ช่องโหว่ของกฎหมาย ความเหลื่อมล้ำ คนจนจริงๆที่เรารู้จักกลับไม่ได้บัตรใช้ ไม่มีบัตร เพราะไม่มีความรู้ที่จะทำ ทำไม่เป็น รัฐเข้าไม่ถึง แถวชนบทรอบนอก กลับไม่มีใช้! (หลายคน) ส่วนคนที่มีรายได้ แต่ไม่เสียภาษี พวกเกษตรที่เป็นเจ้าของไร่ ฟาร์ม ที่รัฐไม่สามารถตรวจสอบ ใส่สร้อยทองเส้นเท่าหัวแม่มือ กลับมีบัตรสวัสดิการกันแทบจะทุกคน บางคนสามี ลูก ไปทำงานต่างประเทศ ก็ยังทิ้งบัตรไว้ให้ใช้ บางบ้านมีใช้กันทั้งบ้าน!!

บางคนเป็นนักศึกษา ใช้ชีวิตติดหรู อยู่แพง กระเป๋า โทรศัพท์ หรูกว่าคนที่ไม่ได้ทำบัตรสวัสดิการแห่งรัฐอีก คือความเหลื่อมล้ำไหมอบบนี้????

แล้วเอาอะไรมาวัดว่าคนกลุ่มนี้ควรได้เงินดิจิตอลก่อนใครอื่นเขา? ทำไมไม่ให้กันทุกคน ในเมื่อเลือกที่จะให้ ทำไมถึงให้แค่คนบางกลุ่ม ทำไมต้องยืดเยื้อออกไป เพื่ออะไร?

ที่เราไม่โอเคเลยคือ เพื่อนหรือคนรู้จักบางคนมาดีใจออกหร้าออกตามาอวดจะได้เงิน จะเอาเงินไปทำนั่นทำนี่ ซื้อนั่นซื่อนี่ เข้าคลินิค ไปเที่ยว บลาบลา ซึ่งมันตอบโจทย์ของรัฐจริงๆใช่ไหม กับการให้คนจน แต่คนจนเอาไปใช้แบบนี้? ใช่มันคือการกระตุ้นเศรษฐกิจแต่มันควรให้ทุกคนไม่ควรเลือกกลุ่มเป้าหมายคนที่รวยไม่จริง!!