สวัสดีค่ะ อยากขอคำปรึกษาที่หาทางออกเองไม่ได้ เรากับแฟนคบกันมา 5-6 ปี เราเป็นคนต่างจังหวัดทั้งคู่มาทำงานที่ กทม เขาเป็นตำรวจ ส่วนเราก็มีอาชีพที่มั่นคง แฟนเป็นลูกคนเล็ก มีพี่สาวทำงานที่กรุงเทพ พี่ชายแต่งงานทำธุระกิจส่วนตัวอยู่่ไม่ไกลจากหมู่บ้านแฟนนัก พ่อแม่แฟนสุขภาพร่างกายแข็งแรงดีทั้งคู่ค่ะ อาศัยอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดเป็นครอบครัวใหญ่ ทั้งพี่สาวแม่แฟน หลานชาย 2 3 คน หลานสาวหลานสะใภ้
ส่วนเราเป็นลูกสาวคนเดียวพ่อแม่หย่าร้างตั้งแต่เด็กที่เราลงมาทำงานกรุงเทพ เหตุผลหลักๆก็เพราะแฟน อันนี้ขอเกริ่นเรื่องข้อมูลให้ทราบก่อนนะคะ
ปัญหาที่อยากปรึกษาคือ เราเห็นแก่ตัวไปไหมที่เรารู้สึกว่า แฟนเราทิ้งเราไว้กรุงเทพคนเดียวนานๆบ่อยๆทีละเดือนครึ่งสองเดือน เพื่อลงไปอยู่กับพ่อแม่และครอบครัวของเขา เดือนครึ่งสองเดือน เขาลงมาหาเราทีละทิตย์สองอาทิตย์ เราอยู่รู้สึกว่ามีแฟนแต่เหมือนไม่มี เวลามีปัญหาเจ็บไข้ไม่สบายผู้หญิงตัวคนเดียวบางครั้งก็ต้องการคนข้างๆ ในวันที่เราเจ็บหนักเข้า รพ. เขาไม่เคยสนใจลงมาดู แต่พาครอบครัวไปเที่ยวรอบเป็นสัปดาห์
เรามีแพลนจะแต่งงานกันค่ะ แต่ก่อนก็ไม่มีปัญหาแบบนี้ เราห่างกันบ่อยก็จริงแต่ส่วนมากห่างกันเพราะภาระหน้าที่การงานแต่ ตั้งแต่มาอยู่กรุงเทพด้วยกัน ก็อยู่ด้วยกันมาตลอด อยู่ตั้งแต่วันที่เขาไม่มีอะไร จนเขาลืมตาอ้าปากได้ แต่มาประมาณ 1 ปี เราเริ่มห่างกันมากขึ้นตั้งแต่โควิด เขาทิ้งเรากลับบ้านบ่อยมาก ไปอยู่นานๆทีละ สองเดือน และถ้าแต่งงานกันไปก็คงเป็นแบบนี้ อีกอย่างหนึ่งแม่เขาอยากให้เขาย้ายกลับไปอยู่บ้านซึ่งเขาก็แอบย้ายสังกัดงานหลักไปอยู่บ้านตามที่แม่บอก แล้วเรามารู้ทีหลัง และตอนนี้เขาเริ่มทำธุระกิจเสริมก็คือ ทำสวนผลไม้เล็กๆ ซึ่งเราคิดว่า ถ้าเขาตัดสินใจวางรากฐานที่บ้านเขา เขาก็คงที่จะต้องกลับไปอยู่บ้านเป็นหลัก แต่ตัวเราไม่มีแพลนย้ายกลับบ้าน และถ้าจะให้เราแต่งและย้ายไปอยู่ใกล้ครอบครัวเขา เราคงไม่ไหว (มันมีปัญหาอะไรหลายๆอย่าง) แต่ถ้าต้องแต่งงานแล้วเราจะต้องโดนทิ้งให้ใช้ชีวิตคนเดียว สู้คนเดียว ดูแลตัวเองคนเดียวแบบนี้เราก็คงไม่โอเค มีแต่เหมือนไม่มี สู้ไม่มีดีกว่า เราควรทำอย่างไรดีคะ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะรู้สึกอย่างไร กับผู้ชายที่แสนดีกับพ่อแม่ ทุกอย่างพ่อแม่มาก่อน เขาไม่เคยคิดอะไรเผื่อเรา แต่ก็ไม่อยากเสียเราไป เขาแทบจะไม่เคยทำหน้าที่แฟนที่ดี ในขนาดที่เราซับพอร์ตเขามาตลอด เขาคือลูกที่ดีแต่เขาไม่อยากทำหน้าที่แฟนที่ดี เขาเชื่อฟังแม่ทุกอย่างบอกซ้ายไปซ้าย บอกขวาไปขวา แต่ในทางกลับกันเขาไม่เคยทำหน้าที่แฟนที่ดี เขาไม่เคยคิดอะไรทำอะไรโดยคำนึงถึงความรู้สึกของเรา เขาบอกกับคนอื่นว่าแม่เขาที่หนึ่งเสมอ แต่ถ้าจะต้องแต่งงานก็อยากแต่งกับเราเพราะเราดีกับเขา เขากลัวจะหาคนที่ดีกับเขาเท่าเราไม่ได้อีก เราควรดีใจเหรอ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะรู้สึกอย่างไรที่เขาทิ้งให้เราอยู่คนเดียว เพื่อไปใช้ชีวิตกับครอบครัว ปากเขาก็บอกว่าอยากสร้างชีวิตคู่กับเรา แต่การกระทำเขามันไม่ใช่ หรือเราเห็นแก่ตัวที่รู้สึกแบบนี้ค่ะ
