เป็นคนที่เศร้าง่ายมากตั้งแต่เกิดเราแทบไม่ได้อยู่กับพ่อแม่จริงๆของเราเลยจะได้เจอหน้ากันแค่2-3ครั้งแต่สมัยตอนที่เรายังเด็กพ่อแม่ก็มาหาบ่อยๆแต่พอปัจจุบันพ่อแม่ก็แทบจะไม่ได้มาเลยเราก็เข้าใจรูว่สพวกท่านทำงานหนัก ทางญาติก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ไม่เคยใส่ใจเราจริงๆทั้งแต่ที่จบป.3มาก็เหมือนเป็นคนนอกเคยคิดแบบนั้นแต่ก็ยิ้มมาโดยตลอดพอถึงป.6ก็เริ่มดีขึ้นบ้างแต่พอมาม.2ก็เนิ่มรู้สึกว่สบ้สนไม่ใช่ที่ทีปลอดภัยที่สุดไม่มีความสุขเหมือนสมัยก่อนโดนด่าดุบ่นบ่อยขึ้นจนอยากต#ยไม่อยากอยู่อรกแล้วแต่ก็ยิ้มสู้มาตลอดจนวันนี้ทนไม่ไหว

อยากจะรู้ว่าต้องทำยังไงให้มีความสุขอีกครั้งเบื่อที่ต้องทรมานมามากพอแล้ว