เกริ่นนำก่อนนะคะแฟนที่คบปัจจุบันนี้เป็นคนที่เราเจอในแอพหาคู่ค่ะปรากฎว่าเค้าอยู่จังหวัดเดียวกันเป็นคนใกล้บ้านเรา แต่ตัวเราเรียนอยู่ที่กรุงเทพค่ะไปกลับบ้านก็บ่อยอยู่ค่ะ แฟนเราคนนี้เค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยจะจอยหรือเข้าสังคมเท่าไหร่ วันนึงเรานัดเจอกันนัดไปเที่ยวกับเค้าพอหลังจากไปเที่ยวเสร็จมันมีอะไรหลายอย่างที่เค้าแล้วก็เราต่างไม่โอเคกันก็ทำให้เลิกคุยกันไป แต่ตอนแรกที่เลิกคุยกันมันเกิดจากเค้าทำนิสัยไม่ดีใส่เรากับเพื่อนเราแบบมากๆ พอเราคุยกับเค้าด้วยเหตุผลก็เหมือนเค้าใช้เหตุผลว่า ก็เค้าเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ตอนนั้นคำพูดนี้ทำให้เราตัดสินใจขอเลิกคุยกับเค้าได้ไวมาก พอหลังจากเลิกคุยได้1สัปดาห์เราคิดถึงเค้ามาก เราจึงกลับไปขอเค้าคืนดี และเราใช้เหตุผลว่าเราอาจจะเอาแต่ใจและยึดตัวเองเป็นหลักมากเกินไป ตอนแรกเค้าก็จะไม่กลับมาค่ะแต่เราก็ตื้อจนเค้ายอมคืนดี พอหลังจากนั้นก็ไม่เคยทะเลาะกันอีกเลยค่ะนัดไปเที่ยวกันหลายครั้ง แต่พอคุยกันได้3เดือน เรารู้สึกว่าการกระทำคำพูดเค้าดูแบบเปลี่ยนไปแบบมากๆเค้าใช้อารมณ์ใช้คำพูดที่ไม่รักษาน้ำใจบ่อยครั้งเราก็ยังใช้คำพูดปลอบใจตัวเองตลอดว่าเราเองก็งี่เง่าเกินไปหรือป่าวเค้าเลยเป็นแบบนี้ หรืออาจเป็นเพราะบางครั้งเค้าอาจจะเหนื่อยจากงานมาก็ได้ จนมาวันนี้เรารู้สึกว่าคำพูดยิ่งสะสมมันยิ่งแรงขึ้นจนเรารู้สึกแย่มากๆ มันเป็นอาการเจ็บปวดที่ร้องออกมาแบบไม่มีน้ำตาค่ะ เราร้องไห้ทุกคืนเราอยากจะไปจากเค้ามากค่ะแต่ใจหนึ่งก็กลัวการอยู่คนเดียว ทั้งชีวิตที่พังมาเยอะมากค่ะเราแก้ปัญหาให้คนอื่นได้แต่พอมาเป็นเรื่องของตัวเองเราแก้ไขไม่ได้เลย เราเลยอยากปรึกษาทุกคนว่าเราควรจัดการปัญหาความรู้สึกและความสัมพันธ์นี้ยังไงดีคะ