แฟนติดพ่อแม่เป็นปัญหากับชีวิตคู่หรือไม่คะ
ส่วนเราเป็นลูกสาวคนเดียวพ่อแม่หย่าร้างตั้งแต่เด็กที่เราลงมาทำงานกรุงเทพ เหตุผลหลักๆก็เพราะแฟน อันนี้ขอเกริ่นเรื่องข้อมูลให้ทราบก่อนนะคะ
ปัญหาที่อยากปรึกษาคือ เราเห็นแก่ตัวไปไหมที่เรารู้สึกว่า แฟนเราทิ้งเราไว้กรุงเทพคนเดียวนานๆบ่อยๆทีละเดือนครึ่งสองเดือน เพื่อลงไปอยู่กับพ่อแม่และครอบครัวของเขา เดือนครึ่งสองเดือน เขาลงมาหาเราทีละทิตย์สองอาทิตย์ เราอยู่รู้สึกว่ามีแฟนแต่เหมือนไม่มี เวลามีปัญหาเจ็บไข้ไม่สบายผู้หญิงตัวคนเดียวบางครั้งก็ต้องการคนข้างๆ ในวันที่เราเจ็บหนักเข้า รพ. เขาไม่เคยสนใจลงมาดู แต่พาครอบครัวไปเที่ยวรอบเป็นสัปดาห์
เรามีแพลนจะแต่งงานกันค่ะ แต่ก่อนก็ไม่มีปัญหาแบบนี้ เราห่างกันบ่อยก็จริงแต่ส่วนมากห่างกันเพราะภาระหน้าที่การงานแต่ ตั้งแต่มาอยู่กรุงเทพด้วยกัน ก็อยู่ด้วยกันมาตลอด อยู่ตั้งแต่วันที่เขาไม่มีอะไร จนเขาลืมตาอ้าปากได้ แต่มาประมาณ 1 ปี เราเริ่มห่างกันมากขึ้นตั้งแต่โควิด เขาทิ้งเรากลับบ้านบ่อยมาก ไปอยู่นานๆทีละ สองเดือน และถ้าแต่งงานกันไปก็คงเป็นแบบนี้ อีกอย่างหนึ่งแม่เขาอยากให้เขาย้ายกลับไปอยู่บ้านซึ่งเขาก็แอบย้ายสังกัดงานหลักไปอยู่บ้านตามที่แม่บอก แล้วเรามารู้ทีหลัง และตอนนี้เขาเริ่มทำธุระกิจเสริมก็คือ ทำสวนผลไม้เล็กๆ ซึ่งเราคิดว่า ถ้าเขาตัดสินใจวางรากฐานที่บ้านเขา เขาก็คงที่จะต้องกลับไปอยู่บ้านเป็นหลัก แต่ตัวเราไม่มีแพลนย้ายกลับบ้าน และถ้าจะให้เราแต่งและย้ายไปอยู่ใกล้ครอบครัวเขา เราคงไม่ไหว (มันมีปัญหาอะไรหลายๆอย่าง) แต่ถ้าต้องแต่งงานแล้วเราจะต้องโดนทิ้งให้ใช้ชีวิตคนเดียว สู้คนเดียว ดูแลตัวเองคนเดียวแบบนี้เราก็คงไม่โอเค มีแต่เหมือนไม่มี สู้ไม่มีดีกว่า เราควรทำอย่างไรดีคะ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะรู้สึกอย่างไร กับผู้ชายที่แสนดีกับพ่อแม่ ทุกอย่างพ่อแม่มาก่อน เขาไม่เคยคิดอะไรเผื่อเรา แต่ก็ไม่อยากเสียเราไป เขาแทบจะไม่เคยทำหน้าที่แฟนที่ดี ในขนาดที่เราซับพอร์ตเขามาตลอด เขาคือลูกที่ดีแต่เขาไม่อยากทำหน้าที่แฟนที่ดี เขาเชื่อฟังแม่ทุกอย่างบอกซ้ายไปซ้าย บอกขวาไปขวา แต่ในทางกลับกันเขาไม่เคยทำหน้าที่แฟนที่ดี เขาไม่เคยคิดอะไรทำอะไรโดยคำนึงถึงความรู้สึกของเรา เขาบอกกับคนอื่นว่าแม่เขาที่หนึ่งเสมอ แต่ถ้าจะต้องแต่งงานก็อยากแต่งกับเราเพราะเราดีกับเขา เขากลัวจะหาคนที่ดีกับเขาเท่าเราไม่ได้อีก เราควรดีใจเหรอ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะรู้สึกอย่างไรที่เขาทิ้งให้เราอยู่คนเดียว เพื่อไปใช้ชีวิตกับครอบครัว ปากเขาก็บอกว่าอยากสร้างชีวิตคู่กับเรา แต่การกระทำเขามันไม่ใช่ หรือเราเห็นแก่ตัวที่รู้สึกแบบนี้ค่ะ