(เมนต์แบบเทศนาหน่อยล่ะหนา)

ที่จขกท.ว่ามาชี้ว่าคุณมีปัญหาสุขภาพจิตแล้วหนา !! เพราะจะยึดถืออะไรของตัวเองหนักหน่วงจนเกิดภาวะอคติชิงชังผู้อื่นเกินเลย หรืออาจเกิดภาวะหวาดระแวงหรืออายเกินไป ฯลฯ

เพราะคนที่รู้จักหน้ากันนั้น ไม่ว่าภายนอกของเราและเขาจะเป็นอย่างไร ถ้าเขาทักทายมาด้วยอัธยาศัยหรือเจตนาอันดี ทางสีหน้า,กริยาท่าทาง,คำพูด,ฯลฯ นั้นคือเขาพร้อมจะมีปฏิสัมพันธ์ในทางดีต่อเรา

แต่คุณจงใจแสดงออกในทางลบตอบกลับ(ในระดับที่ขาดมารยาทและมนุษยสัมพันธ์ที่ดีของผู้ที่รู้จักคุ้นหน้ากัน แต่ก็คงไม่ถึงขั้นแสดงกริยาท่าทางดูหมิ่นดูแคลน,ยิ้มเยาะ,ระบายอารมณ์ใส่,หาเรื่องหาราว,ฯลฯ)

ดังนั้นก็อย่าไปกระทำไปตามสภาพจิตใจของเราแบบนั้นอีก เพราะถ้าไม่ต้องการสุงสิงเป็นเพื่อนนั้นก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรอยู่แล้ว แต่การแสดงออกตอบกลับไปตามโลกภาวะอารมณ์ของเราโดยไม่สนใจโลกอารมณ์ความรู้สึกของคนรู้จักที่เขามีใจทักทายมาเช่นนั้น มีแต่จะสร้างศัตรูเพิ่มเข้ามาโดยใช่เหตุ !!!

แนะนำว่าให้ตั้งใจพัฒนาปรับเปลี่ยนทิฏฐิจิตใจในทางดียิ่งๆขึ้นกันใหม่(ภาวนามัย,สัมมาทิฏฐิ,จิตเมตตากรุณา,จิตรักสมัครสมานเป็นสมานัตตา,ฯลฯ)  แล้วจะเกิดกริยาพฤติกรรมภายนอกและมารยาทการวางตัวในทางดียิ่งขึ้นตามมาเอง เช่น มีอปจายนมัยอันเป็นกริยาท่าทางหรือปิยวาจาที่ดีต่อกันยิ่งขึ้น อาจมีสิ่งใดช่วยเหลือต่อกันได้ยามจำเป็นด้วยอามิสทานมัย,วิทยาทานมัย,อัตถจริยาหรือเวยยาวัจจมัย,ฯลฯ เท่าที่อาจช่วยได้

และพฤติกรรมภายนอกที่เป็นแกนหลักที่ควรมีทุกเหตุการณ์ นั้นคือศีลมัย(ไม่เหลิงหลงก่อบาปสร้างทุกข์ต่อตัวเองและใครๆ ไม่ว่าทางกริยาท่าทาง,คำโพสต์คำพูด,และการกระทำ


(พฤติกรรมที่ว่าของคุณ เป็นในระดับบาปเสริมอันเป็นการขาดอปจายนมัยที่พึงควร แต่ยังไม่ถึงกับเป็นบาปหลักของการขาดศีลมัยครับ)