรือเราแค่คิดไปเอง รับฟังความคิดเห็นของทุกคนนะคะ ขอบคุณค่ะ
แม่แฟนชอบกรอกหูลูกเราว่าเขาเป็นแม่ ไม่ชอบการกระทำเขาแบบนี้ค่ะ
เราไม่ถูกกับแม่แฟน เพราะหัวโบราณโครตๆ อัดอึดมากตอนอยู่กับแก แฟนเราก็เข้าใจ เลยพากันออกมาอยู่กันเอง
เรากับแม่แฟนไม่คุยกันเลย เพราะว่าเขาเกือบเป็นต้นเหตุให้ลูกเราป่วยหนัก ( ที่คิดว่าเกือบเพราะวันนั้นแกไม่สบาย เคยอยู่บ้านเดียวกับเขา แล้วน้องสาวบังแต่งงานคนเลยเยอะก็เลยคิดว่าอาจจะติดโรคมาจากคนเยอะ ) น้องเคยเป็นโควิคค่ะแค่ 21 วันนอนโรงพยาบาล 5 คืน เวลาเขาจะมาหาหลานจะให้พี่สาวของแฟนมาพาตัวน้องออกไปให้
วันหนึ่งเราแอบฟังเขาคุยกัน เขาจะมาพาลูกเราไปอยู่ด้วย 3 คืน แล้วแทนตัวเองว่า ม๊ะ ( เดี๋ยวม๊ะมารับพาไปอยู่ด้วย 3 วันนะลูก ม๊ะจะพาไปเที่ยว )
แน่นอนว่าเราไม่ให้ลูกเราไปแน่ เพราะเดี๋ยวนี้โรค RSV ระบาดในเด็กเยอะ เราจะพยายามเลี้ยงลูกระบบปิด แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่พาไปไหนเลย เราแค่อยากให้เขาโตอีกสักนิดก่อนค่อยพาเที่ยว และต้องเป็นเราที่พาไปเที่ยวเอง เพราะเราไม่รู้ ว่าที่เขาจะพาไปนั้นใครเป็นหวัดไหม ใครจับบ้าง เด็กไวต่อเชื้อโรคมากๆ แล้วแม่แฟนก็ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เลย
ทุกครั้งที่เขามาหาหลานจะชอบพูดใกล้ๆ หูหลานว่านี่ม๊ะนะ นี่ม๊ะหนูนะลูก แบบนี้
เราเลยมีความรู้สึกกังวลกลัว เหมือนแพนิคไปเองว่าลูกจะติดเขามากกว่าเรา ลูกจะอยากไปกับเขามากกว่าเรา และกลัวเขาจะบอกว่า เราไม่ใช่แม่เขา ( ถ้าเขามากรอกหูบ่อยๆ แล้วพอเด็กโตเด็กจะคิดอีกแบบกับเรา )
เวลายายมาหาร้องงอแงไม่ค่อยยอมให้ยายอุ้ม ( ยายคือแม่เรา ) เวลาแก่ของเขามาหา ให้อุ้มไม่ร้อง แต่ไม่ได้ยิ้มอะไร แค่มองแบบงงๆ ( แก่คือแม่แฟน ) ตอนเราอยู่บ้านเขาตอนแรกคลอด เขาชอบพูดบ่อยๆ ว่าขอได้มั้ย อยากได้มาเป็นลูก ขอได้มั้ย อยากได้จังเลย เกิดให้อีกสักคนนะ ถ้าเกิดคนที่สองม๊ะขอนะม๊ะจะเลี้ยงเอง ตอนนั้นเราดีกันแหละเลยคิดว่าคงพูดเล่น ในใจจริงๆไม่รู้เลยว่าคิดจริงไหม [ เราหน้าตาดีระดับนึงเลย ไม่ได้หลงตัวเองนะคะเรื่องจริงค่ะ ลูกเราหน้าตาน่ารักมากๆ เป็นลูกชายแต่สวยเหมือนผู้หญิงเลย ]
พ่อกับแม่ของเราซัพพอตทุกอย่าง นม แพมเพิส ของเล่น ของใช้เด็ก แต่แม่แฟนไม่ให้อะไรเลย คิดแต่จะมาพาลูกเราไปอย่างเดียว ไม่เคยซื้ออะไรให้ ไม่เคยช่วยคิดเหลืออะไร
ตอนเราคลอดบอกตรงๆเงินไม่พอจ่ายค่าคลอดเลย หมดหนทางเข้าตาจนมาก เขาก็ยืนเฉยๆ ไม่พูดอะไร ไม่คิดจะออกตัวเลยว่า เดี๋ยวม๊ะช่วยนะ มีแค่พ่อกับแม่เรา ที่ช่วยกันหาเงินมาให้ ตอนเขาช่วยดูแลเราที่โรงพยาบาล ( แผลผ่าคลอด ) เขาไม่ได้ดูแลเราเลยค่ะ เขาอุ้มแต่หลาน เดินไปมาทั่วโรงพยาบาล ( แถมด่าพยาบาลเป็นว่าเล่น ) แล้วก็บังคับให้เรานั่งให้ได้ บอกว่านั่งได้เเล้วก็ต้องเดินให้ได้ เดินเองเลย ดีที่แฟนเราอยู่ด้วย แฟนเราช่วยพยุงตัวเราอยู่ตลอด คอยช่วยพานั่ง คอยช่วยพาเดิน คอยพาเข้าห้องน้ำ [ ไม่คิดจะทวงบุญคุณอะไร แต่แค่รู้สึกว่าไม่ช่วยเหลืออะไรแล้ว ยังอยากจะเอาลูกเราไปอีกเหรอ ]
โชคดีที่หลุดพ้นมาได้ แต่เขาก็ยังคงแวะเวียนมาหา แล้วชอบกรอกหูแบบนี้ทุกครั้ง ไม่ชอบการกระทำเขาแบบนี้เลยค่ะ
เลยอยากจะถามความคิดเห็นของทุกคนค่ะว่า เป็นคุณจะทำยังไงดี หรือเราแค่คิดไปเอง รับฟังความคิดเห็นของทุกคนนะคะ ขอบคุณค่ะ