สวัสดีครับ อยากจะปรึกษานิดหน่อยครับ
(ขอโทษนะครับอาจจะยาวนิดหน่อย)
ผมกับแฟนคบกันมาได้ประมาณเกือบ1ปีครับ แต่เขาอยู่คนละจังหวัดกับผม เวลาส่วนใหญ่ของเราก็เลยจะเป็นการโทรคุยกันมากกว่า 2-3เดือนครั้งผมจะนั่งรถไปหาเขาทีนึง ด้วยความที่ผมทำงานประจำแล้วเขาก็ทำงานประจำครับ แต่อยู่กันคนละจังหวัด ซึ่งตอนที่ผมไปหาเราใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่มีอะไรครับ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี แต่พอถึงเวลาที่ต้องอยู่กันคนละที่ แฟนผมเขาเป็นคนที่ชอบพูดเรื่องเก่าๆที่เคยผมทำผิดมาบ่อยมากๆครับ แล้วเวลาคุยกันมักจะมีปากเสียงกันตลอด ส่วนตัวแล้วผมเป็นคนที่ไม่เคยพูดถึงเรื่องแฟนเก่าให้แฟนปัจจุบันผมฟังเลยแม้แต่น้อย เป็นเพราะว่าผมอยากจะให้เกีรยติและไม่อยากจะทำให้แฟนคนปัจจุบันของผมรู้สึกไม่ดีครับ แต่เขาคอยคิดว่าที่ไม่พูดถึงเพราะว่ามีอะไรที่ปิดบังอีกรึเปล่า แล้วก็ชอบต่อว่าผมว่าทำไมต้องให้เขาเป็นคนเปิดเรื่องก่อนทำไมไม่เป็นเราคนที่ทำผิดควรที่จะแสดงความรับผิดชอบโดยการพูดก่อน แต่ต้องท้าวความก่อนว่าผมเคยโกหกแฟนคนปัจจุบันแล้วเขาจับได้ครับ (ไม่ใช่ไปมีอะไรกับใครที่ไหนนะครับ แต่เป็นการโกหกที่ผมความคิดส่วนตัวคิดว่าจะทำให้แฟนปัจจุบันของผมสบายใจครับ) แต่หลังจากนั้นเขาก็ไม่ไว้ใจผมอีกเลย แล้วก็บอกว่าจะพูดซ้ำๆเรื่องนี้ไปตลอดจนกว่าจะเลิกกัน ถ้าไม่เลิกกันก็คงจะพูดยันแก่ ความจริงผมก็เข้าใจนะครับว่าคนที่โดนกระทำมันเจ็บแค่ไหน ในทุกๆครั้งที่ทะเลาะกันผมก็จะพูดขอโทษเขาตลอดและก็ให้สัญญากับเขาแล้วว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว แต่เขาก็จะถามอยุ่ตลอดว่า ทำไม ทำไม ผมก็ได้แต่คิดว่ามันคงเป็นปมในใจเขาไปแล้วครับ ผมก็รู้ตัวว่าทำผิดแต่ผมก็ไม่อยากที่จะพูดเรื่องของแฟนเก่าให้เขาฟังเลยครับ ผมกลัวว่าเขาจะเสียใจ บางครั้งเขาชอบขอให้ผมทำยังไงก็ได้ที่ทำให้แฟนเก่าของผมเสียใจ คือผมก็ไม่ได้คุยกับเขานานมากแล้ว ผมก็ไม่ทราบว่าควรที่จะทำยังไง แต่พอผมบอกว่าผมไม่อยากทำ เขาก็จะคอยคิดว่าที่ผมทำไม่ได้เพราะว่าผมไม่ใช่ไม่กล้าทำ แต่แฟนคนปัจจุบันของผมเขาคิดว่าผมกลัวที่จะต้องทำร้ายจิตใจแฟนเก่าอีก แต่ต้องบอกกับเพื่อนๆตรงๆว่าผมลึกๆก็รู้สึกไม่ดีที่จะทำร้ายแฟนเก่า เพราะแค่นี้มันก็แย่มากแล้วครับ แล้วอีกอย่างคือแฟนคนปัจจุบันเขาชอบพูดทำร้ายจิตใจให้เจ็บปวด ตอนที่เราดีๆกันเขาเป็นคนน่ารักมากนะครับ นิสัยดี ดูแลดีทุกอย่าง เป็นห่วงเป็นใย ทำทุกอย่างให้ผม แต่พอตอนที่เขานึกถึงเรื่องที่ผมทำผิดแล้วรู้สึกเจ็บขึ้นมาก็จะวนลูปเดิมเลยครับ คือมีปากเสียง ทะเลาะกัน แล้วก็จบลงที่ร้องไห้เสียใจ ซึ่งบอกตามตรงยอมรับแบบลูกผู้ชายเลยว่าในทุกๆครั้งที่เราทะเลาะกัน ผมมีแว้บความคิดมาเสมอครับว่าผมอยากจะเลิกกับเขา ด้วยสาเหตุที่ว่าผมรู้สึกละอายแก่ใจกับสิ่งที่เคยทำผิดไป ผมรู้สึกผิดทุกครั้งที่เขาพูดถึงเรื่องที่ผมทำผิดจนผมรู้สึกว่าถ้าไม่มีผมอยู่ เขาอาจจะไม่ต้องมากังวลตรงนี้อีก แต่ในเวลาเดียวกันถ้าตอนที่ดีๆกัน เขาจะคอยบอกผมตลอดว่าถ้าไม่มีผมอยู่เขาอยู่ไม่ได้ เขาไม่อยากเสียผมไป ซึ่งนั้นทำให้ผมรู้สึกสับสนไปหมดเลยครับ แล้วก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ใจนึงผมไม่อยากทำให้มันเป็นปมในใจเขาต่อไปครับ อีกใจนึงก็รักและกลัวว่าเขาจะอยู่ไม่ได้ครับ
ผมอยากจะรู้ว่าถ้าเป็นทุกคน ทุกคนจะรับสถานการ์ณนี้อย่างไรครับ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำชี้แนะครับ